Ο... τρελός του χωριού


Επί 30 χρόνια ένας Ινδός έφτιαχνε ένα κανάλι για να φέρει νερό στο χωριό του. Η οικογένεια του θεωρούσε ότι τρελάθηκε αλλά αυτός δεν το έβαλε κάτω

Για περίπου 30 χρόνια η Ραμάτι Ντέβι αποκαλούσε τον σύζυγο της Λάουνγκι, τρελό. Προσπάθησε με κάθε τρόπο να τον πείσει να εστιάσει περισσότερο στο να υποστηρίξει την οικογένεια του. Του στέρησε ακόμα και το φαγητό αλλά αυτός δεν παρατούσε αυτό που για του υπόλοιπους έμοιαζε ένα απίθανο όνειρο, για να υλοποιηθεί.

Οι άλλοι κάτοικοι στο Κοθίλβα, ένα μικρό απομακρυσμένο χωριό στην ανατολικά της Ινδίας, ειρωνεύονταν τον Λάουνγκι όταν έλεγε ότι μια μέρα θα τους φέρει νερό. Θεωρούσαν ότι είναι κάτι αδύνατο, μια ουτοπία, μια τρέλα.

Το Κοθιλβα βρίσκεται 80 χιλιόμετρα μακριά από την κοντινότερη πόλη και έχει περίπου 750 κατοίκους που μένουν σε καλύβες από λάσπη.

Ανήκουν στην κάστα Ντάλιτ, γνωστή στην Ινδία ως και "αυτοί που δεν αγγίζονται". Η Ντάλιτ βρίσκεται στη βάση της πυραμίδας της κοινωνικής ιεραρχίας της Ινδίας και αντιμετωπίζουν μόνιμα περιθωριοποίηση και διακρίσεις. Ο μόνος τρόπος για να φτάσεις στο χωριό είναι ένας κακοσυντηρημένος χωματόδρομος. Το τοπίο θυμίζει έρημο. Κόκκινο χώμα με ελάχιστη βλάστηση που χρειάζεται ελάχιστο νερό για να επιζήσει.

Ο Λάουνγκι, ο οποίος έχει στην ιδιοκτησία του ένα μικρό κομμάτι γης, σκεπτόταν πως αν κατάφερνε να φτιάξει ένα κανάλι και να φέρει νερό από τους λόφους όλο το χωριό θα μπορούσε να καλλιεργήσει λαχανικά και σιτηρά και θα λυνόταν το πρόβλημα της έλλειψης τροφής. Στο χωριό υπήρχαν μόνο δύο πηγάδια με πόσιμο νερό, αρκετό μόνο για να καλύψει τις ανάγκες των κατοίκων. Οι όποιες καλλιέργειες δεν ποτίζονταν. Όταν ο Λάουνγκι μίλησε για το σχέδιο του στην οικογένεια και τους φίλους του τον συμβούλεψαν να το ξεχάσει.

Αυτός όμως πήρε τα λιγοστά εργαλεία του, πήγε στους λόφους Μπανγκέθα και άρχισε να σκάβει. Συνέχισε το ίδιο πρόγραμμα για περίπου 30 χρόνια με μια απίστευτη αποφασιστικότητα, αδιαφορώντας για ό,τι του έλεγαν.

"Ήμουν μονίμως εκνευρισμένη μαζί του γιατί δεν πρόσεχε τα παιδιά μας. Δεν είχαμε ποτέ χρήματα, ποτέ αρκετό φαγητό" λέει η σύζυγος του. Σύντομα ολόκληρο το χωριό αποκαλούσε τον Λάουνγκι τρελό. Όπως αποκαλύπτει ο γιός του Μπραχμντέο τον πήγαν ακόμα και στους θεραπευτές του χωριού για να τον εξορκίσει και να έρθει στα συγκαλά του. Τρία από τα τέσσερα παιδιά του έφυγαν από το χωριό για να βρουν δουλειές.

Όμως ο αποφασισμένος Λάουγκι συνέχισε να σκάβει. Ήξερε ότι το νερό από τη βροχή της περιόδου των μουσώνων γέμιζε τα ρυάκια των λόφων και αυτό που χρειαζόταν ήταν να φέρει αυτό το νερό στο χωριό. Ο Λάουγκι είχε ακούσει την ιστορία του Ντασράθ Μαντζί ο οποίος επί 22 χρόνια άνοιγε με σφυρί και καλέμι έναν δρόμο μέσα από το βουνό ώστε οι κάτοικοι του χωριού του να έχουν πιο εύκολη πρόσβαση στην πόλη Γκαγιά. Ο γνωστός ως "Άνθρωπος του Βουνού" τα κατάφερε και είχε γίνει ακόμα και γραμματόσημο στην Ινδία.

«Είχα ακούσει για αυτόν και σκεφτόμουν πως αφού τα κατάφερε γιατί να μην μπορώ κι εγώ. Όλοι όμως πίστευαν ότι είμαι τρελός» λέει ο Λάουνγκι.

Η ιστορία του αποκαλύφθηκε όταν ο Ινδός δημοσιογράφος Τζάι Πρακάς πήγε στο χωριό για να καλύψει το θέμα του νέου δρόμου που έφτιαξαν οι κάτοικοι. Ο Λάουγνκι τον πλησίασε και τον ρώτησε αν θέλει να δει το κανάλι που έσκαψε μόνος του. «Ήταν ένα σχετικά μικρό κανάλι για άρδευση. Μου είπε ότι του πήρε 30 χρόνια για να το φτιάξει. Πήγαμε λοιπόν με τη μηχανή μου να το δούμε» λέει ο Πρακάς. Μόλις δημοσίευσε την ιστορία στην εφημερίδα που εργαζόταν το επίτευγμα του Λάουγκι έγινε θέμα σε όλη την Ινδία. Δημοσιογράφοι απ' όλη τη χώρα πήγαν στο χωριό για να δουν το κανάλι και να μιλήσουν με τον δημιουργό του.

Είχε καταφέρει να σκάψει ένα κανάλι τριών χιλιομέτρων και είχε φτάσει σε απόσταση ενός χιλιομέτρου από το χωριό. Με το θέμα να παίρνει διαστάσεις οι τοπικές αρχές έδωσαν εντολή να δοθεί βοήθεια στον Λάουγκι ώστε να ολοκληρώσει το έργο του. Παράλληλα μια φαρμακευτική εταιρία του έδωσε ένα σημαντικό ποσό (1.365 δολάρια) και μια αντιπροσωπεία γεωργικών μηχανημάτων του δώρισε ένα μικρό τρακτέρ. Ένας τοπικός υπουργός τον επισκέφθηκε και του υποσχέθηκε ότι ο ίδιος ο πρόεδρος της Ινδίας θα αναγνωρίσει την προσπάθεια του.

«Εμείς πιστεύαμε ότι έχει μπει μέσα του κάποιο πνεύμα. Τώρα όμως τα πράγματα έχουν αλλάξει. Πήραμε λίγα χρήματα για αυτό που έκανε» λέει ο γιός του και προσθέτει πως πλέον θέλει να αγοράσει έναν ανεμιστήρα και ίσως κάποια ρούχα.

Ο... τρελός πλέον έγινε ο "άνθρωπος του νερού" ή ο "άνθρωπος του ποταμού". Η σύζυγος του είναι πλέον περήφανη και όχι θυμωμένη. Στο χωριό όλοι τον αποθεώνουν και έχουν κάθε λόγο γι' αυτό. Εδώ και λίγο καιρό το νερό έφτασε στο Κοθίλβα και ήδη ξεκίνησε η καλλιέργεια σιταριού.