Ο πρώην μισθοφόρος Πίτερ ΜακΆλις ηγήθηκε μιας ομάδας 12 ατόμων, που είχε πληρωθεί από το καρτέλ του Κάλι. Στόχος τους η εξόντωση του Πατρόν
O επίλογος για τον Πάμπλο Εσκομπάρ γράφτηκε στις 2 Δεκεμβρίου 1993 μετά από μια συντονισμένη επιχείρηση Κολομβιανών και Αμερικάνων. Πριν όμως εκτελεστεί πάνω σε μια ταράτσα στο Μεντεγίν πολλοί είχαν προσπαθήσει να τον βγάλουν από το παιχνίδι. Ο Πίτερ ΜακΆλις είναι ένας από εκείνους που προσπάθησαν, απέτυχαν και έζησε για να το διηγηθεί. Το πρώην μέλος των βρετανικών ειδικών δυνάμεων ηγήθηκε το 1989 μιας 12μελούς ομάδας που είχε στόχο τον «Πατρόν». Τους είχε προσλάβει το καρτέλ του Κάλι, ο μεγάλος αντίπαλος του Εσκομπάρ.
Ο Σκωτσέζος πληρώθηκε για να οδηγήσει την ομάδα στην αποστολή. Για έντεκα εβδομάδες έκαναν σκληρή εκπαίδευση στην κολομβιάνικη ζούγκλα ώστε να είναι πανέτοιμοι για την επιχείρηση στην Ασιένδα Νάπολες, το σπίτι και αρχηγείο του Εσκομπάρ. Παρότι η παρουσία τους στη χώρα έγινε γνωστή η επιχείρηση προχώρησε κανονικά αλλά δεν ολοκληρώθηκε ποτέ.
«Έβλεπα τον Εσκομπάρ
μόνο ως στόχο»
«Όταν μου έγινε η πρόταση δεν είχα κανέναν δισταγμό. Ήξερα για την κατάσταση, για τη βία αλλά ήταν πρόκληση και με γοήτευε. Ενθουσιάστηκα όταν έμαθα ποιος ήταν ο στόχος. Κάθε επιχείρηση που αναλαμβάνεις θέλεις να είναι μεγαλύτερη από την τελευταία και η φήμη του Πάμπλο ήταν τεράστια. Είχαμε συνηθίσει να δρούμε γρήγορα και ποτέ δεν χρειάστηκε να προετοιμαστούμε τόσο πολύ για μια δουλειά. Δεχτήκαμε λοιπόν την πρόσκληση. Πολλοί από τους άντρες είχαν δουλέψει ξανά μαζί μου και έτσι γνωρίζαμε πώς να λειτουργούμε μαζί. Ξέραμε επίσης πως αν ο Πάμπλο μας ανακάλυπτε μας περίμενε φρικτός θάνατος» λέει αρχικά.
Στην ερώτηση αν το έκαναν μόνο για τα χρήματα που τους προσέφερε το καρτέλ του Κάλι ή ήταν η πρόκληση να δολοφονήσουν τον Εσκομπάρ τονίζει: «Όπως ο καθένας που κάνει μια δουλειά έτσι κι εμείς πρέπει να πληρωθούμε σωστά για αυτό που κάνουμε. Τα χρήματα όμως δεν ήταν ο παράγοντας που μας έδινε κίνητρο, ήταν η πρόκληση και η περιπέτεια. Σε πόσους ανθρώπους που ξέρετε έχουν ζητήσει να δολοφονήσουν τον Πάμπλο Εσκομπάρ; Από μόνο του το γεγονός ότι το ζήτησαν από εμάς μας έδινε έξτρα κίνητρο. Γνώριζαν ότι είμαστε ικανοί να το κάνουμε. Δεν σε πληρώνουν για κάτι τέτοιο αν δεν έχεις τα κατάλληλα εφόδια. Όσο για τον Εσκομπάρ τον έβλεπα μόνο ως έναν στόχο. Δεν σκέφτηκα καθόλου το ηθικό κομμάτι της υπόθεσης».
Όσο για τις εντυπώσεις του από το καρτέλ του Κάλι θυμάται: «Λειτουργούσαν σαν επιχείρηση. Η Κολομβία ήταν ένα χάος εκείνη την περίοδο και αυτό μας βόλευε πολύ. Ήξερα ότι η στρατηγική τους ήταν να δημιουργήσουν διαμάχη ανάμεσα στις συμμορίες. Δεν μου το είπαν οι ίδιοι αλλά το υποπτευόμουν. Τους εμπιστεύτηκα μέχρι το σημείο που μπορούσα, μέχρι το σημείο που μπορείς να εμπιστευτείς κάποιον σε μια τέτοια κατάσταση. Αν είχαμε προβλήματα ή χρειαζόμασταν κάτι μπορούσαμε να τους στείλουμε ένα μήνυμα και αυτοί ανταποκρίνονταν όπως είχαμε συμφωνήσει»
Μου ζήτησαν να ηγηθώ της ομάδας γιατί ο Ντέιν Τόμκινς, που έκλεισε τη συμφωνία, γνώριζε ότι είχα το κατάλληλο υπόβαθρο, τις κατάλληλες ικανότητες και την κατάλληλη εκπαίδευση. Ήξερε ότι οι άντρες θα με εμπιστευτούν και θα με ακολουθήσουν ότι μπορούσα να φτιάξω μια δυνατή ομάδα. Το καρτέλ του Κάλι πίστευε ότι όταν ο Εσκομπάρ βρισκόταν στην Ασιένδα Νάπολες ήταν πιο ευάλωτος και μπορούσε να δολοφονηθεί εκεί. Μου ανέλυσαν το πλάνο και συμφώνησα ότι μπορεί να γίνει».
«Δεν θα τα παρατούσαμε»
Ενώ η ομάδα του ΜακΆλις εκπαιδευόταν κάποιος αποκάλυψε, στον κολομβιάνικο Τύπο, την παρουσία τους στη χώρα. «Όταν βγήκε η ιστορία στις εφημερίδες δεν σκεφτήκαμε να τα παρατήσουμε. Ήμασταν ήδη εκεί, βρισκόμασταν ήδη μέσα στην υπόθεση και στη διαδικασία της προετοιμασίας. Ήμουν προσηλωμένος στην επιχείρηση. Φυσικά και θα συνέχιζα. Φυσικά και δεν ήθελα να μου βάλουν την ταμπέλα αυτού που τα παρατάει. Παίζει τεράστιο ρόλο η περηφάνια μιας ομάδας να συνεχίζει τη δουλειά της παρά τις αντιξοότητες».
Μετά τη δύσκολη προετοιμασία έφτασε η ημέρα της επιχείρησης. «Όταν ξύπνησα σκέφτηκα: Είναι η μέρα, έφτασε η στιγμή για την οποία ήρθαμε εδώ. Όλοι ήμασταν αποφασισμένοι και θέλαμε να ολοκληρώσουμε τη δουλειά. Υπήρχε ενθουσιασμός. Γι' αυτό κάναμε εκπαίδευση για 11 ολόκληρες εβδομάδες. Ένιωθα αυτοπεποίθηση, πίστευα ότι θα πετύχουμε. Ήθελα να πετύχουμε. Ξέραμε ότι το είχαμε σχεδιάσει σωστά και ήμασταν σίγουροι ότι ο καθένας από εμάς θα κάνει αυτό το οποίο έχει αναλάβει. Ήμασταν ενωμένοι και δυνατοί, ήμασταν έτοιμοι».
Για τον δικό του ρόλο στην επιχείρηση τονίζει: «Ήμουν ο διοικητής, όπως γίνεται στις στρατιωτικές επιχειρήσεις. Αρχικά επέβλεπα την εκπαίδευση και το πώς συνεργαζόταν η ομάδα. Είχαμε χορογραφήσει από πριν όλη την επιχείρηση. Για παράδειγμα πετούσα με το ελικόπτερο πάνω από την ομάδα και παρακολουθούσα τις κινήσεις τους. Φορούσαν κίτρινα καπέλα ώστε να μπορώ να βλέπω που βρίσκονταν και πώς κινούνταν. Από εκεί πάνω τους έδινα εντολές και τους οδηγούσα. Αν εντόπιζα κάποιο πρόβλημα τότε το πλάνο ήταν ότι θα κατέβαινα και θα τους υποστήριζα με το όπλα του ελικοπτέρου».
Ο ΜακΆλις ρωτήθηκε και για το πόσες απώλειες περίμενε και ήταν κάθετος: «Καμία! Ποτέ δεν σκέφτεσαι ότι θα χάσεις κάποιον, δεν είναι μέρος του σχεδίου. Όλοι λειτουργούν σε ζεύγη και ο ένας καλύπτει τον άλλον. Το πλάνο μας ήταν να βομβαρδίσουμε αρχικά κάποια σημεία κλειδιά. Θα αφήναμε τις γυναίκες και τα παιδιά και θα εξολοθρεύαμε τους κακοποιούς. Ο κόσμος αναρωτιέται πώς μια τόσο μικρή ομάδα θα μπορούσε να τα βγάλει πέρα αν όμως έχεις το σωστό υλικό και τα κατάλληλα άτομα μπορεί να ολοκληρώσεις επιτυχημένα κάθε επιχείρηση. Αναφορικά με το υλικό ήταν σαν... Χριστούγεννα. Το καρτέλ μας προμήθευε ότι όπλα θέλαμε. Όσο για τους άντρες μιλάμε για επαγγελματίες στρατιώτες που ξέρουν ακριβώς τι κάνουν. Αυτό ήμασταν».
Ο Εσκομπάρ είχε πάντα δίπλα του μια ομάδα που ήταν έτοιμη να θυσιαστεί γι' αυτόν. Ο ΜακΆλις όμως λέει ότι αυτό δεν τον προβλημάτιζε. «Όχι δεν το σκεφτόμουν καθόλου. Είναι πολύ εύκολο για κάποιον να το πει αυτό αλλά είναι εντελώς διαφορετικό να το κάνει. Είναι άλλο να βρεθείς στην κατάσταση που πραγματικά καλείσαι να πεθάνεις για κάποιον. Ξέραμε ότι ο Πάμπλο είχε κάνει πολλά για την περιοχή αλλά ήταν και θέμα καλής δημοσιότητας. Από τη μια έδινε λεφτά αλλά από την άλλη δεν σταματούσε να σκοτώσει κόσμο. Ήταν σεβασμός μέσω φόβου».
«Θα ήθελα να το έχω ολοκληρώσει»
Η ομάδα απογειώθηκε από τη βάση της και ξεκίνησε για την επιχείρηση στην Ασιένδα Νάπολες. Στη διαδρομή όμως μια μηχανική βλάβη στο ελικόπτερο άλλαξε όλα τα πλάνα. «Ο πληροφοριοδότης έστειλε μήνυμα ότι ο Εσκομπάρ είναι στη Νάπολες και ξεκινήσαμε. Πετούσαμε πολύ χαμηλά όταν έγινε. Για μια απόσταση το ελικόπτερο ουσιαστικά πετούσε ανάποδα πάνω από τη ζούγκλα. Όταν φτάσαμε στο έδαφος το μόνο που σκεφτόμουν ήταν η επιβίωση. Ήμουν όμως και πολύ τυχερός, είχα κάνει ειδική εκπαίδευση στον αγγλικό στρατό και όλα αυτά τα μαθήματα είχαν μείνει μέσα μου. Ήξερα πόσο σημαντικό είναι να μείνεις μέσα στο ελικόπτερο μέχρι οι έλικες να σταματήσουν. Αν βγεις όσο ακόμα γυρίζουν θα σου κόψουν το κεφάλι. Το είπα σε όλους. Κάποια στιγμή ο έλικας χτύπησε την καμπίνα. Δεν με πέτυχε αλλά βρήκε τον πιλότο. Ήμουν τρομερά τυχερός. Όταν πέσαμε στη ζούγκλα έπρεπε να σκεφτώ πως θα πολεμήσω την υποθερμία και την πείνα μέχρι να έρθει κάποιος να μας περισυλλέξει. Εκεί ήταν που μίλησε η εκπαίδευση μου. Μείναμε εκεί για τρεις μέρες».
Στην ερώτηση αν νιώθει τυχερός που το ελικόπτερο έπεσε και η αποστολή δεν προχώρησε ο πρώην μισθοφόρος είναι κάθετος. «Όχι σε καμία περίπτωση. Θα ήθελα να έχω ολοκληρώσει τη δουλειά. Βέβαια όλη αυτή η υπόθεση με έκανε να δω διαφορετικά τα πράγματα. Όταν σκέφτεται ότι βρέθηκες κοντά στο θάνατο σου δίνει μια άλλη προοπτική. Αναλύεις όλα όσα έκανες και το πώς έζησες. Θα σας φανεί παράξενο αλλά από τη μια, όταν γύρισα στην Αγγλία, ήμουν έτοιμος να μπω ξανά στο αεροπλάνο και να γυρίσω και να ολοκληρώσω τη δουλειά. Από την άλλη αυτή η ιστορία με έβαλε να σκεφτώ ότι θα μπορούσα να είμαι καλύτερος σύζυγος και πατέρας. Τα πάντα περνούν από το μυαλό σου όταν έρχεσαι αντιμέτωπος με τον θάνατο».
Χωρίς τύψεις...
Με την ακύρωση της αποστολής ο Εσκομπάρ εξαπέλυσε ένα κυνηγητό μέσα στη ζούγκλα αλλά και σε διάφορα χωριά της περιοχής. Δεκάδες άτομα δολοφονήθηκαν. Ο ΜακΆλις δεν νιώθει τύψεις για αυτές τις χαμένες ζωές. «Σίγουρα δεν θες να πεθαίνει κόσμος όμως ο Πάμπλο θα μπορούσε εύκολα να τους δολοφονήσει για κάτι άλλο. Έτσι ήταν τα πράγματα τότε. Οι άντρες του ήταν ικανοί για τα πάντα. Δεν σκότωσα κανέναν από αυτούς τους ανθρώπους, ο Πάμπλο έδωσε τη διαταγή, αυτός το έκανε» τονίζει.
Τέλος παραδέχεται ότι η αποτυχημένη επιχείρηση δολοφονίας του Κολομβιανού βαρόνου των ναρκωτικών έπαιξε μεγάλο ρόλο στη ζωή του. «Αρχικά να σας πω ότι μετά από αυτό έγινα διαβόητος. Έμαθα πολλά από όλη αυτή την υπόθεση και είδα διαφορετικά τα πράγματα. Τελικά όμως πιστεύω ότι ήμασταν κανονικοί άνθρωποι που μπλέξαμε σε πολύ δύσκολες καταστάσεις. Μετανιώνω για πολλά πράγματα στη ζωή μου αλλά για κανένα αναφορικά με την πορεία μου ως στρατιωτικός και μισθοφόρος» λέει ο 78χρονος σήμερα ΜακΆλις.