.jpg)
Η συγκλονιστική κατάθεση του γιατρού Μαουρίτιους Μπέρνερ που έχασε την οικογένεια του στους θαλάμους αερίων. Ο «Φαρμακοποιός του Άουσβιτς» που ουσιαστικά δεν τιμωρήθηκε ποτέ και ο ρόλος του Μένγκελε.
Ο Μαουρίτιους Μπέρνερ ζούσε με την
σύζυγο και τις τρεις κόρες τους στο Τίργκου Μούρες, μια περιοχή που ανήκε στην
Ουγγαρία και πλέον είναι μέρος της Ρουμανίας. Ήταν γιατρός και ζούσε μια όμορφη
οικογενειακή ζωή. Μέσα σε λίγους μήνες όμως τα πάντα άλλαξαν. Οι Γερμανοί
εισέβαλαν στην Πολωνία και ο Β’Παγκόσμιος ξέσπασε. Σύμφωνα με τη διεστραμμένη
ναζιστική ιδεολογία ο Μπέρνερ και η οικογένεια του ήταν εγκληματίες γιατί είχαν
εβραϊκή καταγωγή.
Φήμες κυκλοφορούσαν για μεγάλο
διάστημα αλλά λίγοι τις πίστευαν. Ποιος μπορεί να αποδεχθεί ότι άνθρωποι
δημιούργησαν εργοστάσια μαζικής θανάτωσης;
Ο Χίτλερ είχε δώσει εντολή για την «Ungarn-Aktion».
Την εκκαθάριση των περιοχών της Ουγγαρίας από Εβραίους και τσιγγάνους. Άτομα
που οι Ναζί είχαν κρίνει ότι δεν αξίζουν να ζουν και δεν είχαν θέση στον κόσμο
που οραματίζονταν.
Τον Μάιο του 1944 η οικογένεια Μπέρνερ
και οκτώ ακόμα γείτονές τους μπήκαν στο βαγόνι. Το φρικτό ταξίδι κράτησε τρεις
ολόκληρες μέρες. Κανείς δεν γνώριζε ποιος ήταν ο προορισμός, κανείς δεν γνώριζε
για το Άουσβιτς-Μπίρκεναου.
Ο Μπέρνερ επέζησε από το στρατόπεδο
του θανάτου και είχε το σθένος να καταθέσει στη δίκη της Φρανκφούρτης όπου
λογοδότησαν άτομα που διοικούσαν το Άουσβιτς. Ανέβηκε στο βήμα στις 17
Αυγούστου 1965, μόλις δύο μέρες πριν ολοκληρωθεί η διαδικασία. Η εξιστόρηση του
συγκλόνισε και κατέδειξε την αποκτήνωση απλών ανθρώπων όπως ο λεγόμενος «Φαρμακοποιός
του Άουσβιτς», Βίκτορ Καπέσιους, τον οποίο ο Μπέρνερ γνώριζε πριν τον πόλεμο.
«Είδαμε τις καμινάδες να βγάζουν φλόγες»
«Το ταξίδι ήταν φρικτό. Κάποια στιγμή
νιώσαμε το τρένο να επιβραδύνει και να σταματά. Ακούσαμε απ’ έξω να βγάζουν τις
αλυσίδες και τα λουκέτα. Οι πόρτες άνοιξαν..» αναφέρει στην κατάθεση του o Μπέρνερ (φωτό) και
συνεχίζει: «Απέναντι είδα ένα απίστευτο θέαμα. Ήταν μια τεράστια μάζα από
βαλίτσες. Χιλιάδες αποσκευές σε μια αδιανόητη αταξία. Δεν μπορούσα να καταλάβω πού
βρισκόμασταν, τι είχε συμβεί, γιατί υπήρχε αυτή τη εικόνα καταστροφής. Καθώς
κοιτάξαμε ανάμεσα στις δύο σιδηροδρομικές γραμμές, λίγες εκατοντάδες μέτρα
μπροστά, είδαμε τις καμινάδες δύο εργοστασίων που έβγαζαν φλόγες. Αρχικά
θεωρήσαμε ότι βρισκόμαστε σε ένα βομβαρδισμένο εργοστάσιο. Αυτές οι στήλες φωτιές
που έβγαιναν από τις καμινάδες με έκαναν να σκεφτώ ότι είναι ένα χυτήριο σιδήρου».
Παράλληλα, αλλά
χωριστά…
Βγήκαν έξω από τα βαγόνια και μπήκαν
σε μια σειρά. «Ήμουν με τη σύζυγο μου και τις τρεις κόρες μας. Καθώς το ποτάμι
των ανθρώπων προχωρούσε είπα στη σύζυγο μου: Το σημαντικό είναι οι πέντε μας να
μείνουμε μαζί και θα δούμε πώς θα τα καταφέρουμε.
Μόλις της το είπα ένα στρατιώτης μπήκε
ανάμεσα μας και φώναξε: Οι άντρες δεξιά, οι γυναίκες αριστερά.
Μας χώρισε. Δεν είχα χρόνο ούτε να αγκαλιάσω
τη σύζυγο μου. Μου φώναξε: Έλα να μας φιλήσεις. Ίσως από γυναικείο ένστικτο να
ένιωσε περισσότερο τον κίνδυνο στον οποίο βρισκόμασταν. Έτρεξα σε αυτούς και τους
φίλησα. Με δάκρυα στα μάτια και με έναν κόμπο στον λαιμό τους κοίταξα. Τα μάτια
της γυναίκας μου όμορφα, λυπημένα και γεμάτα από τον φόβο του θανάτου. Τα κορίτσια
κοιτούσαν χωρίς να μιλούν. Ακολουθούσαν τη μητέρα τους. Δεν μπορούσαν να
καταλάβουν τι συμβαίνει.
Μετά με έσπρωξαν ξανά στην άλλη πλευρά
και προχωρήσαμε μπροστά. Παράλληλα, αλλά χωριστά. Ανάμεσα στις δύο ράγες,
ανάμεσα στα δύο τρένα. Παράλληλα, αλλά χωριστά. Μετά χάθηκαν, το πλήθος με έσπρωχνε
μπροστά. Δεν έβλεπα πλέον την οικογένεια μου».
«Θα τους δεις σε περίπου μια ώρα»
Ένα στρατιώτης ξαφνικά φώναξε «οι
γιατροί σε αυτή τη γραμμή». Ο Μπέρνερ παρατήρησε έναν λοχαγό με άσπρα γάντια (ήταν
ο Γιόσεφ Μένγκελε) και πίσω του έναν κοντό ευτραφή ταγματάρχη. Χρειάστηκε να
τον κοιτάξει δύο φορές για να βεβαιωθεί. Ήταν ο Βίκτορ Καπέσιους (φωτό), ένας αντιπρόσωπος
της φαρμακευτικής εταιρίας IG
Farben με
τον οποίο ο Μπέρνερ συνεργαζόταν. «Είχα αγοράσει πολλές φορές φάρμακα από
αυτόν. Είχαμε καλή σχέση, αλλά τον είχα χάσει μετά την έναρξη του πολέμου» θα πει.
«Πλησίασα τον Καπέσιους και τον ρώτησα
αν με θυμάται. Ήταν παγωμένος. Του είπα ότι είναι εδώ η σύζυγος μου και τα τρία
κορίτσια μας. Του είπα ότι οι δύο είναι δίδυμες και φάνηκε να του τραβάω το
ενδιαφέρον» αναφέρει ο Μπέρνερ στην κατάθεση του.
Ο Καπέσιους και ο γιατρός Φριτς Κλάιν έβγαλαν
τη σύζυγο και τις κόρες του Μπέρνερ από τη σειρά. Ο Κλάιν μίλησε στον Μένγκελε
για τις δίδυμες. «Μονοζυγωτικές ή ετεροζυγωτικές;» τον ρώτησε ο «Άγγελος του
Θανάτου». Τα κορίτσια ήταν ετεροζυγωτικές και ο Μένγκελε δεν ενδιαφερόταν να
πειραματιστεί πάνω τους. «Αργότερα. Δεν έχω χρόνο τώρα» είπε στον Κλάιν.
Πήραν τα κορίτσια και τη γυναίκα και τους
επέστρεψαν στη σειρά. «Ο Καπέσιους μού μίλησε στα ουγγρικά και μου είπε: Μην
κλαις. Η γυναίκα και τα παιδιά σου απλά θα πάνε να κάνουν ένα μπάνιο. Θα τους δεις
σε περίπου μια ώρα», θα καταθέσει ο Μπέρνερ.
Δεν είδε ποτέ ξανά τη σύζυγο και τα
κορίτσια του. Οδηγήθηκαν άμεσα στους θαλάμους αερίων και στη συνέχεια τα
κρεματόρια.
Μετά τον πόλεμο και μετά τη δίκη
Ο Μαουρίτιους Μπέρνερ έμεινε στο
Άουσβιτς έως τον Οκτώβριο του 1944. Επέζησε γιατί ήταν σε τάγμα εργασίας. Μετά την
υποχώρηση των Γερμανών μεταφέρθηκε στο Σαχσενχάουζεν, στο Νταχάου και τελικά
στο Κάουφερινγκ. Από εκεί ελευθερώθηκε από τους Αμερικάνους τον Απρίλιο του
1945. Στη συνέχεια μετακόμισε στο κράτος του Ισραήλ. Όταν κατέθεσε τον 1964
ήταν 62 ετών και ζούσε στην Ιερουσαλήμ. Εκεί πέθανε το 1977.
Μετά τον πόλεμο ο Καπέσιους (φωτό) εκμεταλλεύτηκε
τον χρυσό που είχε κλέψει από το Άουσβιτς (από κοσμήματα και δόντια των θυμάτων)
και άνοιξε ένα φαρμακείο και ένα κέντρο αισθητικής. Παρότι ο ρόλος του στο
Άουσβιτς στοιχειοθετήθηκε και υπήρξαν αρκετές καταθέσεις εναντίον του
καταδικάστηκε μόλις σε εννέα χρόνια φυλάκιση. Εξέτισε δυόμιση χρόνια και απελευθερώθηκε
τον Ιανουάριο του 1968. Ζούσε και εργαζόταν στο Γκέπινγκεν όπου και πέθανε το
1985 σε ηλικία 78 ετών. Μέχρι το τέλος της ζωής του υποστήριζε ότι δεν είχε
καμία ευθύνη για τις θηριωδίες στο Άουσβιτς και απλά εκτελούσε διαταγές.