Ο Τράβις Γουόλτον σχεδόν μισό αιώνα μετά επιμένει ότι τον απήγαγαν εξωγήινοι και τον υπέβαλαν σε τεστ
Στις 5 Νοεμβρίου 1975, ο 22χρονος τότε Τράβις Γουόλτον είχε ξεκινήσει για ακόμα μια μέρα στη δουλειά. Μαζί με έξι ακόμα συναδέρφους του υλοτόμους εργαζόταν στο δάσος του εθνικού πάρκου Απάτσι-Σιτγκρέιβς στην Αριζόνα φροντίζοντας να κόβει τα παλιά δέντρα και να καθαρίζει την περιοχή, ώστε το δάσος να συνεχίζει να αναπτύσσονται. Ο ίδιος και οι συνάδερφοί του βρίσκονταν όλοι μαζί στο φορτηγάκι επιστρέφοντας από την δουλειά τους αργά το απόγευμα, όταν είδαν να ίπταται περίπου 34 μέτρα πάνω από το έδαφος ένα περίεργο στρογγυλό σκάφος, το οποίο εξέπεμπε έναν οξύ ήχο. Το φορτηγάκι σταμάτησε και ο Τράβις αποφάσισε να κατέβει από αυτό και να ελέγξει τι μπορεί να ήταν το περίεργο ιπτάμενο αντικείμενο. Φτάνοντας κάτω από το σκάφος μια λάμψη φώτισε ξαφνικά όλη την περιοχή και ο Τράβις πετάχτηκε στον αέρα και έπεσε με δύναμη στο έδαφος από την ισχύ της.
«Όταν με χτύπησε ένιωσα μια απίστευτη δύναμη. Δεν είδα αυτή
την έκρηξη ενέργειας, αλλά συνάδερφοί μου στην κατάθεση που έδωσαν στον σερίφη
και είπαν ότι έμοιαζε με μια μακριά μπλε φλόγα – άλλοι το συνέκριναν με την
ισχύ που δημιουργεί μια νάρκη ή χειροβομβίδα επειδή με πέταξε στον αέρα. Ήταν
αμέσως σίγουροι ότι με σκότωσε», λέει ο Τράβις.
Οι υπόλοιποι έξι έφυγαν τρομαγμένοι και πιστεύοντας ότι ήταν
νεκρός τον άφησαν πίσω.
Ο Τράβις Γουόλτον ξύπνησε σε ένα χώρο που έμοιαζε πολύ με δωμάτιο
νοσοκομείου. Τον κοιτούσαν τρία κοντά, φαλακρά πλάσματα με δύο μεγάλα μάτια και
σχεδόν γκρι χρώμα δέρματος. Δεν του μίλησαν και ούτε είδε κάποιο συναίσθημα στο
πρόσωπό τους. Η πρώτη του αντίδραση ήταν ο τρόμος και βρίσκοντας ένα
αντικείμενο κοντά του προσπάθησε να τους επιτεθεί.
«Ήταν πολύ θολά, τα έβλεπα σχεδόν διπλά, αλλά μπορούσα να καταλάβω
το περίγραμμα αυτών των μορφών γύρω μου. Νόμιζα ότι ήταν γιατροί, αλλά όταν η
όρασή μου έγινε πιο καθαρή, μπορούσα να δω ότι δεν ήταν γιατροί και τότε
πανικοβλήθηκε», είπε. «Προσπάθησα να χτυπήσω αυτό που ήταν κοντά μου, αλλά
ένιωσα ότι με δυσκολία μπορούσα να κουνήσω το χέρι μου. Κατάφερα περισσότερο να
το σπρώξω παρά να το χτυπήσω γιατί ήμουν τόσο αποδυναμωμένος. Όμως ένιωσα ότι
το πλάσμα ήταν πιο απαλό και ελαφρύ από ό,τι περίμενα. Έπεσε πάνω σε ένα άλλο
πλάσμα που στεκόταν κοντά του», αναφέρει.
«Εγώ έκανα πίσω και έπεσα πάνω σε ένα ράφι. Κοίταξα γύρω μου
και είδα μια σειρά εργαλείων ή οργάνων και πολύ γρήγορα άρπαξα ένα και άρχισα
να τα χτυπάω. Σταμάτησαν και στάθηκαν εκεί κοιτώντας με και αυτό το βλέμμα ήταν
στους εφιάλτες μου για πολλά χρόνια μετά. Δεν μπορούσα να το αντέξω».
Ο Τράβις λέει ότι κατάφερε να δραπετεύσει μέσα από μια πόρτα
σε ένα στενό πέρασμα και μετά σε ένα άλλο δωμάτιο, όπου υπήρχε ένας πίνακας
ελέγχου.
Εκεί όμως τον βρήκε ένα πλάσμα που έμοιαζε πολύ με άνθρωπο και
φορούσε ένα κράνος σαν διαστημικό, το οποίο τον οδήγησε σε άλλο δωμάτιο. Εκεί
λιποθύμησε, αφού τρία άλλα ανθρωπόμορφα πλάσματα του έβαλαν μια πλαστική μάσκα
στο πρόσωπο. Το επόμενο πράγμα που θυμάται είναι ότι βρέθηκε να περπατά μόνος του
σε ένα αυτοκινητόδρομο, ενώ πίσω του το περίεργο σκάφος χανόταν στον ουρανό…
Πίσω στη γη, τις επόμενες πέντε μέρες και έξι ώρες κανείς
δεν ήξερε τι είχε συμβεί με τον Τράβις. Αφού οι συνάδελφοί του τον άφησαν
πεσμένο στο έδαφος κανείς δεν τον είδε ξανά. Οι έξι μόλις άφησαν πίσω τους τον
Τράβις προσπάθησαν να βρουν κάποιον στην περιοχή να τους βοηθήσει χωρίς
επιτυχία και αποφάσισαν να γυρίσουν πίσω. Ωστόσο ο Τράβις δεν ήταν πλέον πουθενά.
Οι αρχές ενεργοποιήθηκαν και άρχισαν να ψάχνουν με ελικόπτερα και ειδικά
σκυλιά. Αρχικά στοχοποίησαν τους συναδέρφους του Τράβις πιστεύοντας ότι τον
είχαν δολοφονήσει και σκαρφίστηκαν αυτή την περίεργη ιστορία για να καλύψουν την
πράξη τους.
Μετά την απαγωγή
Τελικά, πέντε μέρες και έξι ώρες μετά την εξαφάνισή του ο
Τράβις βρέθηκε ξανά σε ένα δρόμο κοντά στο Χέμπερ της Αριζόνα, περίπου 50 χιλιόμετρα
μακριά από το σημείο που εξαφανίστηκε, και στον πρώτο τηλεφωνικό θάλαμο που
βρήκε κάλεσε την οικογένειά του, για να τον σώσουν (Ο θάλαμος σήμερα έχει γίνει αξιοθέατο!).
Όταν η ιστορία του έγινε γνωστή, προκάλεσε την προσοχή και σχεδόν… παροξυσμό στην κοινότητα των ανθρώπων που αναζητούν εξωγήινους. Μάλιστα, το περιοδικο National Enquirer απένειμε το βραβείο της «Καλύτερης ιστορίας με UFO της χρονιάς» στον Γουόλτερ και τους συναδέρφους του, το οποίο συνοδευόταν από 5.000 δολάρια. Προηγουμένως, τόσο ο Γουόλτερ όσο και οι έξι συνάδερφοί του πέρασαν επιτυχώς από τεστ πολυγράφου, τα λεγόμενα τεστ της αλήθειας, τα οποία τα επέβλεψε το ίδιο το National Enquirer όσο και ο Οργανισμός Έρευνας Εναέριων Φαινομένων Aerial Phenomena Research Organization (APRO).
Όπως έχει δηλώσει ο ίδιος ο Γουόλτον αυτός και οι φίλοι του
εχουν κάνει πολλά τεστ πολυγράφου και τα έχουν περάσει με επιτυχία με εξαίρεση ενός
μόνο μάρτυρα, του οποίου το τεστ την πρώτη φορά ήταν ασαφές.
«Υπήρχε μόνο ένα που ήταν ασαφές. Αμέσως μετά όμως ο ίδιος μάρτυρας
πέρασε με επιτυχία το τεστ με τον ίδιο εξεταστή. Καθένας από εμάς πέρασε το
τεστ περισσότερες από μια φορές. μάλιστα, ο τότε πρόεδρος της Αμερικανικής Ένωσης
Πολυγράφων είχε δηλώσει ότι αν και κανένα τεστ δεν είναι 100% ακριβές, η
πιθανότητα να περάσουν το τεστ έξι διαφορετικοί άνθρωποι με την πρώτη κάνει την
πιθανότητα να υπάρχει λάθος μια στο εκατομμύριο», ανέφερε ο Γουόλτον.
«Ο τρόπος που χειρίστηκα όσα έζησα ήταν να προσπαθήσω να τα
απωθήσω στο υποσυνείδητό μου», έλεγε αργότερα ο Τράβις, ο οποίος ήταν πλέον
έμπορος μιας εταιρείας ξύλου. «Για πολύ καιρό, δεν ήθελα να μιλήσω για αυτό στα
μέσα ενημέρωσης. Δεν το συζητάμε ποτέ μέσα στο σπίτι».
Ωστόσο, η μοναδικότητα της ιστορίας του (ήταν η πρώτη
περίπτωση απαγωγής UFO που αναφέρθηκε ενώ το θύμα εξακολουθούσε να αγνοείται),
ο Γουόλτον λέει ότι τελικά πολιορκήθηκε με τόσα πολλά τηλεφωνήματα από άλλους
«απαχθέντες» που αναγκάστηκε να κόψει το τηλέφωνο του σπιτιού του για δέκα
χρόνια και τελικά να μιλήσει.
Λίγα χρόνια μετά, ο Γουόλτον κατέγραψε την εμπειρία του σε
ένα βιβλίο το οποίο εκδόθηκε με τον τίτλο «The Walton Experience» το 1978. Το βιβλίο αυτό μάλιστα αποτέλεσε την βάση
για την ταινία του 1993 «Fire in the Sky», η οποία αφηγήθηκε όσα είδε ο
Γουόλτον, τον οποίο υποδύθηκε ο ηθοποιός Ντ.Μπ. Σουίνι.
Πάντως, ο ίδιος ο Γουόλτον κατέληξε ότι οι εξωγήινοι δεν ήθελαν
να του κάνουν κακό. Πιστεύει ότι μάλλον προσπαθούσαν να διορθώσουν τη ζημιά που
του προκάλεσαν με την υψηλή ενέργεια που διαπέρασε το σώμα του. Μάλιστα αρκετές
φορές υπονόησε ότι υπήρχε κυβερνητική συγκάλυψη των στρατιωτικών αναφορών και
δωροδοκία μαρτύρων γύρω από την υπόθεση.
«Μου πήρε χρόνια για να συνειδητοποιήσω ότι δεν απήγαγαν απλώς
ανθρώπους για να τους χειρουργήσουν ή να τους κάνουν κάτι φρικτό. Πιθανότατα
παρενέβαιναν σε αυτό που μου συνέβη για να διορθώσουν τη σοβαρή ζημιά που υπέστην
από την έκρηξη ενέργειας, η οποία μάλλον ήταν τυχαία», αναφέρει.
Η άλλη πλευρά…
Φυσικά, όσο περισσότερη διασημότητα αποκτούσε η ιστορία του
Γουόλτον τόσο περισσότεροι άρχισαν να αμφισβητούν την αλήθεια της. Πολλοί υποστήριξαν
ότι η μοναδική αλήθεια ήταν ότι ο Γουόλτον ήθελε να αποκτήσει δημοσιότητα κα να
βγάλει χρήματα, πιθανότατα σε συνεργασία με τους συναδέρφους του.
Η απάντηση του Γουόλτον ήταν ότι «ποτέ δεν μου άρεσε αυτό
που έζησα ή η προσοχή που τράβηξα. Αλλά με το φορτίο έρχεται και ένα μεγάλο
μέρος ευθύνης. Πολλοί άνθρωποι φοβούνται να μιλήσουν γι’ αυτό που τους συνέβη. Μιλώντας
τους βοηθώ να βγουν μπροστά».
Ο δημοσιογράφος Φίλιπ Κλας, ερευνητής UFO και γνωστός για τον
σκεπτικισμό του σχετικά με αυτά, μελέτησε όσο λίγοι την υπόθεση και παρουσίασε τα
συμπεράσματά του στο βιβλίο του 1983, «UFOs: The Public Deceived». Ο Κλας υποστήριξε
ότι υπήρχαν αρκετές ανακολουθίες στο πώς παρουσίαζε την ιστορία ο Γουόλτον και
οι συνάδερφοί του, ενώ κατηγόρησε τον Γουόλτον ότι χρησιμοποιούσε διάφορα κόλπα
για να περάσει το τεστ του πολυγράφου, όπως το να κρατά την αναπνοή του. Μάλιστα,
ανακάλυψε ένα τεστ πολυγράφου που είχε δώσει και δεν είχε παρουσιαστεί στη
δημοσιότητα, για το οποίο ο εξεταστής είχε σημειώσει ότι η ιστορία ήταν «μεγάλη
απάτη».
Ανάμεσα στις πιο ενδιαφέρουσες αποκαλύψεις του Κλας ήταν το
γεγονός ότι ορισμένα μέλη της οικογένειας του Γουόλτον, όπως και ο ίδιος, είχαν
εμμονή με τα UFO και είχαν μιλήσει συχνά για απαγωγές από εξωγήινους πριν από
την εμπειρία του ίδιου. Μάλιστα, όσο ο Γουόλτον ήταν εξαφανισμένος πολλοί
γείτονές τους απορούσαν καθώς κανένας στην οικογένεια του δεν φαινόταν
ιδιαίτερα αναστατωμένος που είχε εξαφανιστεί. Ακόμη και όταν ο μεγαλύτερος
αδερφός του Γουόλτον, Ντουάν, διαβεβαίωνε τους πάντες ότι το «μικρότερο
αδερφάκι του είχε απλώς χαθεί στο διάστημα».
Παράλληλα, όπως αποκαλύφθηκε, ο Γουόλτον και οι φίλοι και
συνάδερφοί του στο παρελθόν είχαν εμπλακεί σε ληστείες και υποθέσεις απάτης.
Ο Κλας μάλιστα κατέληξε και σε ένα πιθανό κίνητρο πίσω από την
ιστορία που σύμφωνα με τον ίδιο έστησε ο Γουόλτον και οι συνάδερφοί του. Σύμφωνα
με τον ερευνητή, το 27χρονο αφεντικό του Γουόλτον είχε καθυστερήσει πάρα πολύ
την ολοκλήρωση της εργασίας τους στο δάσος και για να γλιτώσει το πρόστιμο που
όριζε το συμβόλαιο με την Υπηρεσία Δασών των ΗΠΑ εφηύραν την ιστορία της απαγωγής.
Το ίδιο το αφεντικό, ο Μάικ Ρότζερς, απέρριψε τη θεωρία του Κλας ως «μ@λ@κίες».
«Αν το περιστατικό δεν ήταν φάρσα, τότε οι εξωγήινοι συμπεριφέρθηκαν
σαν να ακολουθούσαν ένα σενάριο που ετοίμασαν οι Μάικ Ρότζερς και Τράβις
Γουόλτον», κατέληξε ο Κλας. «Φαίνεται ότι υπάρχουν μια σειρά από ‘αξιοσημείωτες συμπτώσεις’ για να είναι
αληθινή η απαγωγή από εξωγήινους», ανέφερε.
Ο επιστημονικός συγγραφέας και σκεπτικιστής Μάικλ Σέρμερ στο
άρθρο του «The Moment of Truth:
Travis
Walton’s Alien Abduction Lie Detection Test» επίσης εκφράζει βαθιές
αμφιβολίες για την αλήθεια της ιστορίας. Επισημαίνει μάλιστα ένα πολύ σημαντικό στοιχείο.
«Δύο εβδομάδες πριν από την απαγωγή του Walton κι ενώ η προθεσμία του συμβολαίου
υλοτομίας πλησίαζε, το NBC
μετέδωσε την τηλεοπτική ταινία «The UFO Incident,
για την υπόθεση απαγωγής του 1961 της Μπέτυ και του Μπάρνι Χιλ».
Στην ταινία πρωταγωνιστούσε ο Τζέιμς Ερλ Τζόουνς και
αφηγούνταν την ιστορία του Μπάρνι Χιλ, ο οποίος τον Φεβρουάριο του 1964 κατά τη
διάρκεια μιας συνεδρίας ύπνωσης ότι είχε απαχθεί από εξωγήινους μαζί με την
σύζυγό του Μπέτυ. Όπως υποστήριξε και ο Γουόλτον έτσι κι αυτοί είχαν βρεθεί σε
έναν χώρο που έμοιαζε με δωμάτιο νοσοκομείου, ενώ πολλές λεπτομέρειες της απαγωγής
ήταν παρόμοιες.
Τριάντα χρόνια μετά την έκδοση του βιβλίου του, ο Γουόλτον εμφανίστηκε
στο παιχνίδι του καναλιού «The Moment of Truth»
(Η στιγμή της αλήθειας),όπου οι συμμετέχοντες περνούν από τεστ πολυγράφου. Στην
ερώτηση αν έχει απαχθεί ποτέ από εξωγήινους απάντησε «ναι» και το τεστ έδειξε
ότι η απάντηση ήταν ψευδής.
Πλέον έχει περάσει σχεδόν μισός αιώνας από την (υποτιθέμενη) απαγωγή του Τράβις Γουόλτον. Αν και η πλειονότητα θα συμφωνούσε μάλλον με τους Κλας και Σέρμερ την ίδια στιγμή μοιάζει ακόμα να ελκύεται από την ιστορία της απαγωγής. Τον Ιανουάριο του 2021, ο Γουόλτον μίλησε σε ένα επεισόδιο του διάσημου podcast Joe Rogan Experience, ενώ ένα επεισόδιο της σειράς του Netflix «Top Secret UFO Projects: Declassified» ήταν αφιερωμένο στην ιστορία του.
Ο ίδιος λέει για όσους δεν τον πιστεύουν ως σήμερα:
«Στην περίπτωσή μου είναι καλύτερο να επικεντρωθώ μόνο στην
αντιμετώπιση των γεγονότων της υπόθεσής μου και στις προσπάθειες δυσφήμισης
όσων λέω και να εκθέσω τους ανθρώπους με κατηγορούν και να δείξω ότι στην
πραγματικότητα αυτοί πρέπει να βελτιώσουν την ικανότητα σκέψης τους, ξέρετε,
την λογική τους».