Τριάντα χρόνια μετά τα όσα υποστήριζε ο Μπομπ Λαζάρ
συναρπάζουν ακόμα. Ο πλέον... αξιόπιστος μάρτυρας εξωγήινης τεχνολογίας
επέστρεψε στο προσκήνιο
Τον Μάιο του 1989 το τηλεοπτικό κανάλι KLAS του Λας Βέγκας παρουσίασε ένα
βίντεο που μέσα σε ελάχιστον χρονικό διάστημα προκάλεσε παγκόσμια αίσθηση. Μια
σκοτεινή μορφή στην πίσω θέση ενός τζιπ έκανε αυτό που θα μπορούσε να
χαρακτηριστεί ως η μεγαλύτερη αποκάλυψη στην ιστορία της ανθρωπότητας, αν
βέβαια ήταν ποτέ δυνατόν να επιβεβαιωθεί. Εμφανίστηκε με το κωδικό όνομα Ντένις
και υποστήριξε αδιανόητα πράγματα.
Έξι μήνες μετά ο Ντένις αποκαλύφθηκε στο κοινό. Ήταν ο Μπομπ
Λαζάρ και η ιστορία του συναρπάζει μέχρι και σήμερα. Όσοι τον πιστεύουν τον
χαρακτηρίζουν τον πλέον αξιόπιστο μάρτυρα για την ύπαρξη εξωγήινης τεχνολογίας
στον πλανήτη μας. Ακόμα όμως και αυτοί που δεν τον θεωρούν αξιόπιστο
παραδέχονται πως ο Λαζάρ είναι ένας προικισμένος αφηγητής με τρομερή ψυχραιμία
και ταλέντο στην ηθοποιία που σκαρφίστηκε μια εκπληκτική ιστορία.
Τι υποστηρίζει ο
Λαζάρ
Ο Λαζάρ υποστηρίζει πως το 1982 στρατολογήθηκε από
συγκεκριμένο άτομο που εργαζόταν στην αμερικανική κυβέρνηση και πέρασε από
συνέντευξη πριν προσληφθεί. Μετά από ένα διάστημα προσαρμογής μεταφέρθηκε μαζί
με άλλο προσωπικό στην βάση 51 και συγκεκριμένα στον τομέα S-4. Εκεί αφού πήρε συγκεκριμένες
οδηγίες και του δόθηκαν πολυσέλιδα φυλλάδια ενημερώθηκε ότι θα συμμετέχει στην
αποσυναρμολόγηση ενός σκάφους. "Αρχικά είδα ένα μικρό σκάφος σε σχήμα
δίσκου και σκέφτηκα πως τώρα εξηγούνται όλα, γιατί τόσος κόσμος βλέπει UFO. Θεώρησα ότι είναι κάποιο
πειραματικό σκάφος και γελούσα μέσα μου με όσους είχαν πιστέψει ότι είχαν δει
κάτι εξωγήινο. Προσωπικά ποτέ δεν με ενδιέφερε ιδιαίτερα το θέμα της εξωγήινης
ζωής. Αμέσως όμως κατάλαβα ότι το σκάφος δεν προερχόταν από τον δικό μας
κόσμο", λέει ο Λαζάρ.
Σύμφωνα με την ιστορία του, ήταν επιφορτισμένος με το
επίπεδο του προωθητικού μηχανισμού του σκάφους και στόχος ήταν να
αποσυναρμολογηθούν τα πάντα σε μια προσπάθεια κατανόησης της λειτουργίας.
"Ή ανάκτηση τεχνολογίας με αντίστροφη μηχανική είναι η διαδικασία κατά την
οποία αποσυναρμολογείς κάτι για να ανακαλύψεις πως λειτουργεί. Ο λόγος που
γίνεται αυτό ήταν για να δούμε αν η εξωγήινη τεχνολογία θα μπορούσε να
αντιγραφεί και να χρησιμοποιηθεί σε συνδυασμό με τη γήινη τεχνολογία στην οποία
έχουμε πρόσβαση", τονίζει.
Το σκάφος είχε πολύ μικρές διαστάσεις (πέντε μέτρα ύψος και
16 διάμετρο και τρεις θέσεις. "Από αυτές που θα φτιάχναμε για να κάτσουν
μικρά παιδιά. Θα έλεγα ότι όποιος καθόταν δεν είχε ύψος ένα μέτρο"
αναφέρει ο Λαζάρ.
Η πόρτα εισόδου στο σκάφος βρισκόταν στο πάνω μισό του
δίσκου, και το εσωτερικό του χωριζόταν σε τρία επίπεδα. "Δεν μπήκα ποτέ
στο πάνω μέρος αλλά στο δικό μου μυαλό ήταν εκεί που γινόταν η πλοήγηση, σαν
ένα μέρος που ήλεγχε το περιβάλλον στο οποίο βρισκόταν το σκάφος. Αυτό όμως
είναι η δικιά μου σκέψη, επαναλαμβάνω ότι δεν το είδα ποτέ" υποστηρίζει.
Το μέταλλο από το οποίο είχε κατασκευαστεί έμοιαζε με
ανοξείδωτο ατσάλι. "Ήταν απόκοσμο. Καταλάβαινες ότι δεν ανήκει στον δικό
μας κόσμο. Στο εσωτερικό του δεν υπήρχαν γωνίες και όλα έμοιαζαν στρογγυλεμένα.
Ο χώρος όπου βρίσκονταν οι θέσεις ήταν άδειος και δεν υπήρχαν σημάδια από
συγκολλήσεις ή χρώμα. Το σκάφος έμοιαζε σαν είχε ήταν χυτευμένο σε
καλούπι", λέει. Στο μεσαίο επίπεδο υπήρχαν αψίδες και σύμφωνα με τον Λάζαρ
σε κάποια φάση που ο εξωγήινος δίσκος ήταν ενεργοποιημένος, κάποια από αυτές
έγινε διαφανής. "Ίσως να ήταν κάποιο είδος οθόνης αναφέρει.
Ακριβώς στο κέντρο του μεσαίου επιπεδού βρισκόταν ένας
αντιδραστήρας και μέσω μιας μικρής εισόδου (το μόνο κομμάτι του σκάφους που
κατάλαβα απολύτως πως λειτουργεί, λέει ο Λαζάρ) υπήρχε πρόσβαση στη βάση. Εκεί
βρίσκονταν τρία κυλινδρικά εξαρτήματα, τοποθετημένα κάτω και γύρω από τον
αντιδραστήρα. "Ήταν απίστευτο ότι δεν υπήρχε καμία σύνδεση μεταξύ τους. Οι
κύλινδροι και ο αντιδραστήρας ήταν εντελώς αυτόνομοι, καμία καλωδίωση, κανένας
σωλήνας. Όμως λειτουργούσαν ομαδικά", λέει.
Ο Λαζάρ τόνισε ότι κάποιοι που δούλευαν στο σκάφος πριν από
αυτόν είχαν ανακαλύψει τον τρόπο να το θέτουν σε λειτουργία και να το
απογειώνουν. "Δεν γνωρίζω πόσο καιρό το είχαν. Μπορεί πέντε, μπορεί
πενήντα χρόνια. Είχαν καταφέρει μόνο να το θέτουν σε λειτουργία, καμία άλλη
πρόοδος. Ήταν μάλλον πολύ απελπισμένοι και γι' αυτό προχώρησαν σε προσλήψεις
σαν τη δικιά μου" τονίζει και προσθέτει: "Ήξεραν τα σχέδια όλων των
πτήσεων και έκαναν δοκιμές εκτός του υποστέγου μόνο τις Τετάρτες. Ήταν η μέρα
με τις λιγότερες πτήσεις. Φυσικά δεν έβγαζαν ποτέ τα σκάφη εκτός της περιοχή
51. Οι πτήσεις γίνονταν πάνω από την λίμνη Papoose". Λέει "σκάφη" γιατί όπως υποστηρίζει μια
και μοναδική φορά οι πόρτες που χώριζαν τα υπόστεγα άνοιξαν. "Για μια μόνο
φορά είδα ότι είχαν εννέα σκάφη. Ήταν από το ίδιο υλικό αλλά σε εντελώς
διαφορετικά σχήματα. Δεν τα ξαναείδα ποτέ. Τότε ήταν που αυτό πάνω στο οποίο
εργαζόμουν το ονόμασα Sports Model"
θυμάται.
Ο Λαζάρ έδωσε συγκεκριμένη εξήγηση για το πώς λειτουργούσε
το σύστημα. Σε μια απλοποιημένη αφήγηση του ανέφερε: "Ο αντιδραστήρας λειτουργούσε με
αντιβαρύτητα και καύσιμο ένα σταθερό ισότοπο του Στοιχείου 115, άγνωστο σε εμάς.
Οι κύλινδροι που είχαν την δυνατότητα περιστροφής 180 μοιρών ήταν οι ενισχυτές.
Στο πάνω μέρος του αντιδραστήρα υπήρχε μια σφαίρα, σαν κομμένη μπάλα του
μπάσκετ που ενεργοποιούσε τον μηχανισμό. Όταν ήταν ενεργοποιημένος δεν
μπορούσες να πλησιάσεις την σφαίρα, σε έδιωχνε σαν αντίστροφος μαγνήτης. Το
καύσιμο έμπαινε σε τριγωνικό σχήμα και μόλις τοποθετούσες ξανά την μισή σφαίρα
ο αντιδραστήρας ενεργοποιούταν. Ο δίσκος ουσιαστικά ταξιδεύει στρεβλώνοντας τον
χωρόχρονο και με αυτό τον τρόπο μπορεί να ταξιδέψει τεράστιες αποστάσεις σε
μικρό χρονικό διάστημα ή να μετακινηθεί αστραπιαία".
Στη βάση εκτός από παρατηρήσεις έκαναν πολλά πειράματα πάνω
στον μηχανισμό του σκάφους. Ο άμεσος συνεργάτης του ενημέρωσε τον Λαζάρ ότι τον
προσέλαβαν γιατί ο προκάτοχος του σκοτώθηκε σε ένα δυστύχημα αναλύοντας τον
αντιδραστήρα. "Υπήρχε ξεχωριστό τμήμα για το κάθε τι. Για παράδειγμα με
ρωτούν συνέχεια για το μέταλλο από το οποίο είχε κατασκευαστεί το σκάφος όμως
δεν ήμουν στο τμήμα μεταλλουργίας και έτσι δεν γνωρίζω τίποτα. Τα τμήματα δεν
είχαν επαφή μεταξύ τους και αυτό σίγουρα έπαιζε ρόλο στο γεγονός ότι δεν υπήρχε
πρόοδος. Τους ενδιέφερε κυρίως να αντιγράψουν τον μηχανισμό με γήινα υλικά και
να βρουν υλικό που θα υποκαθιστούσε το καύσιμο. Ξέρω ότι υπήρχε ειδικό τμήμα
για τη στρατιωτική χρήση της τεχνολογίας" τονίζει.
Όσο για το από πού προέρχονταν αυτά τα σκάφη ο Λαζάρ
υποστηρίζει ότι σε έγγραφο που διάβασε ανέφερε ότι η προέλευση τους είναι από
τον τρίτο πλανήτη του αστερισμού Zeta Reticuli. Βρίσκεται 39,8 έτη φωτός μακριά από τη Γη και έχει δύο
αστέρια παρόμοια με τον Ήλιο.
Σύμφωνα με όσα λέει ο Λαζάρ, δούλεψε στο πρόγραμμα έξι μήνες
και παρακολουθούσαν το τηλέφωνο του όλη αυτή την περίοδο. "Ήξεραν ότι με
απατά η τότε γυναίκα μου όταν εγώ δεν γνώριζα τίποτα. Τελικά με ενημέρωσαν
αυτοί. Μου το είπαν όταν έφυγα. Θεώρησαν ότι πλέον είμαι ασταθής και δεν είμαι
συγκεντρωμένος στο έργο μου και έτσι απλά μια μέρα μου είπαν ότι η συνεργασίας
μας τελείωσε", τονίζει.
Αξιοσημείωτο είναι πως εδώ και τριάντα χρόνια η ιστορία του
Λαζάρ δεν έχει αλλάξει. Ειδικοί που έχουν αναλύσει όλες τις συνεντεύξεις του
έχουν βρει ελάχιστες παρεκκλίσεις
Γιατί έκανε τις
αποκαλύψεις;
Ένα από τα ερωτήματα που πάντα τίθεται στον Λαζάρ είναι
γιατί αποφάσισε να μοιραστεί αυτή την ιστορία. Ο ίδιος λέει ότι ήταν ένας
συνδυασμός καθήκοντος, φόβου και πιέσεων. "Πίστευα ότι ο κόσμος έχει
δικαίωμα να γνωρίζει. Μιλάμε για πράγματα που μπορούν να αλλάξουν τον πολιτισμό
μας και τη ζωή όπως την ξέρουμε σήμερα. Όταν όμως έκανα το πρώτο βίντεο άρχισαν
οι απειλές. Πίστεψα λοιπόν τον δημοσιογράφο που μου έλεγε ότι αν θα
εμφανιζόμουν και ο κόσμος θα ήξερε ποιος είμαι δεν θα μπορούσαν να μου κάνουν
κακό. Τελικά δεν ήταν τόσο καλή ιδέα. Πέραν ότι πολλοί με λοιδόρησαν, πέρασα
πολλά από το κράτος που έκανε ό,τι περνούσε από το χέρι του για να με εμφανίσει
ως αναξιόπιστο. Δεν είναι άλλωστε και δύσκολο να κάνεις κάτι τόσο απίστευτο να
φανεί ψέμα. Αυτή είναι άλλωστε και η δύναμη τους", τονίζει.
Τι ακολούθησε
Μετά και την αποκάλυψη του ονόματος του ο Λαζάρ προκάλεσε
παγκόσμια αίσθηση. Περιέργως όμως ο ίδιος δεν φάνηκε να ενδιαφέρεται ιδιαίτερα
για τη δημοσιότητα. Έδωσε ελάχιστες συνεντεύξεις και αρνήθηκε να συμμετάσχει σε
συνέδρια με θέμα τα UFO,
παρότι τα λεφτά ήταν καλά. Ήταν σαν το θέμα να έκλεισε για αυτόν. "Όπως
έχω πει το ζήτημα με τα UFO ποτέ δεν με ενδιέφερε ιδιαίτερα. Όποιος με ξέρει γνωρίζει
επίσης πολύ καλά ότι δεν μου αρέσει καθόλου η δημοσιότητα. Βγήκα και μίλησα
γιατί ένιωθα ότι είχα καθήκον", τονίζει.
Αφού είχε κάποια μπλεξίματα με το νόμο (συνελήφθη ως
παράνομος... μέτοχος σε οίκο ανοχής) έστρωσε τη ζωή του. Παντρεύτηκε ξανά και
πλέον έχει μια εταιρία πυροτεχνημάτων και σπάνιων χημικών που πηγαίνει πολύ
καλά. Το 2018 δέχθηκε να συμμετάσχει σε ένα ντοκιμαντέρ με θέμα την ιστορία του
(Bob Lazar Area 51 & Flying Saucers) και τα χρήματα που έλαβε, όπως
επιβεβαίωσε ο παραγωγός, τα έκανε δωρεά σε ένα Πανεπιστήμιο.
Γιατί έγινε τόσο
πιστευτός
Οι υποστηρικτές του Λαζάρ δεν είναι λίγοι και μεταξύ τους
συγκαταλέγονται πολλοί επιστήμονες. Ο συνδυασμός της συνέπειας της αφήγησης του
και του γεγονότος ότι δεν έβγαλε ποτέ λεφτά από την ιστορία έπαιξε καταλυτικό
ρόλο στο να αποκτήσει υποστηρικτές. Πέραν όμως αυτών, στοιχεία και αποκαλύψεις
που ήρθαν στο φως μέσα στα 30 αυτά χρόνια ενίσχυσαν, πολλές φορές, την
αξιοπιστία του.
Ξεκινώντας από το 1989 ο Λαζάρ είχε εκμυστηρευτεί σε φίλους
του για τις μυστικές πτήσεις πάνω από τη λίμνη
Papoose. Κάποια
στιγμή αποφάσισαν να πάνε όλοι μαζί να παρακολουθήσουν το... θέαμα. Όχι μόνο
είδαν φώτα να κάνουν πολύ περίεργες κινήσεις πάνω από τη λίμνη αλλά τα
κατέγραψαν κιόλας (το βίντεο κυκλοφορεί στο διαδίκτυο). Οι φίλοι του
επιβεβαιώνουν ότι είδαν όλα όσα τους είχε πει. "Πηγαίναμε πολύ συχνά μέχρι
που γίναμε πολύ θορυβώδεις. Δεν είμαστε καθόλου διακριτικοί και τελικά μας
συνέλαβαν" τονίζει ο ίδιος.
Στις πρώτες του αφηγήσεις ο Λαζάρ είχε επιχειρήσει να
περιγράψει ένα πολύ περίεργο σύστημα αναγνώρισης στο οποίο έβαζες το χέρι σου.
Ο σκηνοθέτης του ντοκιμαντέρ του 2018 αποκάλυψε ότι το συγκεκριμένο σύστημα
υπήρχε πράγματι στην Περιοχή 51 και μάλιστα βρήκε και φωτογραφία του την οποία
έδειξε στο Λαζάρ που φάνηκε σοκαρισμένος (φωτό).
Από την πρώτη στιγμή μιλούσε για την βάση S-4 μέσα στη Περιοχή 51 που τότε ήταν
άγνωστη. Πλέον επίσημα έγγραφα αποδεικνύουν ότι η βάση με το συγκεκριμένο όνομα
υπήρχε.
Ο Λαζάρ είχε δώσει το όνομα του στρατολογητή του το οποίο
μάλιστα δεν ήταν κοινό στις ΗΠΑ. Ο σκηνοθέτης του ντοκιμαντέρ του 2018 κατάφερε
να τον ανακαλύψει. Του επιβεβαίωσε πως έκανε αυτή τη δουλειά στις αρχές της
δεκαετίας του ‘80 και είχε στρατολογήσει τον Λαζάρ.
Θετικά για τον Λαζάρ ενήργησε και μια περίεργη εξαφάνιση
στοιχείων που τον αφορούσαν. Χάθηκε το πιστοποιητικό γεννήσεως του, οι τίτλοι
σπουδών που έλεγε ότι είχε και στοιχεία για την περίοδο, που εργαζόταν σε
κρατική τεχνολογική υπηρεσία στο Λος Άλαμος. Οι τίτλοι σπουδών δεν βρέθηκαν
ποτέ όμως η έρευνα απέδειξε ότι ο Λαζάρ πράγματι ήταν στη συγκεκριμένη υπηρεσία
και το επιβεβαίωσε ακόμα και πρώην συνάδελφος του εκεί.
Τέλος το περίφημο "στοιχείο 115". Ο Λάζαρ το είχε
περιγράψει το 1989 και τελικά ανακαλύφθηκε επίσημα το 2003 και πήρε το όνομα
Μοσκόβιο. Βέβαια ο Λάζαρ μίλησε για ένα σταθεροποιημένο ισότοπο για το οποίο οι
επιστήμονες διαφωνούν. Υπάρχουν απόψεις που λένε ότι το συγκεκριμένο ισότοπο
μπορεί να δημιουργηθεί με προηγμένη τεχνολογία και άλλες που λένε ότι είναι
αδύνατο.
Τι λένε όσοι δεν τον
πιστεύουν
Πέραν από το πόσο απίστευτη ακούγεται η ιστορία αυτή καθαυτή
το βασικό σημείο που αναφέρουν όσοι δεν πιστεύουν τον Λαζάρ είναι οι σπουδές
του. Ο ίδιος υποστηρίζει ότι έχει πτυχία ηλεκτρονικής τεχνολογίας από το MIT
και το CalTech αλλά αυτά δεν έχουν βρεθεί πουθενά. Επιπλέον έρευνες έδειξαν ότι
δεν ήταν καν πολύ καλός μαθητής και ήταν μάλλον αδύνατο με την βαθμολογία που
είχε να γινόταν δεκτός σε αυτά τα Πανεπιστήμια. Σε πρόσφατη συνέντευξη του
ρωτήθηκε για το θέμα και του ζητήθηκε να πει ονόματα καθηγητών και συμμαθητών
του. Απάντησε πως δεν θέλει να φέρει σε δύσκολη θέση κανέναν και πως έχει πει
ονόματα στον σκηνοθέτη του ντοκιμαντέρ.
Επιπλέον πολλοί από την επιστημονική κοινότητα αναφέρουν ότι
οι λεπτομέρειες που έχει δώσει για τον μηχανισμό του σκάφους, τον αντιδραστήρα
και το "στοιχείο 115" είναι "ψευδοεπιστημονικές αρλούμπες χωρίς
καμία βάση" και δείχνουν ότι ο Λαζάρ δεν διαθέτει τις γνώσεις που λέει ότι
διαθέτει.
Ακόμα ένα σημείο της ιστορίας που φαίνεται πολύ ύποπτο είναι
η ευκολία με την οποία η αμερικανική κυβέρνηση (φέρεται να) μοιράστηκε αυτά τα
συγκλονιστικά μυστικά με τον Λαζάρ. Μέσα σε μικρό χρονικό διάστημα έβαλαν έναν
20άρι να δουλεύει πάνω σε ιπτάμενο δίσκο και του έδωσαν φυλλάδια (!) με άκρως
απόρρητες πληροφορίες. Του έδωσαν πρόσβαση στην Περιοχή 51 και του επέτρεψαν να
κάνει πειράματα με εξωγήινους αντιδραστήρες.
Τέλος, η κουβέντα για την αναξιοπιστία του Λαζάρ
περιστρέφεται γύρω από τον περίφημο Zeta Reticuli. Ο αστερισμός δεν είναι κάτι νέο για την αμερικάνική... UFOλογία. Το όνομα του είχε
εμφανιστεί στην υπόθεση του Μπάρνεϊ και της Μπέτι Χιλ που το 1961 υποστήριζαν
ότι είχαν απαχθεί για μικρό χρονικό διάστημα από εξωγήινους. Σύμφωνα με τον
χάρτη που είχε σχεδιάσει η Μπέτι Χιλ, ενώ ήταν σε ύπνωση, οι εξωγήινοι είχαν
έρθει από τον Zeta Reticuli,
όπως δηλαδή και το σκάφος του Λαζάρ.
Το τελευταίο μυστήριο
Ο Λαζάρ και η ιστορία του ήρθαν ξανά στο προσκήνιο 30 χρόνια
μετά, αρχικά μέσω του ντοκιμαντέρ που έχει ανέβει και στο Netflix και στη
συνέχεια μέσω συνεντεύξεων που έχει δώσει σε εκπομπές με τεράστιο κοινό. Δεν θα
μπορούσε ο "cosmic whistleblower"
όπως τον αποκαλούν να επιστρέψει έτσι απλά χωρίς ένα ακόμα μυστήριο. Κάθε φορά
που τον ρωτούν για το "στοιχείο 115" αλλάζει κουβέντα και αφήνει να
εννοηθεί ότι είχε καταφέρει να βγάλει μερικό από την Περιοχή 51. Πρόσφατα το FBI εισέβαλε στην επιχείρηση
του και έκανε τα πάντα φύλλο και φτερό. Η επίσημη ενημέρωση ανέφερε ότι έψαχναν
κάποια έγγραφα. Ο ίδιος ο Λαζάρ θεωρεί ότι θεωρούν ότι έχει το "Στοιχείο
115" και το αναζητούν. "Αν όντως το έχεις τι σκοπεύεις να κάνεις μ'
αυτό;" τον ρώτησαν σε ραδιοφωνικό συνέντευξη. "Δεν θέλω να αναφερθώ
σε αυτό", απάντησε χαμογελώντας.
Believe it or not...
Όποιος παρακολουθούσε τη σειρά X-Files ίσως να θυμάται την αφίσα που είχε
ο Φοξ Μόλντερ στο γραφείο του και έλεγε "I want to believe". Σε κάθε ιστορία
όπως αυτή του Λαζάρ πάντα παίζει ρόλο το πρίσμα από το οποίο θα την κοιτάξεις.
"Αν είσαι σκεπτικιστής πάντα θα βρίσκεις τρόπο να μην πιστεύεις" λέει
ο ίδιος. Ως αντίλογο κάποιος θα πει πως αν θέλεις να πιστέψεις πάντα θα βρεις
τρόπο να το κάνεις. Πάντως είτε πρώην αποσυναρμολογητής ιπτάμενων δίσκων, είτε
φαντασιόπληκτος ο Λαζάρ κατάφερε να εξάψει τη φαντασία και να διηγηθεί μια
ιστορία που συναρπάζει ακόμα και σήμερα.