Για δεκαετίες κανείς δεν γνώριζε ποιος ήταν ο άντρας που βρέθηκε νεκρός το 1949 σε μια παραλία στην Αυστραλία. Η υπόθεση θύμιζε κινηματογραφικό σενάριο με πολύ περίεργες πτυχές. Το DNA όμως μίλησε...
Τα ξημερώματα της 1ης Δεκεμβρίου 1948 η
αστυνομία της Αδελαΐδας δέχθηκε ένα τηλεφώνημα. Στην παραλία του πάρκου Σόμερτον,
11χλμ μακριά από την πόλη της Αυστραλίας, είχε βρεθεί το πτώμα ενός άντρα.
Ο νεκρός εντοπίστηκε ξαπλωμένος
ανάσκελα στην άμμο με το κεφάλι προς τη θάλασσα. Είχε τα χέρια του σταυρωμένα και
πάνω στο δεξί κολάρο του παλτού υπήρχε ένα τσιγάρο το οποίο δεν είχε ανάψει. Στις
τσέπες του βρέθηκε ένα αχρησιμοποίητο εισιτήριο τρένου, ένα εισιτήριο λεωφορείου,
μια τσατσάρα από αλουμίνιο, ένα μισοάδειο πακέτο τσίχλες, ένα πακέτο με επτά
τσιγάρα και ένα σχεδόν γεμάτο σπιρτόκουτο.
Μάρτυρες ανέφεραν ότι το προηγούμενο βράδυ
είχαν δει έναν άντρα, ο οποίος έμοιαζε με αυτόν που βρέθηκε, να είναι ξαπλωμένος
στην παραλία. Ένα ζευγάρι ανέφερε ότι τον είδε να σηκώνει το δεξί του χέρι και
μετά να μένει ακίνητος για πολλή ώρα. Θεώρησαν ότι είναι κάποιος μεθυσμένος που κοιμάται.
Ο παθολόγος που εξέτασε τον πτώμα
ανέφερε ότι ήταν άνδρας βρετανικής καταγωγής, 40 με 45 ετών σε πολύ καλή φυσική
κατάσταση. Είχε ύψος 1,80, γκρι μάτια και κοκκινωπά μαλλιά. Από την εξέταση
συμπέρανε ότι ο άνδρας δεν έκανε κάποια χειρωνακτική εργασία και από το πώς
ήταν διαμορφωμένα τα δάκτυλα των ποδιών του υπέθεσε ότι θα μπορούσε να είναι χορευτής.
Φορούσε λευκό πουκάμισο, λευκή και
μπλε γραβάτα, καφέ παντελόνι, κάλτσες και παπούτσια, ένα καφέ πλεκτό πουλόβερ
και ένα γκρι τζάκετ το οποίο ήταν της μόδας εκείνη την εποχή. Όλες οι μάρκες από
τα ρούχα του είχαν αφαιρεθεί και δεν είχε καπέλο (πράγμα ασυνήθιστο για την
εποχή) ή πορτοφόλι. Ήταν φρεσκοξυρισμένος και δεν είχε πάνω του κάποιο έγγραφο με
το όνομα του. Η έρευνα στα οδοντικά αρχεία δεν απέφερε κάποιο αποτέλεσμα.
Ο χρόνος θανάτου του υπολογίστηκε γύρω
στις δύο το πρωί της 1ης Δεκεμβρίου. Η τοξικολογική εξέταση δεν εντόπισε
κάποια ουσία. Ο παθολόγος δρ.Ντάιερ τόνισε ότι είναι πεπεισμένος ότι «ο θάνατος
δεν θα μπορούσε να είναι φυσικός, θεωρώ ότι πήρε βαρβιτουρικά ή υπνωτικά χάπια».
Το τελικό πόρισμα όμως δεν κατάφερε να προσδιορίσει την αιτία θανάτου. Το πτώμα
ταριχεύθηκε στις 10 Δεκεμβρίου με την ελπίδα να βρεθούν στοιχεία αργότερα για
την ταυτότητα του.
Η βαλίτσα
Στις 14 Ιανουαρίου 1949 εντοπίστηκε
μια καφέ βαλίτσα στον σιδηροδρομικό σταθμό της Αδελαΐδας. Οι αρχές είχαν
στοιχεία που έδειχναν ότι η βαλίτσα ανήκει στον νεκρό που βρέθηκε στην παραλία.
Η βαλίτσα δεν είχε ταμπελάκι με όνομα. Μέσα βρέθηκε μια κόκκινη καρό ρόμπα, ένα
ζευγάρι παντόφλες, τέσσερα ζευγάρια εσώρουχα, πιζάμες, είδη ξυρίσματος, ένα μπεζ
παντελόνι στο οποίο εντοπίστηκαν κόκκοι άμμου, ένα κατσαβίδι ηλεκτρολόγου, ένα
μαχαίρι κουζίνας τροποποιημένο, ένα ακονισμένο ψαλίδι, ένα μικρό κομμάτι τσίγκος
και ένα πινέλο που συνήθως χρησιμοποιούν ναυτικοί για να μαρκάρουν το φορτίο.
Επίσης στη βαλίτσα βρέθηκε κλωστή η
οποία δεν πωλούταν στην Αυστραλία. Με την ίδια κλωστή είχε επιδιορθωθεί η τσέπη
του παντελονιού που φορούσε ο νεκρός. Στη βαλίτσα βρέθηκαν και κάποια ρούχα και
σε τρία από αυτά βρέθηκαν ταμπελάκια με τη λέξη «Keane». Οι αρχές θεώρησαν πως όποιος είχε αφαιρέσει
τα υπόλοιπα ταμπελάκια είτε άφησε επίτηδες τη συγκεκριμένη λέξη, είτε δεν πρόσεξε
ότι είχε μείνει σε τρία ρούχα. Σε ένα από αυτά μάλιστα το ταμπελάκι έγραφε «T.Keane». Η αναζήτηση
για άτομο που εξαφανίστηκε με αυτό το όνομα δεν απέδωσε.
Καταρτώντας ένα χρονοδιάγραμμα η
αστυνομία πίστευε ότι ο άντρας έφτασε στον σταθμό της Αδελαΐδας, έκανε μπάνιο
και ξυρίστηκε στα δημόσια λουτρά και πήρε ένα εισιτήριο για την παραλία Χένλεϊ
το οποίο δεν χρησιμοποιήθηκε και βρέθηκε στην τσέπη του. Άφησε τη βαλίτσα του
στον χώρο αποσκευών του σταθμού και πήρε τελικά ένα λεωφορείο για το μέρος όπου
τελικά βρέθηκε.
Τα παπούτσια και
η ώρα θανάτου
Μια νέα έρευνα που έγινε από τον
ιατροδικαστή Τόμας Έρσκαϊν Κλίλαντ έφερε στο φως νέα ενδιαφέροντα στοιχεία. Τα
παπούτσια του νεκρού ήταν γυαλισμένα και σε άριστη κατάσταση. Ο νεκρός δεν φαίνεται
να περπάτησε πολύ πριν φτάσει στην παραλία. Αυτό δημιούργησε μια θεωρία ότι
κάποιοι τον κουβάλησαν. Το 1959 το συγκεκριμένο σενάριο ενισχύθηκε όταν μάρτυρας
εμφανίστηκε και κατέθεσε ότι είδε έναν καλοντυμένο άντρα να κουβάλα έναν άλλο προς
την παραλία.
Ο Κλίλαντ συνεργάστηκε με τον καθηγητή
φαρμακολογίας, Σέντρικ Στάντον Χικς ο οποίος συμπέρανε ότι ο άγνωστος είχε
πάρει, ή του είχαν χορηγήσει κάποια ουσία και πέθανε επτά ώρες μετά. Η κίνηση
με το χέρι που είχαν δει το ζευγάρι ίσως ήταν η τελευταία του. Η ουσία που
χρησιμοποιήθηκε δεν ήταν ανιχνεύσιμη μετά από κάποιες ώρες.
Το βιβλίο και το…
κωδικοποιημένο μήνυμα
Δεν πέρασε μεγάλο διάστημα για να
αποκαλυφθεί ότι στο παντελόνι του νεκρού είχε βρεθεί ένα τυλιγμένο μικρό χαρτάκι
με τις λέξεις «Tamám Shud». Ήταν ένα
κομμάτι από την τελευταία σελίδα του βιβλίο «Rubaiyat of Omar Khayyam» και η
μετάφραση από περσικά ήταν «τελείωσε» ή «έληξε».
Μετά από έρευνες στις βιβλιοθήκες και
αφού η φωτογραφία του αποκόμματος δόθηκε στη δημοσιότητα το βιβλίο βρέθηκε. Ένας
άντρας το παρέδωσε στην αστυνομία. Το πραγματικό του όνομα δεν έγινε ποτέ γνωστό.
Ήταν ένα αντίτυπο του 1941. Οι πληροφορίες αναφέρουν ότι το βιβλίο βρέθηκε αμέσως μετά και οι περισσότερες αναφορές τονίζουν ότι εντοπίστηκε μέσα σε ένα
παρκαρισμένο αυτοκίνητο κοντά στην παραλία του πάρκου Σόμερτον. Το βιβλίο «Rubaiyat» έγραψε τον 11ο αιώνα ο Ομάρ Καγιάμ, Πέρσης
φιλόσοφος, μαθηματικός, αστρονόμος και λογοτέχνης. Το μετέφρασε στα αγγλικά ο
Έντουάρντ Φιτζέραλντ το 1859.
Στο πίσω μέρος του βιβλίου βρέθηκε ένα
αχνό χειρόγραφο σημείωμα πέντε γραμμών. Το σημείωμα ανέφερε:
WRGOABABD
MLIAOI
WTBIMPANETP
x
MLIABOAIAQC
ITTMTSAMSTGAB
Ειδικοί στην αποκωδικοποίηση κλήθηκαν
να λύσουν τον γρίφο αλλά δεν τα κατάφεραν. Το 1978 μετά από αίτημα του
δημοσιογράφου Στίουαρτ Λίτλμορ ειδικοί του υπουργείου άμυνας των ΗΠΑ έκαναν τη
δική τους προσπάθεια η οποία επίσης δεν απέφερε κάποιο αποτέλεσμα. Έκριναν ότι
είτε το κείμενο δεν κρύβει κάποιο μήνυμα, είτε ο συντάκτης του ήταν ψυχικά
διαταραγμένος.
Στο πίσω μέρος του βιβλίου βρέθηκε επίσης
ένα τηλέφωνο. Ανήκε στη νοσοκόμα Τζέσικα Έλεν Τόμπσον η οποία ζούσε 400 μέτρα
μακριά από την παραλία που βρέθηκε το πτώμα. Στην κατάθεση της υποστήριξε ότι
δεν γνώριζε τον νεκρό. Αποκάλυψε όμως ότι το 1948 ένας άντρας είχε πάει στη
γειτονιά της και ρωτούσε γι’ αυτή. Η Τόμπσον πέθανε το 2007 και το 2014 η κόρη της
Κέιτ, σε τηλεοπτική συνέντευξη, τόνισε ότι πιθανότατα η μητέρα γνώριζε ποιος
ήταν ο «άντρας του Σόμερτον»
Το 1949 έγινε η ταφή του πτώματος σε
νεκροταφείο της Αδελαΐδας. Μια γυναίκα άφηνε συχνά λουλούδια στον τάφο αλλά
όταν ανακρίθηκε υποστήριξε ότι δεν γνώριζε τον νεκρό. Μέσα στα επόμενα χρόνια εμφανίστηκαν
πολλές θεωρίες για το ποιος ήταν και πώς πέθανε ο «άντρας του Σόμερτον». Κάποιοι
υποστήριξαν ότι πρόκειται για τον πρώην εραστή της Τόμπσον, Αλφ Μπόξαν ο οποίος
όμως εντοπίστηκε και μίλησε. Άλλοι ανέφεραν ότι ο νεκρός ήταν κατάσκοπος που
δολοφονήθηκε.
Και το όνομα αυτού…
Για 74 χρόνια το μυστήριο του «άντρα
του Σόμερτον» δεν λύθηκε. Το 2009 όμως ο καθηγητής Ντέρεκ Άμποτ ανακοίνωσε ότι
ξεκινά τη δική του έρευνα ώστε με τη βοήθεια της τεχνολογίας να ρίξει φως στην
υπόθεση. Τον Δεκέμβριο του 2017 ο Άμποτ ανακοίνωσε ότι εντόπισε τρεις τρίχες «σε
εξαιρετική κατάσταση» στο γύψινο εκμαγείο που είχε δημιουργηθεί από το πτώμα.
Στις 26 Ιουλίου 2022 ο «άντρας του
Σόμερτον», μετά από 74 χρόνια, απέκτησε όνομα. Ο Άμποτ ανακοίνωσε ότι αυτός και
η γενεαλόγος Κόλιν Φιτζπάτρικ έλυσαν το μυστήριο. Το DNA έδειξε ότι ο άντρας που βρέθηκε νεκρός είναι
ο Καρλ «Τσαρλς» Γουέμπ, ένας ηλεκτρολόγος-μηχανικός γεννημένος στη Μελβούρνη το
1905.
«Συμπληρώνοντας αυτό το οικογενειακό
δέντρο, καταφέραμε να βρούμε έναν μακρινό ξάδελφο από τη μεριά της μητέρας του»
είπε ο Άμποτ εξηγώντας ότι αυτή η ανακάλυψη τον έκανε να νιώσει σαν να είχε
κατακτήσει μόλις την κορυφή του Έβερεστ.
Ο καθηγητής κάνει μια ακόμα επίσης αποκάλυψη
που ενισχύσει τα όσα λέει. Το όνομα «T.Kean» που βρέθηκε στα ρούχα του νεκρού είναι το
όνομα του γαμπρού του Γουέμπ.
«Ο γαμπρός του Καρλ Γουέμπ ονομαζόταν
Τόμας Κιν και ζούσε σε απόσταση 20 λεπτών από το σπίτι του στη Βικτόρια» τόνισε
εξηγώντας ότι δεν αποκλείεται μερικά από τα ρούχα του μυστηριώδους άνδρα να
ήταν δανεισμένα ή χαρισμένα απο εκείνον.
Ο καθηγητής Άμποτ όμως έχει εντοπίσει
και μια πιθανή αιτία για την παρουσία του Γουεμπ στην Αδελαΐδα. «Έχουμε
αποδείξεις ότι ήταν σε διάσταση με τη γυναίκα του, η οποία είχε μετακομίσει στη
Νότια Αυστραλία. Είναι λοιπόν πιθανόν να ταξίδευε με σκοπό να την εντοπίσει»,
ανέφερε χαρακτηριστικά.
Οι αρχές τονίζουν ότι περιμένουν τα
επίσημα στοιχεία πριν αποφανθούν αν λύθηκε το μεγάλο μυστήριο ή όχι.