Λαρς Ούλριχ και Ρόμπερτ Τρουχίγιο μιλούν για την πορεία της θρυλικής μπάντας, το πόσο άλλαξαν μέσα στα χρόνια αλλά και στην κατάσταση που επικρατεί στον κόσμο
Στα μέσα του 1981 ένας ντράμερ έβαλε μια αγγελία στην τοπική εφημερίδα του Λος Άντζελες, The Recycler. Ζητούσε να έρθει σε επαφή με άλλους μουσικούς που αγαπούν το μέταλ. Μέσα σε μικρό χρονικό διάστημα δύο κιθαρίστες επικοινώνησαν μαζί του. Ο ντράμερ ήταν ο Λαρς Ούλριχ και ένας από τους κιθαρίστες ο Τζέιμς Χέτφιλντ. Στις 28 Οκτωβρίου 1981 γεννήθηκαν και επίσημα οι Metallica.
Περίπου 40 χρόνια μετά η μπάντα-μύθος παραμένει στο προσκήνιο και ετοιμάζει νέες δουλειές. Δύο από τα μέλη της μίλησαν στην αγγλική Independent για όσα έχουν ζήσει αλλά και τους... αλλόκοτους καιρούς στους οποίους ζούμε.
Ο Ούλριχ ξεκινά μιλώντας για δύο όνειρα που βλέπει συνέχεια. "Στο ένα προσπαθώ να φτάσω τα ντραμς μου αλλά είναι πολύ μακριά. Οι μπαγκέτες μου είναι από λάστιχο. Στο άλλο βρίσκομαι στην κορυφή ενός ουρανοξύστη που ταλαντεύεται και προσπαθώ να κρατηθώ και να μην πέσω. Ίσως αρκετές ώρες με έναν ψυχίατρο θα μου έδιναν μια εξήγηση" λέει γελώντας. Πριν τη συνέντευξη ο μάνατζερ της μπάντας ζητά από το δημοσιογράφο να μην ζητήσει λεπτομέρειες για την περίοδο που ο Τζέιμς Χέτφιλντ επέστρεψε στην αποτοξίνωση. Ο Ούλριχ κλείνει αμέσως το θέμα: "Είμαστε όλοι καλά και αντιμετωπίζουμε ο καθένας με το δικό του τρόπο αυτή την κατάσταση (την πανδημία). Όπως άλλωστε κάνει ο καθένας αυτή τη στιγμή στον κόσμο" τονίζει.
H πανδημία ήταν μια ευκαιρία για την οικογένεια του Ούλριχ να έρθει κοντά αλλά καταλαβαίνει πόσο δύσκολο ήταν για τους νέους ανθρώπους. "Μέσα σε αυτή τη σκοτεινή περίοδο ήρθε ένα αναπάντεχο δώρο για εμένα. Τα δύο μεγαλύτερο παιδιά μου επέστρεψαν σπίτι καθώς το Κολέγιο τους έκλεισε. Περάσαμε όμορφες στιγμές ακούγοντας μουσική και βλέποντας ταινίες. Καταλαβαίνω όμως πόσο δύσκολο είναι για τις νεότερες γενιές να δουν το μέλλον πέρα από την ομίχλη που δημιούργησε ο κοροναϊός. Ένα μέλλον όπου η εργασία, η κοινωνικοποίηση και η διασκέδαση θα είναι και πάλι δυνατή. Τα παιδιά παίρνουν πολύ σοβαρά την καραντίνα και το καταλαβαίνω".
Ο μπασίστας του γκρουπ, Ρόμπερτ Τρουχίγιο λέει ότι στην πανδημία έμαθε να μαγειρεύει για την οικογένειά του και πλέον σκέφτεται να αρχίσει ποδηλασία, επηρεασμένος από τον ντράμερ των Faith No More, Μάικ Μπόρντιν. "Ειλικρινά πριν την πανδημία ποτέ δεν θα έλεγα κάτι τέτοιο. Δεν ξέρω όμως, υπάρχει πολύς χώρος να εξελιχθείς. Είναι μια καλή περίοδος να ξεκαθαρίσεις τι θέλει να κάνεις, να προχωρήσεις μπροστά και όχι πίσω" λέει.
«Από ροκ εν ρολ ρεμάλια... οικογενειάρχες»
Με περίπου 40 χρόνια στην... πλάτη ο Ούλριχ τονίζει ότι έζησαν πολλά αλλά το πιο σημαντικό είναι ότι κατάφεραν να εξελιχθούν: "Όταν είσαι σε μια πάντα για 40 χρόνια, όπως έχει συμβεί με εμάς έχεις πολλά γεγονότα να θυμάσαι και να σε στιγματίσουν. Την ίδια στιγμή όμως, μέσα σε αυτή την πορεία, όλοι περάσαμε από το στάδιο που ήμασταν ρεμάλια του ροκ εν ρολ σε πιο οικογενειακές επιλογές. Αυτό είναι πολύ σημαντικό για το πώς εξελίχθηκε η ιστορία των Metallica. Επίσης έπαιξε σημαντικό ρόλο στο γεγονός ότι σήμερα είμαι εδώ και σας μιλάω".
Οι Metallica πέρασαν και πολύ δύσκολες περιόδους. Έφτασαν κοντά στη διάλυση και απευθύνθηκαν σε ειδικούς για να βελτιώσουν την απόδοση τους και να φτιάξουν την ψυχολογία τους. "Είμαστε μια ομάδα που πειραματίζεται. Μια ομάδα από τέσσερις τόσο δυνατές προσωπικότητες και τόσο διαφορετικές. Όμως είμαστε μια οικογένεια. Πάντα προσπαθούμε να καταλάβουμε ο ένας τον άλλο" λέει ο Τρουχίγιο που μπήκε στην μπάντα το 2003 όταν αποχώρησε ο Τζέισον Νιούστεντ. Η προσαρμογή του ήταν πολύ δύσκολη: "Τους κυνηγούσα σε κάθε σόου γιατί δεν ήξερα τι θα παίξουμε. Δεν φτάνει να είσαι καλός μουσικός για να μπεις στους Metallica. Πρέπει να μπορείς να αναπτύξεις μια διαπροσωπική σχέση με διαφορετικές προσωπικότητες".
"Γνωρίζουμε πολύ καλά ο ένας τον άλλο ώστε όταν κάτι δεν πάει καλά να το φτιάξουμε. Βέβαια όταν κάτι αρχίσει να μην πηγαίνει καλά με όλους τότε μπορεί να μετατραπεί σε χιονοστιβάδα. Πάντα όμως μας αρέσει να βγαίνουμε έξω από τη ζώνη της άνεσης και της ηρεμίας" λέει ο Ούλριχ.
«Οι Metallica ζουν μέσα στο δικό τους μικρό σύμπαν»
Οι Metallica έχουν βάλει πολλά στοιχεία διαφορετικών ειδών μουσικής στα κομμάτια τους. Σύμφωνα με τον Τρουχίγιο αυτό οφείλεται στην προσωπικότητα και τα βιώματα του κάθε μέλους. "Το πάθος του Κλιφ Μπάρτον (ο μπασίστας του γκρουπ που σκοτώθηκε το 1986) για την κλασική μουσική και συγκεκριμένα τον Μπαχ έβαλε τις βάσεις για τους Metallica για να ασχοληθούν με αυτό το είδος. Όταν ακούω τα ριφς του Τζέιμς ακούω τον ήχο του Νοτιοκεντρικού Λος Άντζελες, ακούω τον κίνδυνο. Ο Κερκ είναι από το Σαν Φρανσίσκο που είχε πάντα επιρροές από το R&B. Το κάθε τι μπορεί να βρει τη θέση του στη μουσική μας, από τον κλασικό ήχο μέχρι το να σε καταδιώκουν γκάνγκστερς στο Λος Άντζελες".
O Ούλριχ λέει ότι οι Metallica "ζουν μέσα στο δικό τους μικρό σύμπαν" και τονίζει πως η μπάντα έχει αλλάξει πολύ μέσα στα χρόνια. "Γινόμαστε καλύτεροι όταν βάζουμε εμείς τα όρια για τους εαυτούς μας. Λόγω τις επιτυχίας μας έχουμε αυτή την ελευθερία. Δεν πρέπει να ακολουθήσουμε τους κανόνες".
Το 2016 ο ντράμερ των Metallica είχε δηλώσει ότι αν ο Ντόναλντ Τραμπ κέρδιζε τις εκλογές θα μετακόμιζε στην χώρα καταγωγής του, τη Δανία. Τώρα ο δημοσιογράφος του θυμίζει αυτό το σχόλιο και ο Ούλριχ είναι πιο διπλωματικός. Λέει ότι η δήλωση αναφερόταν περισσότερο στην επιθυμία του να επιστρέψει στις ρίζες του και δεν ήθελε να κακολογήσει την Αμερική. "Μπορώ να περάσω ώρες συζητώντας για το τι μου αρέσει στην Αμερική, σαν μέρος και σαν ιδέα. Με αυτό το σχόλιο λοιπόν δεν ήθελα να της δείξω το μεσαίο δάχτυλο" τονίζει.
Ο Τρουχίγιο από την μεριά του είναι πιο καυστικός και σχολιάζοντας την εποχή μας τονίζει ότι κόσμος μοιάζει έτοιμος για μάχη. "Στην εποχή μας υπάρχουν τόσοι πολλοί άνθρωποι που επιλέγουν τη βία και τον διαχωρισμό. Νιώθω ότι όλοι είναι τόσο τσιτωμένοι, σαν να προετοιμάζονται για μια μάχη. Για εμένα είναι καλύτερο να είσαι προσεκτικός από το να επιζητάς τη σύγκρουση" λέει και συνεχίζει: "Αν επιλέξεις να ταξιδέψεις στον κόσμο και να συνδέσεις τον κόσμο με την μουσική αυτό είναι κάτι που σου δίνει κίνητρο. Όλα τα σκατά πέρα από αυτό... none of that matters.”.