O ηθοποιός ήταν έξι ετών και βρισκόταν στην Τήνο μαζί με τη μητέρα του. Τι θυμάται από την ιστορική εκείνη ημέρα
Το πρωινό της
15ης Αυγούστου, λίγο πριν τη λιτάνευση της ιερής εικόνας της
Παναγίας Τήνου, και ενώ στη προκυμαία υπήρχε ήδη πολύς κόσμος, το ιταλικό
υποβρύχιο «Delfino» εξαπολύει τρεις τορπίλες.
Η μια
πλήττει το καταδρομικό «Έλλη», το οποίο ήταν αγκυροβολημένο έξω από τον λιμένα
της Τήνου όπου και συμμετείχε στις εκδηλώσεις του εορτασμού της Κοιμήσεως της
Θεοτόκου.
Η τορπίλη
προκαλεί έκρηξη στο μηχανοστάσιο και πυρκαγιά των δεξαμενών πετρελαίου. Εννέα
άτομα σκοτώνονται και 24 τραυματίζονται. Παρά τις προσπάθειες που κατέβαλε το
πλήρωμα και τη συμβολή των επιβατικών πλοίων να το ρυμουλκήσει στα ρηχά τελικά
το «Έλλη» βυθίστηκε περίπου μία ώρα μετά το χτύπημα από την τορπίλη, στις 09:45’.
Το πλήρωμα αναγκάστηκε να το εγκαταλείψει πηδώντας στη θάλασσα. Οι δε άλλες δύο
τορπίλες προορίζονταν να χτυπήσουν τα επιβατηγά Έλση και Έσπερος που βρίσκονταν
μέσα στο λιμάνι της Τήνου. Αστόχησαν και εξερράγησαν στην προκυμαία
καταστρέφοντας μόνο ένα τμήμα του κρηπιδώματος του λιμένα, χωρίς ευτυχώς να
προκαλέσουν θύματα.
Ο Ιταλός
υπουργός εξωτερικών, Τζαν Γκαλεάτσο Τσιάνο αποδίδει τον τορπιλισμό της «Έλλης»
στην επιθετική ιδιοσυγκρασία του κυβερνήτη των Δωδεκανήσων Τσέζαρε Μαρία Ντε
Βέκκι. Το 1960 Ντε Βέκκι δημοσίευσε σε εβδομαδιαία Ιταλική εφημερίδα τα
απομνημονεύματά του. Εκεί αποκάλυπτε ένα μέρος του παρασκηνίου των γεγονότων. Σύμφωνα
με όσα γράφει την ευθύνη την είχε ο κυβερνήτης του υποβρυχίου.
Ο ερευνητής
και δημοσιογράφος Μάριο Τσέρβι, σε μελέτη του για τον Ελληνοιταλικό πόλεμο
ανάφερε πως ο Μουσολίνι είχε επηρεαστεί
από τις ψευδείς αναφορές του Ντε Βέκκι σχετικά με την παρουσία αγγλικών
πολεμικών πλοίων στο Αιγαίο. Έτσι έδωσε εντολή στον Αρχηγό του Ιταλικού
Ναυτικού Ντομένικο Καβανιάρι να επιλέξει έναν αξιόπιστο πλοίαρχο υποβρυχίου από
τα Δωδεκάνησα με σκοπό να πλήξει τις εμπορικές μεταφορές στο Αιγαίο και να
βυθίσει κάθε πλοίο ύποπτο για λαθρεμπόριο. Ο Καβανιάρι διαβίβασε την εντολή
στον Διοικητή των Ναυτικών δυνάμεων στα Δωδεκάνησα στις 14 Αυγούστου και την
παρουσίασε στον Ντε Βέκκι. Ο τελευταίος επέλεξε για την αποστολή τον
ανθυποπλοίαρχο Γκιουζέπε Αϊκάρντι που είχε το σκάφος του στη Λέρο. Του έδωσε
εντολή να αναχωρήσει άμεσα για την περιοχή μεταξύ Τήνου και Σύρου. Ο Αϊκάρντι
φτάνοντας στην Τήνο και στο λιμάνι της, επέλεξε τον πιο σημαντικό στόχο που
ήταν το αγκυροβολημένο πολεμικό πλοίο προσδοκώντας και προαγωγή.
Στις 15 Αυγούστου 1940 ο ηθοποιός Γιώργος Κωνσταντίνος ήταν έξι ετών και βρισκόταν στην Τήνο μαζί με τη μητέρα του, η οποία ήθελε να προσκυνήσει.
Ο ηθοποιός
έγινε αυτόπτης μάρτυρας του τορπιλισμού της «Έλλης» και στο βιβλίο του «Showtime» περιγράφει τα όσα βίωσε.
όταν ξαφνικά η τορπιλισμένη φρεγάτα Έλλη
σηματοδότησε την έναρξη ενός κόσμου που βυθιζόταν στο σκοτάδι του πολέμου.
Το απόσπασμα
του βιβλίου δημοσιεύτηκε στον λογαριασμό που διατηρεί το «Σπίτι του Ηθοποιού»
στο Instagram. Συγκεκριμένα αναφέρει: «Ήμουν έξι χρονών. Βρεθήκαμε στην Τήνο.
Δεκαπενταύγουστο. Η μητέρα μου ήθελε να προσκυνήσει. Με πήρε μαζί της.
Βρισκόμασταν στην παραλία όταν ξαφνικά ακούστηκε μια φοβερή έκρηξη. Ο κόσμος
άρχισε να τρέχει αλαφιασμένος προς το εσωτερικό του νησιού. Πανικός. Όπως
τρέχαμε, ψηλά, πάνω από τα κεφάλια μας, διέσχιζαν τον ουρανό μαύρα κομμάτια
σίδερο, αφήνοντας πίσω τους καπνό. Μπήκαμε μαζί με άλλους σε μία ταβέρνα. Ο
ταβερνιάρης έκλεισε τις πόρτες και μας συμβούλεψε, φοβισμένος κι αυτός, να
δείξουμε ψυχραιμία. Επόμενη εικόνα: εγώ, καθισμένος επάνω σ' ένα γαϊδούρι,
ανηφορίζοντας ένα βουνό. Κόσμος ανεβαίνει με τα πόδια. Ακούω. Ένα καταδρομικό
μας έχει τορπιλιστεί στο λιμάνι από υποβρύχιο. Ήταν γεμάτο πυρομαχικά και
υπήρχε ο φόβος μήπως ανατιναχτούν και καταστρέψουν το νησί. Από την κορυφή του
χαμηλού βουνού είδα το χτυπημένο πλοίο και σαν να διέκρινα στη θάλασσα
ανθρώπους να κολυμπάνε για να σωθούν. Σε λίγο το καράβι αρχίζει να βουλιάζει,
χωρίς να ανατιναχτεί. Ήσυχα, ήρεμα, παίρνοντας μαζί του τις όμορφες μέρες ενός
ειρηνικού, ξένοιαστου κόσμου, που βυθιζόταν τώρα στο σκοτάδι και στην απόγνωση.
Το πλοίο ήταν η "Έλλη" και το ημερολόγιο έγραφε 15 Αυγούστου 1940».