Η ιστορία της νορβηγικής black metal μπάντας θυμίζει ταινία θρίλερ. Φωτιά, θάνατος, φρίκη και παράνοια
«Το όνομα το οποίο θα είναι χίλιες φορές καταραμένο στην αιωνιότητα» λέει ένας στίχος στο τραγούδι «Cursed in Eternity» των Mayhem. Τα όσα έχουν συμβεί με επίκεντρο τη νορβηγική μπάντα black metal δίνουν στον συγκεκριμένο στίχο μια προφητική αύρα. Το όνομα των Mayhem είναι συνυφασμένο με τραγωδίες, παράνοια και χάος. Αυτή είναι η ιστορία της.
Η γέννηση
Η μπάντα ιδρύθηκε το 1984 από μια παρέα εφήβων. Τα ιδρυτικά μέλη της ήταν ο κιθαρίστας Έιστεϊν Άαρσεθ, γνωστός τότε ως Destructor και αργότερα ως Euronymous, ο μπασίστας Γερν Στούμπερουντ (Necrobutcher) και ο ντράμερ Κίετιλ Μάνχεϊμ (Manheim). Το όνομα Mayhem (χάος, πανδαιμόνιο) το πήραν από το τραγούδι των «Venom», «Mayhem with Mercy».
Το πρώτο τραγούδι που ηχογράφησε η μπάντα ήταν το «Pure Fucking Armageddon». Στο στούντιο, κατά τη διάρκεια της ηχογράφησης, γνωρίστηκαν με τους Έιρικ Νόρχεϊμ (Messiah) και Σβεν Έρικ Κρίστιανσεν (Maniac) οι οποίοι μπήκαν στο σχήμα. Ο πρώτος έμεινε ελάχιστα.
Το 1987 κυκλοφόρησε το πρώτο άλμπουμ τους με τίτλο « Deathcrush». Τυπώθηκαν 1.000 δίσκοι. Αρχικά τα μέλη της μπάντας θεώρησαν τον αριθμό μεγάλο αλλά το άλμπουμ έκανε γρήγορα sold out με το κοινό να αγκαλιάζει το σκληρό ήχο των Mayhem.
Dead is... dead
Παρά το επιτυχημένο ξεκίνημα, οι Manheim και Maniac αποχώρησαν από την μπάντα και στις αρχές του 1988 οι Mayhem αναζήτησαν νέα μέλη. Ο Σουηδός Περ Ίγκβε Όχλιν, γνωστός ως Dead, τους έστειλε ένα πακέτο. Περιείχε ένα ντέμο του, μια επιστολή με τις απόψεις του για τη μουσική και ένα ποντίκι καρφωμένο πάνω σε σταυρό. Ο Necrobutcher κράτησε την κασέτα και την άκουσε όταν η μπάντα αναζητούσε νέα μέλη. Ενθουσιάστηκε από τα φωνητικά του Dead και τον κάλεσαν να ταξιδέψει στη Νορβηγία και να γίνει ο τραγουδιστής τους.
O Dead ήταν ένα βαθιά διαταραγμένο άτομο. Ως παιδί ήταν θύμα άγριου bulling και σε ηλικία δέκα ετών νοσηλεύτηκε σε νοσοκομείο με σπασμένη σπλήνα από χτυπήματα. Η κατάσταση του ήταν τόσο σοβαρή που για λίγο ήταν κλινικά νεκρός. Από τότε απέκτησε εμμονή με τον θάνατο.
Η ένταξη του Dead στους Mayhem αλλά και η... άφιξη του ντράμερ Γιον Άξελ Μπλόμπεργκ (Hellhammer) έδωσε άλλη δυναμική στο γκρουπ.
Η εκκεντρική εμφάνιση και η συμπεριφορά του Dead αποτέλεσαν πόλο έλξης για το κοινό. Στις live τους εμφανίσεις φορούσε λευκό μεικ απ. «Δεν το έκανε όπως οι Kiss ή ο Alice Cooper. Ήθελε πράγματι να μοιάζει με πτώμα. Δεν το έκανε για να είναι κουλ» θα πει ο Necrobutcher.
Ήταν τέτοια η εμμονή του που έθαβε τα ρούχα που θα φορούσε στις συναυλίες για να έχουν την κατάλληλη εικόνα. «Το έκανε πριν τα σόου. Έθαβε τα ρούχα στο χώμα για να σαπίσουν και να έχουν την οσμή του θανάτου. Μια φορά μας είχε ζητήσει να θάψουμε και τον ίδιο. Σε ένα τουρ είχε βρει ένα νεκρό κοράκι και το κρατούσε σε πλαστική σακούλα. Το κουβαλούσε μαζί του και το μύριζε πριν ανέβει στη σκηνή. Μας έλεγε ότι ήθελε να έχει τη μυρωδιά του θανάτου στα ρουθούνια του», αποκαλύψει ο Hellhammer.
Πολλές φορές ο Dead αυτοτραυματιζόταν την ώρα που τραγουδούσε. Μάλιστα σε ένα σόου το 1990 έκοψε τόσο βαθιά το χέρι που χρειάστηκε να μεταφερθεί σε νοσοκομείο.
«Ήταν πολύ παράξενη προσωπικότητα. Καταθλιπτικός, μελαγχολικός και σκοτεινός» θα πει ο Hellhammer. Κάποιοι υποστηρίζουν ότι ο Dead έπασχε από το σύνδρομο Cotard, γνωστό και ως το σύνδρομο που ζωντανού πτώματος. Πρόκειται για μια σπάνια ψυχική διαταραχή στην οποία ο ασθενής ουσιαστικά πιστεύει ότι είναι νεκρός. «Δεν έβλεπε τον εαυτό του ως άνθρωπο αλλά σαν ένα πλάσμα από κάποιον διαφορετικό κόσμο. Έλεγε ότι έβλεπε πολλά οράματα, ότι το αίμα του πάγωνε στις φλέβες του, ότι είναι νεκρός. Είναι και ο λόγος που επέλεξε αυτό το όνομα. Ήξερε ότι θα πεθάνει» αναφέρει ο Στίαν Γιόχανσεν (Occultus) ο οποίος συνεργάστηκε για λίγο με τους Mayhem.
Το 1990 τα μέλη των Mayhem μετακόμισαν έξω από το Όσλο. Έμεναν σε ένα σπίτι μέσα στο δάσος. Πολλά βράδια ο Dead κοιμόταν έξω γιατί δεν άντεχε το γεγονός ότι ο Euronymous άκουγε ηλεκτρονική μουσική. Σύμφωνα με μαρτυρίες μετά από έναν καυγά τους ο Dead τον μαχαίρωσε και σε μια άλλη περίπτωση ο Euronymous πήρε ένα δίκαννο και άρχισε να πυροβολεί στον αέρα.
Στις 8 Απριλίου 1991 ο Dead (δεξιά στη φωτό, αριστερά ο Euronymous ήταν μόνος του στο σπίτι. Πήρε ένα κυνηγετικό μαχαίρι και έκοψε τους καρπούς και τον λαιμό του. Στη συνέχεια αυτοπυροβολήθηκε στο κεφάλι με δίκαννο. Πίσω του άφησε ένα σημείωμα το οποίο ξεκινούσε με την ατάκα «Συγχωρέστε με για το αίμα».
«Ανήκω στο δάσος και πάντα ανήκα εκεί. Κανείς δεν θα καταλάβει το λόγο γι' αυτό έτσι κι αλλιώς. Για να σας δώσω μια εικόνα δεν είμαι άνθρωπος, αυτό είναι απλά ένα όνειρο και σύντομα θα ξυπνήσω. Δεν μου ήρθε τώρα αυτό αλλά 17 χρόνια πριν" ανέφερε μεταξύ άλλων.
Όταν ο Euronymous έφτασε στο σπίτι το βρήκε κλειδωμένο. Μπήκε από ένα παράθυρο και βρήκε το πτώμα του Dead. Το πρώτο που πράγμα που έκανε ήταν να βγάλει φωτογραφίες από το φρικτό σκηνικό. Από τον πυροβολισμό ο εγκέφαλος του Dead είχε βγει από το κρανίο του, κάτι που ο Euronymous θεώρησε εκπληκτικό. Στη συνέχεια τηλεφώνησε στον Necrobutcher ο οποίος θυμάται: «Ο Έϊστειν με πήρε τηλέφωνο και μου είπε: "Ο Dead έκανε κάτι πολύ κουλ, αυτοκτόνησε".
Σκέφτηκα ότι τρελάθηκε και του είπα "τι εννοείς κουλ;". Μου είπε να ηρεμήσω και πως έχει φωτογραφήσει τα πάντα. Ήμουν σοκαρισμένος και λυπημένος. Σκεφτόταν μόνο πώς θα το εκμεταλλευτεί. Του απάντησα να μην με ξαναπάρει αν δεν καταστρέψει τις φωτογραφίες".
Ο Euronymous όχι μόνο δεν κατέστρεψε τις φωτογραφίες αλλά τις έστειλε και
σε φίλους του. Μια από αυτές χρησιμοποιήθηκε στο εξώφυλλο του άλμπουμ των Mayhem, «The Dawn of the
Black Hearts» το οποίο κυκλοφόρησε το 1995. Επίσης είναι επιβεβαιωμένο πλέον
ότι ο Euronymous κράτησε κομμάτια από το κατεστραμμένο κρανίο του Dead. Τα έκανε μενταγιόν και τα
έστειλε σε συγκεκριμένα άτομα. Ένα
από αυτά πωλήθηκε το 2018 σε δημοπρασία. Το συνόδευε μια επιστολή του Euronymous η
οποία ολοκληρώνεται λέγοντας: «Σου στέλνω και ένα μικρό κομμάτι από το κρανίο
του Dead σε περίπτωση που θέλεις να το έχεις».
H αυτοκτονία του Dead και ο τρόπος που συμπεριφέρθηκε στη συνέχεια ο Euronymous ήταν ένα καθοριστικό σημείο τόσο για τους Mayhem όσο για ολόκληρη της black metal σκηνή. Από τη μια το σοκαριστικό γεγονός προκάλεσε μαζικό ενδιαφέρον και από την άλλη ο Euronymous το «πούλησε» με κάθε τρόπο. Υποστήριζε ότι ο Dead έβαλε τέλος στη ζωή του για να διαμαρτυρηθεί για το γεγονός ότι το black metal έγινε εμπορικό και τρέντι. Σοκαρισμένος από τον θάνατο του φίλου του και αηδιασμένος από τη συμπεριφορά του Euronymous, ο Necrobutcher αποχώρησε από την μπάντα.«Ο Έϊστεϊν (Euronymous) μπήκε σε έναν δικό του φανταστικό κόσμο. Προσπαθούσε να δικαιολογήσει όλα αυτά που έλεγε για το πόσο ακραίος είναι» θα πει.
Helvete, Faust και μια δολοφονία
Περίπου δύο μήνες μετά την αυτοκτονία του Dead, ο Euronymous άνοιξε στο Όσλο το κατάστημα δίσκων Helvete (κόλαση στα νορβηγικά). Βρισκόταν στο υπόγειο ενός μεγάλου κτιρίου που είχε νοικιάσει το μέλος των Mayhem οι οποίο πλέον επισήμως αριθμούσε μόλις δύο μέλη (Euronymous και Hellhammer). Στο κατάστημα ζούσε και εργαζόταν για ένα διάστημα ο Μπερντ Έιθουν, γνωστός ως Faust (φωτό).
Τον Αύγουστο του 1992 πήγε στο Λίλεχαμερ να επισκεφθεί την οικογένεια του. Περπατούσε στον Ολυμπιακό Πάρκο της πόλης, το οποίο ήταν γνωστό σημείο συνάντηση για τη γκέι κοινότητα, όταν τον πλησίασε ο 34χρονος Μάγκνε Αντρέασεν. Ο Faust προσποιήθηκε ότι ενδιαφέρεται και πήγαν μαζί στο διπλανό δάσος. Εκεί τον μαχαίρωσε 37 φορές και τον κλότσησε επανειλημμένα στο κεφάλι.
O 18χρονος τότε Faust εξομολογήθηκε σε φίλους του τη δολοφονία. Η αλήθεια αποκαλύφθηκε έναν χρόνο αργότερα και το 1994 καταδικάστηκε σε 14 χρόνια φυλάκιση. Το 2003 αποφυλακίστηκε για καλή συμπεριφορά έχοντας εκτίσει εννέα χρόνια και τέσσερις μήνες. Η δολοφονία του Αντρέασεν συνδυάστηκε με την black metal και τον σατανισμό. «Ο Faust είχε ψύχωση με τους κατά συρροή δολοφόνους και μάλλον ήθελε να μάθει πως είναι να σκοτώνει κάποιον» ανέφερε φίλος και συνεργάτης του.
O Hellhammer των Mayhem ρωτήθηκε για το έγκλημα στο εξαιρετικό ντοκιμαντέρ «Until the Light Takes Us». Με σοκαριστική απάθεια θα πει: «Ο Faust ήταν ένα παιδί που κυκλοφορούσε στο μαγαζί και πωλούσε δίσκους. Απ΄οταν έμαθα ότι δολοφόνησε μια αδελφή τον τιμώ».
Εμπρηστές εκκλησιών
Στο Helvete σύχναζε η πλειονότητα των μουσικών της νορβηγικής black metal σκηνής. Το κτίριο ήταν τεράστιο και κατά καιρούς κάποιοι έμεναν εκεί. Ο μπασίστας Βαργκ Βίκερνες, γνωστός ως Count Grishnackh, ήταν ένας από αυτούς. Το μουσικό του πρότζεκτ Burzum ήταν δημοφιλές στη black metal σκηνή. Το 1992 έγινε μέλος των Mayhem όπως και ο ντράμερ Σνόρε Ρουτς (Blackthorn).
O Euronymous είχε δημιουργήσει μια ομάδα που αποτελούταν από νεαρούς οπαδούς της black metal. Ένιωθε ότι έχει τη δική του συμμορία και συνέχεια μιλούσε για το πώς πρέπει να κάνουν ακραία πράγματα για να χτυπήσουν το κατεστημένο.
Ο Βίκερνες από την άλλη ήταν ένας φανατικός εθνικιστής-παγανιστής που μισούσε τον Χριστιανισμό και τους Εβραίους. Μεταξύ τους ξεκίνησε ένας άτυπος ανταγωνισμός για το ποιος είναι πιο ακραίος. Σε αντίθεση με τον Euronymous, ο Count Grishnackh ήταν άνθρωπος των έργων και όχι των λόγων...
Υπό την καθοδήγηση του η ομάδα που είχε συσταθεί στο Helvete άρχισε να καίει εκκλησίες. Στις 6 Ιουνίου 1992 έκαψαν έναν ναό στο Μπέργκεν. Μέσα στους επόμενους μήνες τουλάχιστον επτά ναοί κάηκαν στη Νορβηγία (σε κάποιες υποθέσεις ευθύνονται άλλες ομάδες).
Ο νορβηγικός Τύπος συνέδεσε τους εμπρησμούς με την black metal και τον σατανισμό. Euronymous και Count Grishnackh κανόνισαν μια μυστική συνάντηση με δημοσιογράφους του περιοδικού Bergens Tidende. Σε αυτή ο Βίκερνες αποκάλυψε ότι η ομάδα του έκαιγε τις εκκλησίες. Υποστήριξε ότι είναι σατανιστές που θέλουν να προκαλέσουν φόβο και να κάνουν το έργο του διαβόλου. Τα μέλη των Mayhem είχαν απειλήσει τους δημοσιογράφους και πίστεψαν αφελώς ότι δεν θα αποκαλύψουν ποιοι είναι. Λίγες μέρες μετά τη συνέντευξη ο Βίκερνες συνελήφθη. Στις 20 Ιανουαρίου 1993 το Bergens Tidende κυκλοφόρησε με τίτλο «Εμείς ανάψαμε τις φωτιές...» και φωτογραφία του Βίκερνες να κρατά δύο μεγάλα μαχαίρια. Έμεινε στη φυλακή μόλις δύο μήνες λόγω έλλειψης στοιχείων.
Πληροφορίες ανέφεραν ότι η ομάδα σχεδίαζε να κάψει τον καθεδρικό Nidaros ο οποίος απεικονίζεται στον δίσκο των Mayhem «De Mysteriis Dom Sathanas». Αυτοί που γνώριζαν τον Βίκερνες και τον Άαρσεθ τονίζουν ότι ο εμπρησμός των εκκλησιών έγινε στα πλαίσια της προσπάθειας τους να δικαιολογήσουν την ετικέτα «ακραίοι», να προωθήσουν την black metal και να έχουν περισσότερους πελάτες στο Helvete. Το κατάστημα πάντως έκλεισε μετά την αποκάλυψη της εμπλοκής των Mayhem στους εμπρησμούς.
Αργότερα, σε συνέντευξη του, ο Βίκερνες θα υποστηρίξει πως ως φανατικός παγανιστής έβλεπε την καύση των εκκλησιών ως «εκδίκηση στους Χριστιανούς που άλλαξαν την κουλτούρα της Ευρώπης». «Δεν είχα καμία σχέση με τον σατανισμό. Ο Χριστιανισμός ήρθε και κατέλαβε την χώρα μας. Έφτιαξαν εκκλησίες πάνω στον ναούς μας και άλλαξαν τον πολιτισμό μας. Ήταν μια πράξη εκδίκησης» θα πει.
Η δολοφονία
Από τις αρχές του 1993 η ένταση μεταξύ Βίκερνες και Euronymous (φωτό) είχε κορυφωθεί όπως και η παράνοια τους. Ο Βίκερνες πίστευε ότι ο συνεργάτης του σκόπευε να τον απαγάγει, να τον βασανίσει και να τον σκοτώσει καταγράφοντας τα πάντα σε βίντεο. «Αν το έλεγε γενικά σε όλους δεν θα το πίστευα, όμως το είπε σε συγκεκριμένα άτομα τα οποία με ενημέρωσαν και πείστηκα ότι θα το κάνει» θα υποστηρίξει ο Βίκερνες.
Το βράδυ της 10ης Αυγούστου 1993 ο Βίκερνες μαζί με τον Σνόρε Ρούτς (Blackthorn) ξεκίνησαν από το Μπέργκεν για να πάνε στο διαμέρισμα του Euronymous στο Όσλο (μια απόσταση 518 χλμ) για να υπογράψουν ένα συμβόλαιο.
Έφτασαν μετά τις τρεις το πρωί. Ο Ρουτς έμεινε έξω από το διαμέρισμα και περίμενε καπνίζοντας. Για το τι συνέβη μέσα υπάρχει μόνο η εκδοχή του Βίκερνες.
«Χτύπησα την πόρτα και μας άνοιξε. Μπήκα μέσα και πανικοβλήθηκε. Ήμουν επιθετικός και πανικοβλήθηκε. Μου επιτέθηκε, με χτύπησε στο στήθος και τον έριξα κάτω. Σηκώθηκε και είδα που πήγε να πιάσει ένα μαχαίρι από την κουζίνα. Έβγαλα έναν σουγιά που είχα μαζί μου και τον απείλησα. Στράφηκε προς το δωμάτιο. Πίστεψα ότι πάει να πάρει το όπλο με το οποίο είχε αυτοκτονήσει ο Dead. Τελικά όμως πήγε προς την εξώπορτα. Τον ακολούθησα και τον σταμάτησα. Είδα τον Blackthorn και πάγωσα για λίγο. Δεν ήξερα αν είναι και αυτός στο σχέδιο. Τελικά έφυγε τρέχοντας. Ο Έιστεϊν ήταν πεσμένος κάτω, φορούσε μόνο το εσώρουχο του, είχε χτυπήσει σε μια λάμπα και ήταν γεμάτος αίματα. Σηκώθηκε και πήγε να μου επιτεθεί. Τον μαχαίρωσα στο κεφάλι και πέθανε αμέσως».
Στη συνέχεια ο Βίκερνες βρήκε τον Blackthorn και
έφυγαν με το αυτοκίνητο. Το σώμα του Euronymous βρέθηκε στη σκάλα του πρώτου ορόφου του κτιρίου. Είχε
συνολικά 23 τραύματα. Δύο στο κεφάλι, πέντε στον λαιμό και 16 στην πλάτη. Ο
Βίκερνες συνελήφθη και στο δικαστήριο υποστήριξε ότι ήταν σε αυτοάμυνα. Δεν
έπεισε και καταδικάστηκε σε 21 χρόνια, την ανώτατη ποινή σύμφωνα με τη
νομοθεσία της Νορβηγίας.
O Βίκερνες μετά το έγκλημα του
Κατά τη διάρκεια της φυλάκισης του ο Βίκερνες έγραψε βιβλία και μουσικά άλμπουμ. Πληροφορίες τον ήθελαν να ηγείται της νεο-ναζιστικής οργάνωσης Norsk Hedensk Front. Ο ίδιος το διέψευσε αλλά κατέθετε συχνά τις εθνικιστικές και ρατσιστικές του απόψεις. Επαναλάμβανε το όραμα του για μια «καθαρή» Νορβηγία που θα επιστρέψει στις ρίζες της και τον παγανισμό αλλά και για μια ένωση των γερμανικών φυλών. Τον Οκτώβριο του 2003 δεν επέστρεψε στη φυλακή μετά από άδεια που του είχε δοθεί. Συνελήφθη μέσα σε 19 ώρες. Το 2007 παντρεύτηκε τη Γαλλίδα, Μαρί Κασέ. Τελικά τον Μάρτιο του 2009 αποφυλακίστηκε με αναστολή. Εξέτισε τα 15 από τα 21 χρόνια της ποινής του.
Μετά την αποφυλάκιση του ο Βίκερνες άλλαξε το όνομα του σε Λουίς Κασέ για νομικούς λόγους αλλά δεν το χρησιμοποιούσε στην καθημερινότητα του. Το 2010 άνοιξε ένα κανάλι στο Youtube στο οποίο εξέφραζε τις ρατσιστικές του απόψεις. Την επόμενη χρονιά ήταν ένα από τα άτομα που έλαβαν το μανιφέστο του μακελάρη Άντερς Μπρέιβικ. Σε βίντεο εξέφρασε την συμπάθεια του για κάποιες από τις απόψεις του Μπρέιβικ αλλά τόνισε ότι η τρομοκρατική επίθεση ίσως όταν μέρος μια μεγάλης εβραϊκής συνομωσίας. Χαρακτήρισε τον Μπρέιβικ "Χριστιανό λούζερ" και υποστήριξε ότι "ο μόνος τρόπος για να σώσουμε την Ευρώπη είναι να παραμερίσουμε τον Χριστιανισμό και άλλες διεθνείς ανοησίες και να αγκαλιάσουμε μόνο τις αρχαίες ευρωπαϊκές αξίες και ιδανικά».
Από τις αρχές του 2010 μετακόμισε στη Γαλλία. Το 2014
καταδικάστηκε για ρητορική μίσους και αντισημιτισμό. Το 2019 το Youtube κατέβασε
το κανάλι του το οποίο εκείνη τη στιγμή είχε 250.000 συνδρομητές. Σήμερα ζει
στη Γαλλία και έχει επτά παιδιά.
Οι Mayhem μετά τη δολοφονία
Οι Mayhem διαλύθηκαν μετά τη δολοφονία και επανήλθαν στο προσκήνιο όταν το 1995 κυκλοφόρησε το πειρατικό άλμπουμ «The Dawn of the Black Hearts» με τη φωτογραφία του νεκρού Dead στο εξώφυλλο. Το άλμπουμ ήταν η ηχογράφηση ενός live των Mayhem από το 1990. Το κυκλοφόρησε ο Κολομβιανός Μαουρίσιο «Bull Metal» Μοντόγια ο οποίος αλληλογραφούσε με τον Euronymous. Αυτός του είχε στείλει τη φρικτή φωτογραφία με τον Dead. O Euronymous είχε βγάλει μια σειρά φωτογραφιών με τον νεκρό φίλο του. Τις βρήκε και τις κατέστρεψε ο πατέρας του μετά τη δολοφονία.
Στα τέλη του 1995 οι Hellhammer, Maniac, και Necrobutcher μαζί με τον κιθαρίστα Ρούνε Έρικσεν (Blasphemer) επανασύστησαν τους Mayhem και το 1997 κυκλοφόρησαν το άλμπουμ Wolf's Lair Abyss. Σε αυτή τη νέα της φάση η μπάντα υιοθέτησε εθνικιστικά και νεοναζιστικά σύμβολα. Το 2003 τα φώτα της δημοσιότητας έπεσαν πάλι πάνω τους. Σε συναυλία ένα μέλος της μπάντας πέταξε στο κοινό κομμένο κεφάλι προβάτου και τραυμάτισε σοβαρά έναν θεατή.
Το 2004 ο Maniac αποχώρησε αντιμετωπίζοντας προβλήματα αλκοολισμού και τον αντικατέστησε ο Ατίλα Σίχαρ ο οποίος είχε συνεργαστεί και το παρελθόν με το γκρουπ. Το 2008 αποχώρησε και ο Blasphemer. Η μπάντα συνεργάστηκε με διάφορους μουσικούς μέσα στα επόμενα χρόνια.
Το 2009 συνελήφθησαν στο Τίλμπουργκ της Ολλανδίας όταν διέλυσαν ένα δωμάτιο ξενοδοχείου. Συνέχισαν τις συναυλίες και τον Οκτώβριο του 2019 κυκλοφόρησαν το έκτο τους άλμπουμ, με τον τίτλο Daemon.
To 2021 έγιναν η πρώτη black metal μπάντα που μπαίνει στο Rockheim Hall. Τον Μάρτιο του 2022 ξεκίνησαν περιοδεία στις ΗΠΑ. Σήμερα από το ιδρυτικό σχήμα στην μπάντα παραμένει μόνο ο Necrobutcher. Οι υπόλοιποι είναι ο ντράμερ Hellhammer, ο τραγουδιστής Ατίλα Σιχάρ, και οι κιθαρίστες Teloch και Ghul.
Στην Ελλάδα υπάρχει μια φήμη ότι οι Mayhem θα έπαιζαν ένα live στην Αθήνα τον Δεκέμβριο του 1990. Όμως μια επεισοδιακή συναυλία στην Κωνσταντινούπολη και οι απέλαση τους από την Τουρκία οδήγησε και στην ακύρωση της εμφάνισης στην ελληνική πρωτεύουσα.
*Ακολουθεί το εξαιρετικό ντοκιμαντέρ Until the Light Take Us.