Το Βερολίνο πήρε μέτρα για τις υπερβολικά υψηλές τιμές των
ενοικίων, ένα πρόβλημα που ήδη χτυπάει την πόρτα της Αθήνας
Λύση στο τεράστιο πρόβλημα των ακριβών ενοικίων επιχειρεί να
δώσει το Βερολίνο. Το κόστος μόνιμης διαμονής στην πλέον τουριστική πόλη της Γερμανίας έχει φτάσει
σε αδιανόητα ύψη με τους ιδιοκτήτες να εκμεταλλεύονται την κατάσταση. Η γιγάντωση
του Airbnb και η τεράστια ζήτηση έχει εκτοξεύσει τις τιμές και οδηγεί τους
μόνιμους κατοίκους μακριά από τις κεντρικές περιοχές, οι οποίοι αναγκάζονται να αναζητούν σπίτι σε κάποιο
προάστιο όπου θα μπορούν να αντεπεξέλθουν στο ενοίκιο. Όπως τονίζεται το
Βερολίνο πλέον κινδυνεύει να γίνει μια πόλη με τους μόνιμους κατοίκους να
αποτελούν μειονότητα.
Ένας νέος νόμος λοιπόν έρχεται να βάλει πλαφόν στις τιμές των ενοικίων και να ενισχύσει τα δικαιώματα των ενοικιαστών.
Συγκεκριμένα οι τιμές παγώνουν για πέντε χρόνια και μπαίνει
ανώτατο όριο 9,80 ευρώ το τετραγωνικό για σπίτια που κατασκευάστηκαν πριν από
το 2014. Ο μέσος όρος αυτή τη στιγμή στο Βερολίνο είναι 11,60 ευρώ ανά τετραγωνικό
(πριν κάνουμε συγκρίσεις βέβαια με την χώρα μας πρέπει να λάβουμε υπόψη μας ότι
ο μέσος μισθός στη Γερμανία είναι 4.651 ευρώ, μεικτά),
Οι ενοικιαστές θα μπορούν επίσης να κινηθούν δικαστικά αν οι
ιδιοκτήτες δεν συμμορφωθούν με το πλαφόν ή ζητήσουν αύξηση μέσα στα επόμενα
πέντε χρόνια. Η συγκεκριμένη αλλαγή θα επηρεάσει περίπου 1,5 εκατ. διαμερίσματα
στο Βερολίνο και αναμένεται να δώσει ανάσα σε όσους βρίσκονταν στο όριο να
μετακομίσουν εκτός πόλης ή αδυνατούσαν να βρουν σπίτι.
Μετά την πτώση του τείχους η γερμανική πόλη ήταν γνωστή για
το χαμηλό κόστος διαβίωσης κάτι που έχει αλλάξει δραματικά τα τελευταία χρόνια.
Αυτή τη στιγμή έχει πολύ υψηλά ενοίκια αλλά και το χαμηλότερο ποσοστό
ιδιοκτησίας οικίας στη Γερμανία. Μόλις στο 18% ανήκει το σπίτι στο οποίο μένει.
Μεγάλες εταιρίες, τη δεκαετία του '90, αγόρασαν σε εξευτελιστικές τιμές μεγάλα συγκροτήματα πολυκατοικιών. Τα ανακαίνισαν και πλέον προσφέρουν τα διαμερίσματα με τεράστια ποσά ή τα χρησιμοποιούν αποκλειστικά για τουρίστες.
Ισχυρές εταιρίες real estate αλλά και πολιτικοί επιχείρησαν να μπλοκάρουν το νόμο υποστηρίζοντας ότι η λύση είναι η οικοδόμηση νέων διαμερισμάτων ώστε να αυξηθεί η προσφορά. Τελικά δεν τα κατάφεραν.
Μεγάλες εταιρίες, τη δεκαετία του '90, αγόρασαν σε εξευτελιστικές τιμές μεγάλα συγκροτήματα πολυκατοικιών. Τα ανακαίνισαν και πλέον προσφέρουν τα διαμερίσματα με τεράστια ποσά ή τα χρησιμοποιούν αποκλειστικά για τουρίστες.
Ισχυρές εταιρίες real estate αλλά και πολιτικοί επιχείρησαν να μπλοκάρουν το νόμο υποστηρίζοντας ότι η λύση είναι η οικοδόμηση νέων διαμερισμάτων ώστε να αυξηθεί η προσφορά. Τελικά δεν τα κατάφεραν.
Αν δεν βρω τα λεφτά
που ζητάω, θα το κάνω Airbnb
Παρόμοιες νομοθεσίες πέρασαν και άλλες τουριστικές πόλεις
όπως η Βαρκελώνη, το Άμστερνταμ και η Νέα Υόρκη. Όσοι αυτή την περίοδο έχουν
την ατυχία να αναζητούν σπίτι για ενοικίαση στην Αθήνα γνωρίζουν ότι το
πρόβλημα αγγίζει έντονα και την ελληνική πρωτεύουσα. Οι τιμές έχουν εκτοξευθεί
και σε καμία περίπτωση δεν είναι ανάλογες της ποιότητας ή έστω του μεγέθους των
οικημάτων. Πλέον είναι καθημερινές οι μαρτυρίες ανθρώπων που ψάχνοντας για
στέγη είδαν σπίτια-τρύπες που δεν έχουν ανακαινιστεί ποτέ για τα οποία οι
ιδιοκτήτες τους ζητούν αδιανόητα ποσά.
Κοιτάζοντας τις αγγελίες βλέπεις γκαρσονιέρες 20-25
τετραγωνικών να ενοικιάζονται με 450 ή 500 ευρώ. Απαγορευτικές είναι οι τιμές
για οικογένειες που αναζητούν μεγαλύτερα σπίτια. Δυστυχώς το πρόβλημα δεν
αγγίζει μόνο το κέντρο ή τις λεγόμενες τουριστικές περιοχές αλλά έχει επεκταθεί
στο μεγαλύτερο μέρος της πρωτεύουσας.
Η εκτόξευση του τουρισμού σε συνδυασμό με την έξοδο από την
περίοδο των Μνημονίων άλλαξε άρδην τα δεδομένα και την... ψυχολογία στην αγορά
των ενοικιαζόμενων σπιτιών. "Αν δεν βρω τα λεφτά που ζητάω θα το κάνω Airbnb" είναι η μόνιμη
απάντηση που παίρνουν οι υποψήφιοι ενοικιαστές όταν ζητούν μια λογικότερη τιμή
από τον ιδιοκτήτη. Το φαινόμενο είναι σε έξαρση και ακόμα στην αρχή του.
Συγκεκριμένες περιοχές όπως το Κουκάκι και το Θησείο είναι πλέον απαγορευτικές, ενώ έντονο είναι το πρόβλημα και στα Εξάρχεια όπου υπάρχουν καταγγελίες ακόμα
και για εκφοβισμό τουριστών από συγκεκριμένες ομάδες ώστε να μειωθεί η ζήτηση.
Δύο ώρες για να
φτάσουν στη δουλειά τους
Σε πόλεις όπως το Βερολίνο και η Βαρκελώνη όπου τα υψηλά
ενοίκια είναι μια πραγματικότητα ετών οι μόνιμοι κάτοικοι έχουν ωθηθεί είτε σε
προάστια, πολύ μακριά από το κέντρο, είτε σε γειτονικές πόλεις. Είναι σύνηθες
άνθρωποι να κάνουν καθημερινώς ταξίδι δύο και παραπάνω ωρών για να φτάσουν στη
δουλειά τους με ό,τι αυτό σημαίνει για την ποιότητα ζωής τους. Αποτελεί επίσης
μόνιμο φαινόμενο η διαμονή πολλών ατόμων σε ένα διαμέρισμα για να μπορούν να
αντέξουν το κόστους του ενοικίου.
Το Βερολίνο έκανε πάντως ένα βήμα αναζητώντας λύση και πλέον
ο χρόνος θα δείξει αν ήταν προς τη σωστή κατεύθυνση. Τουλάχιστον έδειξε ότι
αναγνωρίζει το πρόβλημα το οποίο ήδη χτυπάει την πόρτα της Αθήνας.
Το θολό τοπίο στο φορολογικό καθεστώς των Airbnb, οι συνεχείς αγορές κτιρίων από πολυεθνικές εταιρίες και οι τρελές απαιτήσεις μεγάλης μερίδας των ιδιοκτητών δημιουργούν τη σιγουριά πως το θέμα θα διογκωθεί μέσα στα επόμενα χρόνια. Αν δεν καταστρωθεί άμεσα σχέδιο και δεν παρθούν μέτρα τότε είναι πολύ πιθανό η Αθήνα να γίνει μια αφιλόξενη πόλη για τους ίδιους της τους κατοίκους.