Θαμμένοι ζωντανοί για 40 ώρες


Μετά τον φονικό σεισμό που χτύπησε Τουρκία και Συρία η οικογένεια Αλ Σαγέντ θάφτηκε στα συντρίμμια του σπιτιού της. Βγήκαν ζωντανοί και μιλούν για τις δραματικές στιγμές που βίωσαν. Όταν μπαίνω πλέον σε κλειστό χώρο δεν νιώθω τα πόδια μου, λέει ο πατέρας

Η οικογένεια Αλ Σαγέντ ζούσε στον πρώτο όροφο ενός τεράστιου συγκροτήματος διαμερισμάτων στην πόλη της Συρίας Μπεσνάγια-Μπσεϊνέχ, κοντά στα σύνορα με την Τουρκία. Το κτίριο είχε 170 διαμερίσματα και ζούσαν εκεί πάνω από 700 άτομα.

Στις 04:17 ο σεισμός χτύπησε. Ο Μουσταφά και η Ντουάα πετάχτηκαν από το κρεβάτι και πήγαν στο διπλανό δωμάτιο να δουν τα τρία τους παιδιά. Μέσα σε 30 δευτερόλεπτά όμως το κτίριο κατέρρευσε πάνω τους.

«Άρχισα να φωνάζω το όνομα της συζύγου μου και ευτυχώς μου απάντησε. Μαζί φωνάξαμε τα ονόματα των παιδιών μας ελπίζοντας ότι είναι ζωντανά και βρίσκονται κάπου κοντά μας. Η Μαριάμ, η 6χρονη μας, ήταν η πρώτη που απάντησε. Δεν μπορώ να σας εξηγήσω πόσο ευτυχισμένο με έκανε αυτή η φωνή» λέει ο Μουσταφά και συνεχίζει:

«Στη συνέχεια φώναξα τον 5χρονο γιό μου Ζουχΐρ. Είπα το όνομα του και ρώτησα αν με ακούει. Μου απάντησε επίσης. Τέλος φώναξα την Ιλάφ, την τριών ετών κόρη μου.

'Πού είσαι Ιλάφ;', είπα και άκουσα τη φωνούλα της να απάντα: 'Είμαι εδώ μπαμπά'. Βρισκόταν κάτω από τα αδέλφια της».

Στη συνέχεια ο Μουσταφά φώναξε τον αδελφό του, τις αδελφές του και τη μητέρα τους που επίσης βρίσκονταν στο σπίτι. Δεν πήρε απάντηση. Μετά από αρκετές μέρες θα μάθαινε ότι δεν επέζησαν. Από τους 700 ανθρώπους που βρίσκονταν στο κτίριο οι περίπου 600 έχασαν τη ζωή τους από τον φονικό σεισμό.

«Οι φίλοι μου και οι γείτονες μου χάθηκαν. Ολόκληρες οικογένειες εξαφανίστηκαν» λέει ο Μουσταφά.

Η οικογένεια Αλ Σαγέντ πέρασε 40 ώρες εγκλωβισμένη μέσα στα συντρίμμια. Ο Μουσταφά περιγράφει την εμπειρία τονίζοντας ότι ένιωθε ότι βρισκόταν μέσα σε ένα φέρετρο.

«Η γυναίκα μου και τα παιδιά μου κοιμούνταν και ξυπνούσαν. Εγώ έμεινα ξύπνιος όλες τις ώρες. Προσπαθούσα να ακούσω κάποιον θόρυβο. Προσπαθούσα να κάνω κι εγώ θόρυβο. Χτυπούσα συνέχεια μια πέτρα στα συντρίμμια αλλά τελικά διαλύθηκε στο χέρι μου. Τα παιδιά παραπονιούνταν γιατί διψούσαν και πεινούσαν. Προσπαθούσα να τους αποσπάσω την προσοχή. Τους έλεγα να προσεύχονται και να κοιμούνται. Δεν ήξερα αν είναι νύχτα ή μέρα. Όταν ξυπνούσαν τους έλεγα να λένε προσευχές. Δεν ένιωθα τον χρόνο να περνάει».

Ο Μουσταφά προσπάθησε να κουνηθεί και να αγγίξει τα παιδιά του. «Τα πόδια μου ήταν εγκλωβισμένα αλλά τα χέρια μου ελεύθερα. Αναγνώρισα την Μαριάμ όταν έπιασα τα μακριά της μαλλιά. Τα παιδιά δεν μπορούσαν να κουνηθούν και άρχισα να βγάζω από πάνω τους κομμάτια από τσιμέντο και τα άφηνα πάνω μου. Ήθελα να ζήσουν. Η Μαριάμ είχε πιαστεί ανάμεσα σε σίδερα και είχε σπάσει το πόδι της αλλά ποτέ δεν έκλαψε».

Η μικρή Ιλάφ διακόπτει τον πατέρα της και λέει: «Οι γονείς μου φώναξαν για να έρθουν να μας σώσουν. Φώναζαν πολύ δυνατά και με ενοχλούσε. Κρύωνα. Όταν όμως βγήκα έξω είδα το φως. Όλοι φώναζαν για εμένα. Έσωσαν πρώτα την Μαριάμ, μετά τον Ζουχεΐρ, μετά εμένα και μετά τη μαμά και τον μπαμπά».

Δεν ήταν η πρώτη φορά που ο Μουσταφά είχε εγκλωβιστεί σε συντρίμμια. Πριν λίγα χρόνια βρισκόταν σε ένα σπίτι με φίλους στην πόλη Μααρατ αλ Νουμάν όταν αεροπλάνο βομβάρδισε το κτίριο. Τον απεγκλώβισαν μετά από λίγες ώρες. «Αυτή τη φορά ήταν πολύ πιο τρομακτικό γιατί είχα μαζί μου τη γυναίκα και τα παιδιά μου» θα πει.

Η διάσωση τους καταγράφηκε σε βίντεο και έκανε τον γύρο του κόσμου. Ο κόσμος να κρατά στα χέρια τα παιδιά και να ζητωκραυγάζει για το μικρό αυτό θαύμα. «Βλέποντας όλο αυτό τον κόσμο να έχει συγκεντρωθεί για να βοηθήσει ένιωσα μεγάλη χαρά. Ήταν τόσο όμορφο να βλέπεις ότι υπάρχουν ακόμα καλοί άνθρωποι στον κόσμο έτοιμοι να ρισκάρουν για να σώσουν μια ζωή. Θυμάμαι που χαμογέλασα όταν είδα ξανά τον ουρανό» τονίζει ο 33χρονος.

Η οικογένεια είναι πλέον άστεγη. Η Ντουαά και τα παιδιά μένουν σε ένα συγγενικό σπίτι και ο Μουσταφά με τον πατέρα του κοιμούνται σε ένα αυτοκίνητο. Ο ΟΗΕ υπολογίζει ότι στη Συρία περίπου 8,8εκατ. άνθρωποι έχουν επηρεαστεί από τον σεισμό. Οι νεκροί στην χώρα έχουν φτάσει τους 6.000.

Ο Μουσταφά ανησυχεί για το τραύμα που θα τους αφήσει το γεγονός ότι θάφτηκαν ζωντανοί για περίπου δύο μέρες. «Η Μαριάμ υποφέρει ακόμα ψυχολογικά. Την πήγα μια φορά στα συντρίμμια του σπιτιού μας και αρρώστησε. Είμαστε όλοι σημαδεμένοι από αυτό. Αν μπω σε έναν κλειστό χώρο χάνω την αίσθηση των ποδιών μου», λέει και προσθέτει: «Μου λένε ότι έμοιαζε αδύνατο να επιζήσει κάποιος μετά από την κατάρρευση. Είναι πραγματικά ένα θαύμα».