Έπαιξαν εννέα φιλικά παιχνίδια χωρίς να φορούν παπούτσια. Πήραν δύο νίκες και άνοιξαν τον δρόμο προς το Νησί για το αφρικανικό ποδόσφαιρο
Μετά από ένα ταξίδι 13 ημερών, το
οποίο ξεκίνησε από το λιμάνι του Λάγος, το «Apapa» έφτασε το πρωί της 29ης Αυγούστου
1949 στο λιμάνι του Λίβερπουλ. Ανάμεσα στους επιβάτες ήταν και 18 νεαροί
Νιγηριανοί ποδοσφαιριστές, ο πρόεδρος της ποδοσφαιρικής ομοσπονδίας της αφρικανικής
χώρας, Ντόναλντ Χόλεϊ και η σύζυγος του αλλά και Νιγηριανοί αξιωματούχοι με τις
οικογένειες τους. Η ομάδα από τη Νιγηρία έκανε το πολυήμερο ταξίδι στο Ηνωμένο
Βασίλειο για να δώσει εννέα φιλικά παιχνίδια με ερασιτεχνικούς αγγλικούς
συλλόγους. Ο σκοπός του τουρ ήταν οι Νιγηριανοί να δοκιμαστούν απέναντι σε
ποδοσφαιριστές της χώρας που γέννησε το άθλημα αλλά και να δείξουν το ταλέντο τους
στο Νησί.
Κατά τη διάρκεια του ταξιδιού οι παίκτες προπονούνταν
στο κατάστρωμα και ακολουθούσαν ειδική διατροφή, ώστε να είναι έτοιμοι για τα
παιχνίδια. Στο Λίβερπουλ τους καλωσόρισε ο εκπρόσωπος της αγγλικής ομοσπονδίας Τζον
Φιντς αλλά και πολλοί δημοσιογράφοι που έδειξαν ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τους Αφρικανούς
καλεσμένους. «Ταξιδέψαμε στην τρίτη θέση αλλά μας φέρθηκαν σαν να ταξιδεύαμε
στην πρώτη» δήλωσε χαμογελώντας ο αρχηγός της ομάδας, Ετίμ Χένσο. Ο Χόλεϊ (που εκτελούσε χρέη προπονητή) και η
σύζυγος του είχαν ταξιδέψει στην πρώτη θέση.
«Τα πόδια τους ήταν πιο σκληρά από τα παπούτσια μας»
Στις 30 Αυγούστου οι Νιγηριανοί
προπονήθηκαν στο τότε γήπεδο της Έβερτον (Μπέλφιλντ) και την επόμενη μέρα έδωσαν
το πρώτο τους φιλικό παιχνίδι. Αντίπαλος ήταν η Marine Crosby
FC. Όταν εμφανίστηκαν στον αγωνιστικό χώρο το
κοινό έμεινε άναυδο. Οι Νιγηριανοί δεν φορούσαν παπούτσια. Είχαν δέσει τα πόδια
τους με επίδεσμο και μόνο ένας από τους έντεκα φορούσε παπούτσια από καραβόπανο,
γιατί όπως είπε είχε συνηθίσει να αγωνίζεται με αυτά. Όλοι οι υπόλοιποι έπαιξαν
με επιδέσμους και τα δάχτυλα των ποδιών τους απροστάτευτα.
Με τη σέντρα σε κάθε χτύπημα της βαριάς
δερμάτινης μπάλας από τους Νιγηριανούς το κοινό των 6.000 ατόμων «απαντούσε» με
ένα «αααχ». Όπως όμως είπε ο Λεν Κάρνεϊ, αρχηγός της Marine Crosby, «σύντομα
συνειδητοποιήσαμε ότι τα πόδια τους ήταν πιο σκληρά από τα παπούτσια μας». Η… ξυπόλυτη
ομάδα από τη Νιγηρία κυριάρχησε πλήρως. Ήταν τόσο καλοί που κάποιοι στην εξέδρα
πρότειναν στους Βρετανούς παίκτες να βγάλουν και αυτοί τα παπούτσια τους θεωρώντας
πως αυτό είναι που κάνει τη διαφορά. Τελικά οι Νιγηριανοί επικράτησαν με 5-2 κάτι
που προκάλεσε μεγάλη εντύπωση σε όλο το Νησί.
«Δεν είχα δει ξανά ξυπόλητους
ποδοσφαιριστές αλλά αυτά τα παλικάρια είναι πολύ καλοί» δήλωσε ο διαιτητής της αναμέτρησης.
Οι Νιγηριανοί αποθεώθηκαν μετά το τέλος του ματς και η Marine Crobsy
δώρισε στην ομοσπονδία της αφρικανικής om;adaw τα κέρδη από τα εισιτήρια που έφτασαν στο σημαντικό για την εποχή ποσό των 200
λιρών.
Ακολούθησε ένα τουρ στο Μάντσεστερ, το
Μπέρι και τελικά στάση στο Ντάρλινγκτον όπου οι Αφρικανοί αντιμετώπισαν την Bishop Auckland.
Παίζοντας με οκτώ αλλαγές και φανερά καταπονημένοι οι Νιγηριανοί ηττήθηκαν αυτή
τη φορά με 5-2 μπροστά σε ένα κοινό 13.000 ατόμων.
Τα φιλικά στο Λονδίνο
Στις 4 Σεπτεμβρίου η ομάδα ταξίδεψε
στο Λονδίνο όπου θα έδινε συνολικά έξι φιλικά. Την επόμενη μέρα παρακολούθησαν
τον αγώνα της Τότεναμ με τη Σέφιλντ Γουεντνσντεϊ. Στον Τύπο της εποχής υπάρχουν
αναφορές για τη διατροφή της ομάδας. Τους μαγείρευαν οι σύζυγοι των
αξιωματούχων που είχαν ταξιδέψει μαζί τους γιατί δεν τους άρεσε η βρετανική
κουζίνα. Αυτό επίσης που τους είχε κάνει αρνητική εντύπωση ήταν η ζέστη. Οι Νιγηριανοί
περίμεναν να βρουν χαμηλές θερμοκρασίες στο Νησί αλλά το καλοκαίρι και το Φθινόπωρο
του 1949 ήταν ένα από τα πιο ζεστά στην ιστορία της Βρετανίας. Ο υδράργυρος
έφτανε τους 30 βαθμούς και η υψηλή υγρασία έκανε την ατμόσφαιρα αποπνικτική.
Οι Νιγηριανοί αντιμετωπίστηκαν σαν
ατραξιόν. Σε κάθε πόλη που επισκέπτονταν τους παρέθεταν δείπνο και οι παίκτες
λάμβαναν διαφόρων ειδών δώρα. Το ενδιαφέρον του Τύπου ήταν πολύ μεγάλο και κάθε
φιλικό καλύφθηκε από τα κορυφαία Μέσα της εποχής.
Στις 6 Σεπτεμβρίου η ομάδα από τη
Νιγηρία προπονήθηκε στην τότε έδρα της Άρσεναλ, το θρυλικό Χάιμπουρι. Την
επόμενη μέρα είδαν το Τσέλσι-Σάντερλαντ στο «Σταμφορντ Μπριτζ» και στις 8/9
έδωσαν το πρώτο τους φιλικό στο Λονδίνο. Αντιμετώπισαν την Leytonstone FC και
ηττήθηκαν με 2-1. Δύο μέρες μετά έχασαν με 5-1 από μια ομάδα επίλεκτων της Isthmian
League.
Επισκέφθηκαν όλα τα σημαντικά
αξιοθέατα της πόλης και στις 14 Σεπτεμβρίου αναδείχθηκαν ισόπαλοι 2-2 με ομάδα επίλεκτων
της Corinthian League. Ακολούθησε ο αγώνας με την Dulwich Hamlet FC στις 17/9
και η ήττα με 1-0. Κατάκοποι πλέον δέχθηκαν οκτώ γκολ από την επίλεκτη ομάδα της Athenian
League στις 21 Σεπτεμβρίου. Την ώρα του αγώνα έβρεχε και ο αγωνιστικός χώρος
είχε γίνει λάσπη. Οι Νιγηριανοί χωρίς παπούτσια δεν είχαν ισορροπία. Στο
δεύτερο μέρος οκτώ παίκτες φόρεσαν παπούτσια αλλά η κατάσταση δεν βελτιώθηκε
καθώς δεν είχαν συνηθίσει να παίζουν έτσι.
Ο προτελευταίος αγώνας της αφρικανικής ομάδας έγινε στις 24 Σεπτεμβρίου. Αντιμετώπισαν την Bromley F.C και πήραν τη δεύτερη νίκη τους στο τουρ επικρατώντας με 3-1.
Στις 28 Σεπτεμβρίου 1949 η ομάδα της Νιγηρίας
έδωσε το τελευταίο της φιλικό επί αγγλικού εδάφους. Έγινε βράδυ υπό το φως των
προβολέων στο γήπεδο της South Liverpool FC, ένα από τα πρώτα που έβαλε μόνιμο
φωτισμό στην Αγγλία. Οι διοργανωτές έβαψαν λευκή τη δερμάτινη μπάλα για να τη
διακρίνουν πιο εύκολα παίκτες και θεατές. Ο αγώνες έληξε ισόπαλος 2-2.
Οι Νιγηριανοί παρότι κλήθηκαν να δώσουν
εννέα ματς σε λιγότερο από έναν μήνα, παρότι είχαν συνηθίσει να παίζουν σε
αγώνες 70 λεπτών και παρά το γεγονός ότι
δεν φορούσαν παπούτσια έδειξαν το ταλέντο τους.
Στις 29 Σεπτεμβρίου 1949 η ομάδα από
τη Νιγηρία επιβιβάστηκε στο πλοίο «Accra» το οποίο
απέπλευσε από το Λίβερπουλ για το Λάγος. Ο αρχηγός της ομάδας, Ετίμ Χένσο
έμεινε πίσω για να δώσει εξετάσεις για μηχανολόγος πλοίων. Επέστρεψε στη Νιγηρία
έναν χρόνο μετά.
Ένα τουρ που άνοιξε την πόρτα
Το τουρ των Νιγηριανών στο Νησί άνοιγε
την πόρτα σε ποδοσφαιριστές της χώρας για να παίξουν στο αγγλικό πρωτάθλημα.
Αρκετά μέλη της ομάδας επέστρεψαν στη Βρετανία και έπαιξαν ποδόσφαιρο εκεί.
Έγιναν έτσι η πρώτη γενιά Νιγηριανών που κάνει κάτι τέτοιο και πάρα πολλοί τους
ακολούθησαν. Επίσης το παράδειγμα της Νιγηρίας ακολούθησαν και άλλες χώρες. Το
1951 παρόμοιο τουρ έκανε ομάδα από την Γκάνα (τότε Χρυσή Ακτή) και το 1956 ομάδα
από την Ουγκάντα. Το 1958 η Αγγλική Ομοσπονδία έστειλε μια ομάδα επιλέκτων
ποδοσφαιριστών σε Νιγηρία και Γκάνα.