Ο ντράμερ των Doors Τζον Ντέσμορ μιλάει για τη σχέση
του με τον Μόρισον και το πώς αντιμετώπισε τον πρόωρο θάνατο του. Τα ναρκωτικά,
οι δαίμονες του τραγουδιστή και η δικαστική μάχη με τα άλλα μέλη της μπάντας
Το 1971 ο Τζιμ Μόρισον βρέθηκε νεκρός μέσα σε μια μπανιέρα
σε διαμέρισμα στο Παρίσι. Ο ντράμερ των Doors, Τζον Ντένσμορ δεν πήγε στην κηδεία του και χρειάστηκε να
περάσουν τρία ολόκληρα χρόνια για να επισκεφθεί τον τάφο του. "Μισούσες
τον Τζιμ;" τον ρωτάει η δημοσιογράφος της Guardian στην οποία έδωσε συνέντευξη.
"Αν τον μισούσα;" αναρωτιέται και κάνει μια παύση. "Όχι, μισούσα
την αυτοκαταστροφή του. Ήταν ένας καμικάζι που έσβησε στα 27 του, τι άλλο μπορώ
να πω;" τονίζει.
Σίγουρα ο Ντένσμορ μπορεί να πει πάρα πολλά. Ήξερε τον
Μόρισον όσο λίγοι και έζησε βήμα-βήμα την πορεία του προς την καταστροφή.
"Ήταν ένα Διονυσιακός παράφρονας, ένας ψυχοπαθής, ένα τρελός και η φωνή
που μου προκαλούσε τρόμο" λέει ο 75χρονος σήμερα ντράμερ. Είχε δει τα σημάδια
και προσπάθησε να σταματήσει τον Μόρισον, είχε φτάσει στο σημείο να αποχωρήσει
από την μπάντα. Η εποχή όμως δεν ενδεικνυόταν για ανθρώπους που θέλουν να βγουν
από το τούνελ των εθισμών, ειδικά αν είσαι απόλυτος... πρέσβης του "sex, drugs and rock n' roll".
"Κάποιοι άνθρωποι ήθελαν απλά να συνεχίσουν να
φτυαρίζουν κάρβουνο στη μηχανή και εγώ σκεφτόμουν: Σταθείτε ένα λεπτό. Τι θα
γίνει αν έχουμε ένα άλμπουμ λιγότερο; Ίσως έτσι θα ζήσει; Τελικά συνεχίσαμε
γιατί εκείνη την περίοδο δεν ήμουν αρκετά ώριμος να μιλήσω και να πω αυτό που
πρέπει. Δεν προσπαθούσα να
τον βοηθήσω. Ήταν μια διαφορετική εποχή"
λέει ο Ντέσμορ και συνεχίζει: "Πολλές φορές με ρωτούσαν: Αν ο Τζιμ ήταν
εδώ σήμερα θα ήταν καθαρός και νηφάλιος; Απαντούσα με ένα όχι. Θα ήταν ένας αλκοολικός καμικάζι. Τώρα δεν σκέφτομαι το
ίδιο. Φυσικά και
θα ήταν νηφάλιος. Γιατί να μην ήταν; Ήταν έξυπνος και
είναι διαφορετική εποχή. Θα τα είχε καταφέρει".
Το 1990 ο Ντέσμορ έγραψε τα απομνημονεύματα του με τίτλο, Riders on the Storm. Το βιβλίο αποτέλεσε
τον ισχυρότερο προστάτη της κληρονομιάς του Μόρισον ως καλλιτέχνη και πάνω σε
αυτό βασίστηκε η θρυλική ταινία του Όλιβερ Στοουν για την μπάντα. Ο Ντέσμορ
παρουσιάζει με θαυμασμό και αγάπη τον Μόρισον όμως αποκαλύπτει πως για πολλά
χρόνια ήταν πικραμένος μαζί του. "Μου πήρε αρκετά χρόνια να συγχωρήσω τον
Τζιμ και τώρα μου λείπει τόσο πολύ το ταλέντο του".
"Το Break on Through σε διαφήμιση ενός SUV με αέριο;"
Τον επόμενο μήνα θα κυκλοφορήσει ένα ντοκιμαντέρ για έναν
ακόμα από τους συντρόφους του στους Doors, τον Ρέι Μανζάρεκ που πέθανε το 2013. Η σχέση του Ντέσνμορ
με τον θρυλικό κιμπορντίστα δεν ήταν καθόλου ομαλή. Από τις αρχές του 2000 είχε
μπει σε μια σκληρή δικαστική μάχη που κράτησε έξι χρόνια. Ο Ντένσμορ προσπαθούσε
να σταματήσει τον Μανζάρεκ και τον κιθαρίστα των Doors, Ρόμπι Κρίγκερ που σκόπευαν να
κάνουν μια τουρνέ με το όνομα του συγκροτήματος και να πουλήσουν κομμάτια για
διαφημιστικά της Cadillac.
"Ξέρω. Μήνυσα τους συντρόφους μου.
ΕΙΜΑΙ ΤΡΕΛΟΣ;" φωνάζει. Ο κόσμος πίστευε ότι ήταν. Δεν είναι σύνηθες να
ξοδεύεις χρόνια στα δικαστήρια για να αποτρέψεις κάτι που θα σου απέφερε
εκατομμύρια δολάρια. Δεν είναι σύνηθες να βάζεις την καλλιτεχνική αξιοπρέπεια
πάνω από το κυνήγι των χρημάτων.
"Τι μπορώ να πω; Το φάντασμα του Τζιμ είναι πίσω μου
όλη την ώρα. Τα γόνατα μου έτρεμαν όταν ανέβασαν την προσφορά από τα πέντε
στα 15εκατ. δολάρια. Αλλά το μυαλό μου μού έλεγε: Το Break on Through σε
διαφήμιση ενός SUV με
αέριο; Όχι!".
Στη δίκη οι δικηγόροι των Μανζάρεκ και Κρίγκερ παρουσίασαν
τον Ντένσμορ ως επικίνδυνο κομμουνιστή αλλά τελικά έχασαν. Στη συνέχεια (2013)
έγραψε ένα βιβλίο για το υπόθεση και δώρισε τα χρήματα από τις πωλήσεις του στο
κίνημα Occupy. "Τα
χρήματα είναι σαν το λίπασμα. Αν το ρίξεις παντού διάφορά πράγματα
αναπτύσσονται. Αν το συσσωρεύσεις
βρομάει".
"Καλύτερα να
κάνεις τη διαδρομή ως το τέλος"
Τα 60s
έχουν σημαδέψει τον Ντένσμορ αλλά και τα όσα έζησε ως μουσικός. Από τη μια
μπορεί να μιλάει για παγκόσμια ειρήνη, και αγάπη και από την άλλη να είναι
σκληρά κυνικός για τη ζωή και τον θάνατο. Είναι κάτι σύνηθες για τους μουσικούς
της γενιάς του που έχασαν τόσους φίλους από τις υπερβολές της εποχής τους.
"Πήρα συνέντευξη από τον Τομ Πέτι, λίγους μήνες πριν
πεθάνει. Είχε προβλήματα με τον γοφό του και υποθέτω ότι έπαιρνε παυσίπονα και
την καφέ σκόνη. Γαμώτο με πόνεσε που τον έχασα. Ίσως τελικά είναι καλύτερο να
πεθαίνεις σε ένα αναθεματισμένο νοσοκομείο με σωληνάκια στο χέρι σου. Μπορεί
να ακούγεται τραγικό αλλά τουλάχιστον έκανες τη διαδρομή με το τρένο μέχρι
το τέλος, δεν κατέβηκες νωρίτερα" λέει. Ο Τομ Πέτι πέθανε το 2017 σε
ηλικία 66 ετών από υπερβολική δόση.
Ο Ντένσμορ ήταν 21 ετών όταν συνάντησε τον Μόρισον.
"Δεν μου αρέσουν οι άντρες αλλά έμοιαζε σαν τον Δαυίδ του Μιχαήλ
Άγγελου" λέει γελώντας. Τους είχε γνωρίσει ο Μανζάρεκ σε έναν χώρο
διαλογισμού που διατηρήσουν ο γκουρού, Μαχαρίσι Μαχές Γιόγκι. "Έκανα
διαλογισμό γιατί δεν μπορούσα τις ουσίες αλλά μου άρεσε αυτή η διαφορετική
πραγματικότητα. Μετά παίρναμε LSD
που τότε ήταν νόμιμο. Ήμασταν επιστήμονες του δρόμου που πειραματιζόμασταν με
το μυαλό. Στα 70s και
τα 80s
έπαιρνα κοκαΐνη αλλά δεν ήταν το ναρκωτικό της επιλογής μου. Σιχαίνομαι
τη λέξη ναρκωτικό. Ήταν τεράστιο σοκ για εμένα ότι η ηρωίνη έγινε δημοφιλής.
Ακόμα και ο Τζιμ γνώριζε ότι η ηρωίνη είναι σκληρό ναρκωτικό. Προσπαθεί να σε
κάνει να ξεχάσεις τα πάντα. Με τρόμαζε και έτσι έμεινα μακριά της" τονίζει
και προσθέτει: "Όταν γνώρισα τον Τζιμ ήταν κολεγιόπαιδο. Μετά έγινε
φιλοσοφημένος και μετά ένα γιγάντιο είδωλο. Μετά όμως δεν του άρεσε όλο αυτό.
Πήρε βάρος, άφησε μούσι και πήγε στο Παρίσι να γίνει ο Χέμινγουεϊ".
"Ζήλευα τον
Μόρισον"
Σε αντίθεση με τα άλλα μέλη του συγκροτήματος ο Ντένσμορ δεν
ήταν ο τύπος που θα διαβάσει φιλοσοφία ή θα δει προχωρημένες για την εποχή
ταινία. "Δεν καταλάβαινα την ψύχωση του Μόρισον με τον Νίτσε. Κάποτε ο Μανζάρεκ
μου είπε να την ταινία του Τριφό "The 400 Blows".
Έτρεξα να τη βρω γιατί νόμιζα ότι είναι πορνό" θυμάται γελώντας.
Παραδέχεται ότι ζήλευε το γεγονός ότι ο Μόρισον τραβούσε όλη
την προσοχή και κυρίως των γυναικών. "Ναι ζήλευα. Ήμουν ένας νεαρός ντράμερ με
ακμή. Θυμάμαι
που σκεφτόμουν: Γιατί το πρόσωπο του Τζιμ είναι τόσο μεγάλο στο εξώφυλλο του
πρώτου μας δίσκου. Μάλλον δεν θα πουλούσε τόσο πολύ αν ήταν το δικό μου
πρόσωπο". Πάντως ακόμα και αν δεν τραβούσε την προσοχή των κοριτσιών ο
Ντένσμορ ήταν πολύ σημαντικός για τον ήχο των Doors.
Η προσωπική τραγωδία
Το 1978 τον χτύπησε μια τεράστια οικογενειακή τραγωδία. Ο
αδελφός του, που αντιμετώπιζε σοβαρά ψυχολογικά προβλήματα, αυτοκτόνησε. Τον
έλεγαν Τζιμ και ήταν 27 ετών. "Θυμάμαι να πηγαίνω στο ψυχιατρείο να τον δω
και ήταν πάντα υπό την επήρεια ισχυρών φαρμάκων. Δεν μπορούσαν καταλαβω πως το να
κοιμάται 17 ώρες την ημέρα βοηθούσε στη σχιζοφρένεια του. Όταν αυτοκτόνησε δεν
άγγιζα αιχμηρά αντικείμενα. Σκεφτόμουν πως αν το έκανα κι εγώ θα ήταν κατά
κάποιο τρόπο λυτρωτικό για το γεγονός ότι δεν τον έσωσα. Η αδελφή μου
εξοργίστηκε όταν έγραψα για αυτό. Αποκάλυψα το οικογενειακό μας μυστικό. Δεν
μιλούσαμε για την αυτοκτονία του αδελφού μου. Απολογήθηκα αλλά της είπα: Ξέρω
ότι πονάει αλλά θέλω να διαβάσεις αυτά τα γράμματα από θαυμαστές που λένε ότι
ήθελαν να αυτοκτονήσουν αλλά δεν το έκαναν λόγω του βιβλίου μου. Για αυτό το
έγραψα όσο δύσκολο κι αν ήταν. Είναι θεραπευτικό το να βγάζεις τα πράγματα πάνω
στο τραπέζι" λέει.
Ο Ντένσμορ τονίζει ότι πλέον έχει αναπτύξει ένα τεράστιο
πάθος για το γράψιμο: "Πλέον είμαι σαν τον Τζιμ Μόρισον. Νιώθω σαν να
μεταφέρω το πάθος του για τη ζωή. Μάλλον όχι για τη ζωή, όπως είπα ήταν ένας
καμικάζι που έφυγε στα 27 του. Θέλω όμως να γίνω ένα παράδειγμα".
Διαβάζοντας το βιβλίο και όσα αναφέρει για τον Μόρισον
νιώθεις ότι ο Ντένσμορ έζησε μια καταπιεστική σχέση. Έτρεμε τον τραγουδιστή ο
οποίος είχε μια πολύ σκοτεινή πλευρά. "Εξωτερικά ο Τζιμ έμοιαζε
φυσιολογικός. Είχε όμως μια επιθετικότητα απέναντι στις γυναίκες και τη ζωή.
Κάποτε πήγα να τον πάρω από το σπίτι μιας κοπέλας. Τον βρήκα να της έχει
στρίψει το χέρι και να την απειλεί με ένα μαχαίρι. Δεν είπα τίποτα γιατί φοβόμουν
για τον Μόρισον, την μπάντα και την καριέρα μου. Ήμουν πολύ νέος τότε. Δεν μπορούσα να καταλάβω αν ήταν εραστές, φίλοι ή εχθροί. Απλά
ένιωσα ότι πρέπει να φύγω. Νομίζω σήμερα θα δρούσα διαφορετικά. Θα έλεγα: Τι
στο διάολο κάνετε; Κατέβασε το μαχαίρι και ηρέμησε λίγο".
Το... περιστατικό στο
στούντιο
Στο βιβλίο του έγραψε για ένα περιστατικό που ο Μόρισον
ζήτησε από τη σύντροφο του Πάμελα Κούρσον να μπει στο στούντιο και να του κάνει
πεολειχία όσο αυτός ηχογραφεί το κομμάτι Lost Little Girl. Ο Όλιβερ Στόουν έβαλε στην ταινία του τη συγκεκριμένη
ιστορία. "Ω. Δεν νιώθω και τόσο καλά για αυτό. Δεν νομίζω ότι
αυτός... Λοιπόν...Κοιτάξτε
έχασα τα λόγια μου. Ήταν σεξιστικό τι άλλο να πω; Όμως ξέρετε δεν συνέβη ακριβώς έτσι. Μπήκε, φιλιόντουσαν κατά κάποιο τρόπο και μετά έφυγε. Δεν συνέβη. Ο Στόουν έφτιαξε ολόκληρη σκηνή για αυτό αλλά
ξέρετε πως είναι. Στο Χόλιγουντ οι ταινίες είναι μια ιμπρεσιονιστική απεικόνιση
της αλήθειας" λέει ο Ντένσμορ που στη συνέχεια επανέρχεται στο θέμα και
λέει πως του προκαλεί νευρικότητα και νιώθει ότι είπε χαζά πράγματα. "Η
ζωή είναι περίεργη" τονίζει.
Πλέον ετοιμάζει το νέο του βιβλίο στο οποίο θα παρουσιάσει
συναντήσεις του με διάσημους μουσικούς και ετοιμάζεται για τον τέταρτο γάμο
του. "Όλοι θέλουμε να ζήσουμε ένα μάτσο ζωές. Η ζωή όμως προχωράει, το
σημαντικό είναι να μένεις ενεργός" λέει. Όσο για το μήνυμα που θέλει να
στείλει τους φανατικούς θαυμαστές του Μόρισον τονίζει: "Ήταν αλκοολικός.
Έχασε και κατέστρεψε τον εαυτό γι' αυτό προσέξτε. Ξέρω ότι τον αγαπάτε για την
τέχνη του αλλά δεν μπορείτε να βάλτε ένα δερμάτινο παντελόνι, να πίνετε και να
γίνεται διάσημοι. Χρειάζεται ταλέντο".