Ιερόδουλη στην εποχή της καραντίνας


Μια ιερόδουλη περιγράφει πόσο έχει πληγεί ο κλάδος της την εποχή του κοροναϊού με τους εργαζόμενους του κλάδου να μην λαμβάνουν καμία βοήθεια και εκφράζει τις ανησυχίες της για το μέλλον

Οι περισσότεροι εργαζόμενοι έχουν πληγεί έντονα την εποχή του κοροναϊού. Το γενικό lockdown που επιβλήθηκε στις περισσότερες χώρες οδήγησε χιλιάδες επιχειρήσεις να  κλείσουν με τους εργαζόμενους να μένουν αναγκαστικά σπίτια τους και να βασίζονται στα επιδόματα των κυβερνήσεων. Κάτι ανάλογο συμβαίνει και τις γυναίκες που δουλεύουν σε οίκους ανοχής. Αν είναι τυχερές και δουλεύουν νόμιμα, μπορούν κι αυτές να λάβουν επίδομα, ωστόσο παγκοσμίως η συντριπτική πλειονότητα δουλεύει παράνομα αντιμετωπίζοντας πλέον θέμα επιβίωσης.

Την πραγματικότητα αυτών των γυναικών εν μέσω της επιδημίας του κοροναϊού, περιγράφει μια εργαζόμενη σε οίκο ανοχής στη Νεβάδα, η Chasen, σε ένα άρθρο που δημοσιεύει η ιστοσελίδα Vox. Ο οίκος ανοχής στον οποίο δουλεύει είναι πλέον κλειστός και η ίδια λέει της έχει λείψει η δουλειά της, την οποία αγαπά και οι πελάτες της. Εκτός των άλλων όμως μιλά και για τις δυσκολίες που βιώνουν οι περισσότερες εργαζόμενες στην συγκεκριμένη βιομηχανία, οι οποίες είναι αποκλεισμένες από επιδόματα και βοηθήματα από το κράτος. Εξάλλου, αμφίβολο είναι και το μέλλον του επαγγέλματος καθώς απαιτεί πολύ στενή σωματική επαφή και οι περισσότεροι άνθρωποι για αρκετό καιρό ακόμα θα την αποφεύγουν ακόμα και μετά το τέλος των περιορισμών.

Το άρθρο της Chasen:

«Καθώς τα φώτα του Λας Βέγκας άρχισαν να σβήνουν στα μέσα Μαρτίου σηματοδοτώντας την αρχή του οικονομικού shutdown λόγω της επιδημίας, οι γυναίκες στο Sheris Ranch (σημ. ο οίκος ανοχής όπου δουλεύει) προετοιμάζονταν κι αυτές για το τέλος του πάρτι.

H Chasen
Το βράδυ πριν κλείσουμε επίσημα πήρα τον τελευταίο πελάτη μου και μετά πακετάρισα τα πράγματα του δωματίου μου και τα αποθήκευσα. Αποχαιρέτισα τα κορίτσια με μια αγκαλιά και οδήγησα σπίτι μου φτάνοντας λίγο πριν ανατείλει ο ήλιος. Ανυπομονούσα να επιστρέψω και να εφοδιαστώ με προμήθειες.

Εργάζομαι ως εργάτρια του σεξ με πλήρη απασχόληση στο Sheri’s Ranch, ένα νόμιμο οίκο ανοχής στη Νεβάδα, το οποίο είναι και το μονό sex resort της Πολιτείας και βρίσκεται περίπου μία ώρα έξω από την πόλη. Ο τίτλος μου είναι «courtesan» (συνοδός), όπως γράφει και η κάρτα εργασίας που λαμβάνω κάθε τρεις μήνες από τον σερίφη, βάσει του νόμου της Νεβάδα. Οι υπηρεσίες μου περιλαμβάνουν μια σειρά από δραστηριότητες που θα αφήσω στη φαντασία σας, αλλά όλες αφορούν σωματική επαφή, η οποία προς το παρόν δεν είναι ασφαλής λόγω πιθανής μετάδοσης της Covid-19.

Όπως τα καζίνο και τα εστιατόρια του Λας Βέγκας, το εισόδημά μας εξαρτάται από τον τουρισμό. Εάν έχει δουλειά στο Βέγκας, έχει και στο Sheri’s Ranch. Τα κορίτσια συχνά εναρμονίζουν το πρόγραμμά τους με τις ημερομηνίες διεξαγωγής μεγάλων συνεδρίων που διεξάγονται στην πόλη, και μερικά παίρνουν άδεια το καλοκαίρι επειδή η υπερβολική ζέστη αραιώνουν τα συνέδρια και τις εκδηλώσεις. Έτσι, όταν τα καζίνο άρχισαν να ανακοινώνουν πως κλείνουν για να βοηθήσουν στην αναχαίτιση εξάπλωσης το ιού ήξερα πως τα προς το ζην των εργαζόμενων σε οίκους ανοχής και όλων των εργατών/εργατριών του σεξ στο Λας Βέγκας βρίσκονταν πια σε κίνδυνο.

Εξέταζα τις εναλλακτικές που είχα από τα μέσα Μαρτίου, όταν ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας χαρακτήρισε τον ιό ως πανδημία. Δεν ήξερα τι να κάνω καθώς διχαζόμουν ανάμεσα στο να συνεχίσω να εργάζομαι προκειμένου να κερδίσω τα τελευταία χρήματα για τους επόμενους μήνες ή να φύγω και να μειώσω τις πιθανότητες έκθεσής μου στον ιό όσο και αυτές της μετάδοσης σε άλλους εάν ήμουν ασυμπτωματική φορέας. Κάποια κορίτσια είχαν ήδη φύγει από νωρίς και σκόπευαν να έρθουν τον Μάρτιο από άλλες πολιτείες για να δουλέψουν, είχαν ακυρώσει.

Ακόμα και αν ο πανικός αυξανόταν, συνεχίζαμε να έχουμε σταθερή πελατεία. Η εργασία στον κλάδο του σεξ είναι νόμιμη μόνο σε ορισμένες κομητείες στη Νεβάδα με πληθυσμό μικρότερο των 700.000 πολιτών και η διαδρομή προς τον οίκο ανοχής είναι κάπως περιπετειώδης. Από το Βέγκας, πρέπει να διασχίσεις τα βουνά Spring Mountains και είμαστε η τελευταία στάση πριν τελειώσει ο δρόμος και ξεκινήσει η έρημος. Νομίζω ότι όταν οι πελάτες αποφασίσουν να έρθουν τίποτε δεν τους σταματά, ούτε καν η επικείμενη απειλή μιας πανδημίας.

Μετά ήρθε η μέρα κατά την οποία ο κυβερνήτης Στιβ Σισολακ διέταξε το προσωρινό κλείσιμο μη απαραίτητων επιχειρήσεων στη Νεβάδα. Καθώς παρακολουθούσαμε τις ανακοινώσεις, ένας προστάτης στο μπαρ επέμενε ότι, όπως το έβλεπε αυτός, ήμασταν απαραίτητη επιχείρηση. Αλλά ούτε τα strip clubs ούτε οι οίκοι ανοχής χαρακτηρίστηκαν ως τέτοια. Κάποιοι βέβαια προσπάθησαν να παραμείνουν ανοιχτοί, όπως το Little Darlings Strip Club, το οποίο επιχείρησε να διοργανώσει στριπ σόου που θα έβλεπε κανείς μέσα από το αυτοκίνητό του. Με είχαν είδη κλείσει για ένα πάρτι αργότερα εκείνο το βράδυ - για έναν αγώνα πάλης με λάδι- και αργότερα, έπινα σαμπάνια σε τζακούζι, η συντροφιά μου έτρωγε Surf ‘n’ Turf, και προσπαθήσαμε να ξεχάσουμε την παγκόσμια υγειονομική κρίση και την οικονομική αβεβαιότητα στο κοντινό μέλλον.


Όσες είχαμε τα διαθέσιμα μέσα και το πελατολόγιο, στραφήκαμε στο διαδίκτυο προσφέροντας βίντεο ή εικονικές εμπειρίες όπως το Girlfriend Experiance. Άλλες είχαν πρόσθετες πηγές σταθερού εισοδήματος εκτός από την εργασία στον οίκο ανοχής, οι οποίες δεν επηρεάστηκαν, αλλά η πραγματικότητα είναι ότι πολλές από εμάς δεν έχουμε εισόδημα. Οι περισσότερες δεν έχουμε την πολυτέλεια να μείνουμε για πολύ καιρό εκτός εργασίας και να συνεχίζουμε να πληρώνουμε τους λογαριασμούς μας, να συντηρούμε στις οικογένειές μας και να καλύπτουμε κάποια έκτακτη ανάγκη. Είμαστε επίσης ελεύθεροι επαγγελματίες κι έτσι δεν δικαιούμαι επίδομα. Δεν έχω ιατρική κάλυψη και δεν θα μπορούσα να αντεπεξέλθω στα έξοδα που απαιτούνται για νοσηλεία εάν νοσήσω από κοροναϊό.

Πληρούμε τις προϋποθέσεις για το ταμείο ανεργίας και το έκτακτο βοήθημα αλλά οι εργαζόμενοι σε οίκους ανοχής εξαιρούνται από την σχετική αίτηση που πρέπει να συμπληρωθεί για να διεκδικήσεις δάνειο από την αρμόδια Υπηρεσία για τις Μικρές Επιχειρήσεις, παρόλο που διευθύνουμε νόμιμες επιχειρήσεις. Δεν πληροίς τις προϋποθέσεις εάν η επιχείρησή σου σχετίζεται «με δραστηριότητες σεξουαλικής φύσης», αναφέρει, αποκλείοντας έτσι από την βοήθεια όσους δραστηριοποιούνται νόμιμα στον συγκεκριμένο κλάδο, συμπεριλαμβανομένων των οίκων ανοχής, τις χορεύτριες strip shows, τους εργαζόμενους στην παραγωγή ταινιών πορνό και κατασκευαστών sex toys. (Ωστόσο, δεν έχουν αποκλειστεί από τον δανεισμό όλες οι επιχειρήσεις του κλάδου. Το Bella’s Hacienda Ranch εγκρίθηκε για δάνειο 70.000 δολαρίων, αλλά μέχρι να γίνει η έγκριση είχαν τελειώσει οι πόροι το προγράμματος και τώρα θα πρέπει να καταθέσει ξανά αίτηση!)

Όσοι εργάζονται παράνομα, δηλαδή σε μη νόμιμους οίκους ανοχής, όπως ανεξάρτητοι συνοδοί και ιερόδουλες που δουλεύουν στο δρόμο δεν μπορούν να βασιστούν στην κυβέρνηση για να λάβουν καμία βοήθεια ή να τύχουν οποιασδήποτε προστασίας κατά τη διάρκεια αυτής της κρίσης. Ελλείψει κυβερνητικής βοήθειας, οι κονότητες έχουν συσπειρωθεί για να παρέχουν αυτήν τη βοήθεια. Η συλλογικότητα Las Vegas Sex Worker Collective συγκρότησε ένα Ταμείο Έκτακτης Ανάγκης Covid-19  για να παρέχει βοήθεια, χωρίς καμία δέσμευση, σε όσους απασχολούνται στον συγκεκριμένο κλάδο. Παρόμοιες καμπάνιες διεξάγονται στο Ντιτρόιτ, στη Νέα Υόρκη, στο Πόρτλαντ και σε άλλες περιοχές της χώρας.

Αυτοί οι αποκλεισμοί απονομιμοποιούν και στιγματίζουν ακόμη περισσότερο την βιομηχανία μας. Η σεξουαλική εργασία όχι μόνο είναι μια νόμιμη δουλειά, αλλά είναι και μια καλή δουλειά. Είμαι υπερήφανη που βοηθάω τους ανθρώπους να έχουν μια καλύτερη σεξουαλική ζωή και που τους παρέχω διασκέδαση και φροντίδα. Σε αυτήν τη δουλειά, βλέπω μια πλευρά των ανθρώπων που δεν την δείχνουν πραγματικά σε κανέναν άλλο, και αυτή η ευάλωτη πλευρά μου έδειξε ότι η δουλειά μου μπορεί πραγματικά να βοηθήσει τους ανθρώπους.

Κάθε μέρα μου λείπει η δουλειά μου. Μου λείπει το προσωπικό και οι ντόπιοι που έρχονται στο μπαρ για παρέα. Μου λείπουν οι πελάτες μου, το πόσο νευρικοί είναι κατά τη διάρκεια των διαπραγματεύσεών μας αφού νιώθεις κάπως αστεία να μιλάς για τις σεξουαλικές σου επιθυμίες με σοβαρότητα, το γεμάτο δέος βλέμμα τους όταν ξεκινά η συνεδρία μας και η λάμψη που έχουν όταν τελειώσουμε. Μου λείπουν οι γυναίκες με τις οποίες δουλεύω. Να κάθομαι μαζί τους στο μπαρ πίνοντας Chardonnay και Red Bull. Μου λείπει η ιδιαιτερότητα της διαμονής σε έναν οίκο ανοχής, όπως το κάλεσμα για ένα τρίο, ενώ τρώω μεσημεριανό ή βλέπω τηλεόραση, ή το να χτυπάω την πόρτα του γείτονά μου για να δανειστώ το μηχάνημα μασάζ για τον προστάτη. Το ράντσο είναι το δεύτερο σπίτι μου.


Προσπαθώ να είμαι θετική και αισιόδοξη, αν και τελικά δεν είμαι σίγουρη. Το Sheri’s θα ανοίξει ξανά επειδή είμαστε ένα από τους μεγαλύτερους οίκους ανοχής, αλλά μικρότεροι, τοπικοί οίκοι ανοχής της περιφέρειας ίσως όχι. Το Vegas Strip θα ανοίξει ξανά, αλλά μπορεί να χρειαστούν χρόνια για να ανακάμψει η οικονομία του Λας Βέγκας, και για τους πελάτες που τόσο πολύ μας αρέσει να φροντίζουμε, να επιστρέψουν στον ίδιο βαθμό. Η λαχτάρα για οικειότητα θα μπορούσε να κάνει κάποιους πελάτες να επιστρέψουν σε εμάς αλλά ο φόβος ενώ ο φόβος της φυσικής επαφής θα μπορούσε να κρατήσει τους άλλους μακριά για μήνες. Ο μέσος πελάτης βασίζεται πιθανότατα στο έκτακτο βοήθημα για να καλύψει σημαντικά έξοδα όπως το ενοίκιο. Κάποιοι μπορεί να μην επιστρέψουν στη δουλειά τους.

Οι εργαζόμενοι στην βιομηχανία θα αντέξουμε, αφού κατ’ ουσίαν είμαστε «λαμόγια». Αλλά η ίδια η βιομηχανία μπορεί να είναι πολύ διαφορετική όταν όλο αυτό θα έχει τελειώσει. Σε αυτήν την αναμονή για την μείωση της καμπύλης, της επανεκκίνησης και της οικονομικής ανάκαμψης, η ελπίδα μου είναι πως η κοινότητα της σεξουαλικής εργασίας θα συνεχίσει να καινοτομεί και θα έρθει κοντά και πως οι πελάτες και οι πάροχοι θα συνεχίσουν να υποστηρίζουν ο ένας τον άλλον και θα ξανασκεφτούν την οικειότητα σε αυτήν την εποχή της απομόνωσης.