Με έναν απροσδόκητο τρόπο, ένα ζευγάρι ομοφυλόφιλων αντρών έγιναν από την μια στιγμή στην άλλη γονείς. Το παρατημένο νεογέννητο μωρό στο μετρό βρήκε τον δρόμο μέχρι το σπίτι τους
Ο Ντάνι Στιούαρτ και ο Πιτ Μερκούριο διηγήθηκαν στο BBC την απίστευτη ιστορία τους για το πώς ένα μωρό που βρήκαν παρατημένο στο μετρό έμελλε να αλλάξει την ζωή τους και γίνει ο γιος τους. Αυτή είναι η ιστορία τους.
Ήταν 28 Αυγούστου 2000 γύρω στις 20.00 και ο 34χρονος Ντάνι Στιούαρτ είχε αργήσει στο ραντεβού του με τον 32χρονο σύντροφό του, Πιτ Μερκούριο. Το ζευγάρι είχε γνωριστεί τρία χρόνια νωρίτερα μέσω ενός κοινού φίλου. Αργότερα, ο Ντάνι είχε μετακομίσει στο σπίτι του Πιτ ωστόσο εκείνο το βράδυ είχε πάει ξανά στο διαμέρισμά του στο Χάρλεμ για να ελέγξει την αλληλογραφία του.
Η «κούκλα» στο πάτωμα
Την ώρα που έβγαινε βιαστικός από τον σταθμό του μετρό της Νέας Υόρκης, ο Ντάνι πέρασε δίπλα από κάτι που ήταν στο πάτωμα και το είδε με την άκρη του ματιού του. Εκείνη τη στιγμή δεν μπορούσε να φανταστεί ότι αυτό που ήταν στο πάτωμα θα του άλλαζε για πάντα την ζωή.
«Παρατήρησα κάτι στο πάτωμα, τυλιγμένο με ρούχα δίπλα στον
τοίχο και νόμισα ότι ήταν παιδική κούκλα». Αναρωτήθηκε μάλιστα γιατί ένα παιδί να
είχε αφήσει μια κούκλα στο πάτωμα, αλλά συνέχισε προς τις σκάλες της εξόδου.
«Έριξα άλλη μια ματιά πίσω μου και παρατήρησα ότι τα πόδια κουνιούνταν».
Ο Ντάνι κατέβηκε τις σκάλες τρέχοντας και συνειδητοποίησε ότι
που θεώρησα ως κούκλα, ήταν στην πραγματικότητα ένα μωρό, ένα αγοράκι τυλιγμένο
με ένα φούτερ και τα ποδαράκια του να εξέχουν.
«Δεν φορούσε ρούχα, ήταν απλά τυλιγμένο με το φούτερ. Υπήρχε
ακόμη κομμάτι από τον ομφάλιο λώρο στην κοιλιά του, οπότε κατάλαβα ότι ήταν
νεογέννητο. Σκέφτηκα ότι ήταν ίσως μιας ημέρας ή κάπου τόσο».
Ο Ντάνι δεν μπορούσε να πιστέψει αυτό που έβλεπε. Δεν μπορούσε
να καταλάβει πώς θα μπορούσε κάποιος να έχει αφήσει ένα μωρό στο πάτωμα ή ποιος
θα μπορούσε να το έχει κάνει. Το μωράκι ήταν ήρεμο, ωστόσο φαινόταν πλήρως σε
εγρήγορση με τα μεγάλα του μάτια ανοιχτά. Ο Ντάνι άρχισε να φωνάζει: «Σας παρακαλώ
καλέστε την αστυνομία». Ωστόσο κανένας δεν φάνηκε να του δίνει σημασία.
«Τράβηξα την προσοχή μιας γυναίκας, ωστόσο αυτή δεν μιλούσε
αγγλικά οπότε δεν καταλάβαινε τι της έλεγα ακόμα και όταν της έδειχνα το μωρό.
Πιστεύω ότι θα θεωρούσε ότι είμαι λίγο ανισόρροπος», αφηγείται ο Ντάνι.
Φυσικά, την εποχή εκείνη δεν υπήρχαν ακόμα κινητά τηλέφωνα
και ο Ντάνι φοβόταν να σηκώσει το μωρό μήπως και ήταν τραυματισμένο. Οπότε
ανέβηκε τρέχοντας τις σκάλες και βρήκε ένα δημόσιο τηλέφωνο και κάλεσε την
αστυνομία. Τους είπε ότι είχε βρει ένα μωρό και τους ενημέρωσε για το σημείο
ακριβώς που βρισκόταν. Αμέσως μετά επέστρεψε τρέχοντας στο μωρό, για να
βεβαιωθεί ότι ήταν εντάξει.
«Είμαι σίγουρος ότι πέρασαν λίγα λεπτά, αλλά ένιωθα ότι ο
χρόνος είχε σταματήσει καθώς η καρδιά μου χτυπούσε δυνατά. Σκεφτόμουν ότι θα
θεώρησαν ότι ήταν πλάκα και ότι δεν θα με πίστεψαν γι’ αυτό έπρεπε να καλέσω
και κάποιον άλλο. Φυσικά αμέσως σκέφτηκα τον Πιτ», αναφέρει.
Ανέβηκε ξανά στο τηλέφωνο και κάλεσε τον Πιτ. «Βρήκα ένα
μωρό. Δεν νομίζω ότι η αστυνομία με πίστεψε, οπότε τηλεφώνησέ τους τώρα σε
παρακαλώ», του είπε. Ο Πιτ, ο οποίος μέχρι εκείνη την ώρα περίμενε ανυπόμονα
τον Ντάνι, λέει ότι όταν άκουσε όσα του είπε ο σύντροφός του ένιωσε να
ανατριχιάζει: «Γιατί ο Ντάνι δεν κάνει ποτέ πλάκες. Δεν μπορεί να πει τίποτα αν
δεν είναι αληθινό» , λέει.
Ο Πιτ έφυγε γρήγορα από το διαμέρισμα και έτρεξε στον σταθμό
του μετρό φτάνοντας τη στιγμή που η αστυνομία έπαιρνε το αγοράκι για να το
μεταφέρει στο νοσοκομείο για εξετάσεις. Αφού
ο Ντάνι έδωσε την κατάθεσή του, οι δυο τους έφυγαν.
«Θυμάμαι ότι γύρισα στον Ντάνι και του είπα: ‘Ξέρεις, θα
συνδεθείς με αυτό το μωρό με κάποιον τρόπο για την υπόλοιπη ζωή σου’». Όταν ο
σύντροφός του τον ρώτησε τι εννοεί, τού εξήγησε: «Κάποια στιγμή, αυτό το παιδί
θα μάθει για τη νύχτα που ανακαλύφθηκε και ίσως θελήσει να εντοπίσει τον
άνθρωπο που τον βρήκε. Ίσως υπάρχει κάποιος τρόπος για να βρούμε πού θα
καταλήξει και να του στέλνουμε ένα δώρο κάθε χρόνο τέτοια μέρα».
Την επόμενη μέρα, η εύρεση ενός μωρού στο μετρό είχε γίνει
πρωτοσέλιδο σε όλες τις εφημερίες και καλύφθηκε από τα τηλεοπτικά δίκτυα.
«Πρόκειται για ένα αγοράκι ισπανικής καταγωγής και έχει λίγα
μαύρα μαλλάκια στο κεφάλι του» ανέφερε ένας ρεπόρτερ ενώ σε ένα άλλο κανάλι ο «καλός
Σαμαρείτης» Ντάνι Στιούαρτ μιλούσε στην κάμερα.
Ο Ντάνι ήθελε να μάθει πώς ήταν το παιδί, οπότε πήγε στο
νοσοκομείο που το είχαν μεταφέρει, αλλά δεν μπόρεσε να μάθει κάτι γι’ αυτό. Έτσι,
ο Ντάνι και ο Πιτ επέστρεψαν στην καθημερινότητά τους, ο ένας ως κοινωνικός
λειτουργός και ο άλλος στις υποχρεώσεις του ως θεατρικός συγγραφέας και
σχεδιαστής ιστοσελίδων.
Η δικαστής
Ωστόσο δεν πέρασε πολύς καιρός μέχρι που ο Ντάνι κλήθηκε από
τις Κοινωνικές Υπηρεσίες για την προστασία των Παιδιών να καταθέσει ενώπιον του
δικαστηρίου σχετικά με το πώς βρήκε το μωρό. Η ακροαματική διαδικασία έλαβε
χώρα τον Δεκέμβριο του 2020 και η δικαστής ρώτησε τον Ντάνι αν θα μπορούσε να
μείνει έως το τέλος της ακροαματικής διαδικασίας. Περίμεναν μέχρι οι
αστυνομικοί να δώσουν με τη σειρά την κατάθεσή του και η δικαστής απευθύνθηκε
ξανά στον Ντάνι.
«Κύριε Στιούαρτ, σε περιπτώσεις εγκατάλειψης μωρού θέλουμε
να πάει σε ανάδοχη οικογένεια στην φάση πριν από την υιοθεσία το ταχύτερο
δυνατό. Θα σας ενδιέφερε να υιοθετήσετε αυτό το μωρό;».
Ο Ντάνι κοίταξε γύρω του και όλα τα μάτια ήταν στραμμένα
πάνω του. «Πιστεύω ότι τα περισσότερα στόματα έμειναν ανοιχτά στο δικαστήριο,
συμπεριλαμβανομένου του δικού μου. Της είπα ‘Ναι, αλλά δεν νομίζω ότι θα είναι
εύκολο’». Η δικαστής χαμογέλασε και του απάντησε: «Λοιπόν, μπορεί να γίνει
εύκολο».
Παρόλο που η ερώτηση της δικαστού είχε έρθει τελείως
απροσδόκητα, κάποιοι φίλοι και γνωστοί του ζευγαριού τους είχαν ήδη ρωτήσει
γιατί δεν πήραν το αγοράκι στο σπίτι τους τη νύχτα που το βρήκαν. Δεν
χρειαζόταν να είναι κάποιος κοινωνικός λειτουργός, όπως ο Ντάνι, για να ξέρει
ότι δεν γίνονται έτσι αυτά τα πράγματα.
Η διαδικασία για να ολοκληρωθεί η υιοθεσία συνήθως
χρειάζεται περίπου έξι με εννέα μήνες και περιλαμβάνει έλεγχο του παρελθόντος
του ζευγαριού και εκπαίδευση για να γίνουν γονείς.
«Δεν σκεφτόμουν την
υιοθεσία, αλλά την ίδια στιγμή, δεν μπορούσα να σταματήσω να το σκέφτομαι… Ένιωθα
μια σύνδεση, ένιωθα ότι αυτό δεν ήταν καν μια ευκαιρία. Ήταν ένα δώρο. Και πώς
να πεις όχι σε αυτό το δώρο;», λέει ο Ντάνι.
Έξω από την αίθουσα του δικαστηρίου, ο Ντάνι τηλεφώνησε στον
Πιτ και του είπε τα νέα. «Ενστικτωδώς η πρώτη μου αντίδραση ήταν να πω ‘Όχι,
όχι, δεν ενδιαφέρεσαι. Πήγαινε πίσω στο δικαστήριο και πες της το. Όχι, κάνεις
λάθος, απλά πες της όχι», λέει ο Πιτ
Την επόμενη εβδομάδα υπήρξαν αρκετές έντονες συζητήσεις
ανάμεσά τους.
«Δεν ήθελα να αλλάξει η ζωή μου. Ήμουν ευτυχισμένος όπως
ήμασταν και αυτό απλά θα τα άλλαζε όλα», εξηγεί ο Πιτ. «Δεν είχαμε χρήματα, δεν
είχαμε χώρο, ακόμη είχαμε συγκάτοικο… Οπότε ήμουν λίγο θυμωμένος μαζί του. Πώς μπόρεσε
να πει ναι χωρίς να το συζητήσει μαζί μου πρώτα;».
Η κατάσταση παραλίγο να τους οδηγήσει στον χωρισμό. Κάποια
στιγμή ο Ντάνι είπε στον Πιτ: «Θα προχωρήσω με αυτό είτε είσαι μαζί μου είτε
όχι» με τον Πιτ να θεωρεί ότι βάζει το μωρό πάνω από την σχέση τους. Ο Ντάνι
του είπε ότι θα προτιμούσε να είναι μαζί σε αυτό σαν οικογένεια, αλλά «αν δεν
είσαι έτοιμος το καταλαβαίνω, αλλά θα το κάνω με ή χωρίς εσένα».
Η στιγμή που άλλαξαν όλα
Παρά τις σκληρές κουβέντες που αντάλλαξαν, ο Πιτ λέει πως
κάτι μέσα του ήθελε να προχωρήσει η υιοθεσία. Οπότε, ο Ντάνι τον έπεισε να
επισκεφθούν μαζί το παιδί στην ανάδοχη οικογένεια που είχε πάει. Διαπίστωσαν
ότι αυτό δεν ήταν το ιδανικό μέρος για το αγοράκι, καθώς είχε βγάλει ήδη
εξανθήματα στα πόδια και την κοιλιά του γύρω από τον αφαλό του καθώς δεν το
περιποιούνταν αρκετά.
Η κοινωνική λειτουργός που ήταν μαζί τους έσπρωξε το
καροτσάκι του μωρού προς τον Ντάνι και τον Πιτ. Τους κοιτούσε με τα μάτια
ορθάνοιχτα και ο Ντάνι παρατήρησε ότι ούτε καν βλεφάριζε. Κρατώντας τον για
πρώτη φορά στην αγκαλιά του το ρώτησε: «Με θυμάσαι;». Όταν ήρθε η σειρά του Πιτ
αν το πάρει στην αγκαλιά του ένιωσε αυτόματα μια απίστευτη ζεστασιά μέσα του.
«Το μωρό έσφιξε το
δάχτυλο μου με όλο του το χέρι τόσο δυνατά. Με κοιτούσε και τον κοιτούσα και ήταν σαν βρήκε ένα σημείο πίεσης στο δάχτυλό
μου που άνοιξε την καρδιά και το μυαλό μου και μου έδειξε ότι θα μπορούσα να
είμαι ο ένας του γονιός, ο ένας μπαμπάς του», θυμάται.
Μετά από αυτή τη συνάντηση, πολύ γρήγορα ξεκίνησαν οι διαδικασίες
υιοθεσίας. Έγιναν επισκέψεις, έλεγχοι και απαντήθηκαν πολλές ερωτήσεις. Τους
είπαν ότι θα περάσουν μήνες προτού πάρουν το μωρό στο σπίτι τους, οπότε θα είχαν
αρκετό καιρό για να προετοιμαστούν.
Στη συνέχεια έπρεπε να παρουσιαστούν στο δικαστήριο στις 20
Δεκεμβρίου, για να δηλώσουν επίσημα την
πρόθεσή τους να υιοθετήσουν το αγοράκι. Στην έδρα καθόταν η ίδια δικαστής που
είχε ρωτήσει τον Ντάνι για την υιοθεσία και κοιτώντας το ημερολόγιο της τούς ρώτησε
πώς θα τους φαινόταν να πάρουν το παιδί στις γιορτές. «Νομίζω ότι και οι δύο
γνέψαμε καταφατικά, αλλά μέσα μου σκεφτόμουν ‘Ποιες γιορτές; Ελπίζω να μην
εννοεί τα Χριστούγεννα, γιατί είναι σε λίγες ημέρες’», θυμάται ο Πιτ.
Ωστόσο, αυτό ακριβώς εννοούσε η δικαστής και άρχισε να δίνει
οδηγίες στους κοινωνικού λειτουργούς και τους δικηγόρους ώστε να τα έχουν όλα
έτοιμα για να μπορέσουν να πάρουν το παιδί από την ανάδοχη οικογένεια σε δύο
μέρες.
Πίσω στο σπίτι, ο Πιτ κάλεσε την οικογένειά του για βοήθεια. Ήδη τους είχε ενημερώσει για την υιοθεσία και είχε την πλήρη στήριξή τους. «Τους είπα ότι θα ονομάσουμε το παιδί Κέβιν και η μαμά μου έβαλε αμέσως τα κλάματα λέγοντας ότι πριν από μένα είχε κάνει ένα παιδί που όμως πέθανε στη γέννα και το είχαν ονομάσει Κέβιν», λέει ο Πιτ. «Έτσι, ήταν κάπως περίεργος τρόπος που το δικό τους μωρό, ο Κέβιν, επέστρεφε κατά κάποιον τρόπο σε αυτούς ως εγγονός μέσω του γκέι γιου τους».
Έχοντας μόλις δύο μέρες να προετοιμαστούν όλοι έτρεχαν
πανικόβλητοι. Η οικογένεια του Πιτ πήγε να αγοράσει όλες τις προμήθειες που θα
χρειάζονταν, ενώ το ζευγάρι άρχισε να διαβάζει στα γρήγορα βιβλία για παιδιά. Όλο
το σπίτι τους γέμισε πάνες και μια κούνια.
Οικογένεια
Την Παρασκευή 22 Δεκεμβρίου, στις 09:00 το πρωί, ο Ντάνι και
ο Πίτ παρέλαβαν τον Κέβιν από τις υπηρεσίες κοινωνικής πρόνοιας. Τον τύλιξαν σε
μια κουβέρτα και πήραν το μετρό για να πάνε στο διαμέρισμά τους.
«Άρχισε να χιονίζει και έτσι όλο το σκηνικό έγινε ακόμα πιο
μαγικό», λέει ο Ντάνι. Το ίδιο βράδυ οι τρεις τους πια ως οικογένεια
προσπάθησαν να αρχίσουν να καταλαβαίνουν τι είχε συμβεί. Ο Κέβιν κοιμήθηκε
γρήγορα στην αγκαλιά του Πιτ.
Το σχέδιο της δικαστού ήταν ο Κέβιν να μείνει με το ζευγάρι
για τις γιορτές και στη συνέχεια να επιστρέψει στο σπίτι της ανάδοχης
οικογένειας. Αλλά ο Ντάνι και ο Πιτ της ζήτησαν να υπήρχε περίπτωση να μείνει
μαζί τους και στις 27 Δεκεμβρίου, η κοινωνική λειτουργός τους κάλεσε με καλά
νέα. Ο Κέβιν μπορούσε να μείνει μαζί τους όσο αυτοί θα ολοκλήρωναν τον έλεγχο
για το ζευγάρι.
Το Οικογενειακό Δικαστήριο του Μανχάταν βρισκόταν πολύ κοντά
στους Δίδυμους Πύργους, στους οποίους σημειώθηκε η επίθεση της 11ης
Σεπτεμβρίου 2001. Έτσι, η διαδικασία της υιοθεσίας καθυστέρησε και τελικά
ολοκληρώθηκε στις 17 Δεκεμβρίου 2002. Ο Ντάνι, ο Πιτ και ο Κέβιν σύντομα
προσαρμόστηκαν στη νέα κοινή οικογενειακή ζωή τους. Ο Ντάνι θυμάται πως ο Κέβιν
λάτρευε τα βιβλία από μικρός. Κάθε βράδυ του διάβαζαν παραμύθια ή του
τραγουδούσαν νανουρίσματα για να κοιμηθεί καθώς του χάιδευαν το κεφάλι.
Ο Πιτ έφτιαξε για τον Κέβιν ένα βιβλίο με εικόνες και διακοσμημένο με σχέδιο, στο οποίο διηγούνταν πώς τον βρήκαν. Όταν ο Κέβιν ήταν πια 3 ή 4 του το διάβαζαν κάθε βράδυ πριν κοιμηθεί και ήταν το αγαπημένο του. «Κάποιες νύχτες του το διαβάζαμε πολλές φορές. Συχνά τον έβλεπα να γυρίζει τις σελίδες μόνος του και να λέει τις λέξεις που είχε απομνημονεύσει. Ήταν το πιο γλυκό πράγμα στον κόσμο», λέει ο Πιτ.
Για περίπου ένα χρόνο, ο Κέβιν δεν είχε καταλάβει ότι αυτή
ήταν η ιστορία του. Όταν όμως το κατάλαβε, ήταν τόσο υπερήφανος που πήγε το
βιβλίο στο σχολείο του.
Ο Κέβιν ήταν πάντα πολύ περίεργος για το ποιοι ήταν οι
βιολογικοί του γονείς. «Πότε πότε, όταν βγαίναμε έξω, συνήθιζε να κοιτάζει τους
ανθρώπους που περνούσαν δίπλα μας ή αν ήμασταν σε κάποιο εστιατόριο έδειχνε
κάποιον κι έλεγε: «Αυτή η γυναίκα εκεί έχει το ίδιο χρώμα δέρματος με εμένα»,
λέει ο Πιτ. «Ωστόσο το ζήτημα αυτό δεν τον έκανε ποτέ να προβληματίζεται πολύ
και λίγο αργότερα σχεδόν το ξέχασε. Σχεδόν ποτέ δεν το ανέφερε πολύ»,
συνεχίζει.
Το 2011, η Νέα Υόρκη έγινε η έκτη πολιτεία σε όλες τις ΗΠΑ
που επέτρεψε τον γάμο μεταξύ ατόμων του ίδιου φύλου. Παρόλο που ο Ντάνι και ο
Πιτ ένιωθαν πρακτικά ήδη παντρεμένοι αποφάσισαν να το κάνουν «επίσημο» και να
παντρευτούν. Ο Κέβιν ενθουσιάστηκε πάρα πολύ όταν το έμαθε και τους είπε: «Οι
δικαστές δεν παντρεύουν τους ανθρώπους;».
Έτσι, χάρη στην ιδέα του Κέβιν, ο Πιτ έστειλε ένα email στο Οικογενειακό Δικαστήριο του Μανχάταν ρωτώντας αν η δικαστής που ουσιαστικά είχε οδηγήσει το ζευγάρι να υιοθετήσει τον Κέβιν θα μπορούσε να τους παντρέψει. Μέσα σε δύο ώρες είχαν την απάντησή της: Θα ήταν πανευτυχής να το κάνει!
Όταν την συνάντησαν τους εξήγησε ότι έπαιρνε μέρος σε ένα
πιλοτικό πρόγραμμα βάσει του οποίου τοποθετούσαν παιδιά που είχαν εγκαταλειφτεί
σε ανάδοχες οικογένειες σε φάση προ-υιοθεσίας και ότι είχε την αρμοδιότητα να
επιταχύνει τις διαδικασίες.
«Επίσης είπε ότι όλα τα μωρά χρειάζονται μια σύνδεση με
κάποιον. Έτσι, όταν είδε τον Ντάνι να καταθέτει στο δικαστήριο σχετικά με το
πώς βρήκε το μωρό στο μυαλό της αυτός ήταν η πιο σημαντική σύνδεση που είχε το
μωρό με κάποιον άνθρωπο. Οπότε σκέφτηκε, γιατί να μην τον ρωτήσει. Είδε ότι
είχε ήδη γίνει μια σύνδεση και είχε ένα προαίσθημα ότι ηταν η σωστή σύνδεση»,
λέει ο Πιτ. Και όπως διαπίστωσε και αυτή στον γάμο, το προαίσθημά της ήταν
σωστό.
«Αυτή η γυναίκα είναι ο λόγος που είμαστε οικογένεια και
ήταν εκείνη που μας πάντρεψε. Ήταν σαν να ολοκληρώθηκε ένας κύκλος», λέει ο
Ντάνι.
Πλέον ο Κέβιν είναι 20 χρονών και σπουδάζει μαθηματικά και
υπολογιστές. Αυτό το μικροσκοπικό μωρό που βρήκε ο Ντάνι στο μετρό είναι πλέον
πάνω από 1,80μ. και πιο ψηλός από τους μπαμπάδες του.
Του αρέσει να παίζει φρίσμπι, έχει τρέξει σε πολλούς μαραθώνιους και χόρευε με το Εθνικό Ινστιτούτο Χορού από τα εννέα έως τα δεκατέσσερά του. Ο Πιτ λέει ότι όταν ο Κέβιν θέλει να μάθει κάτι, απλώς το κάνει, ενώ έχει μάθει μόνος του πιάνο και κιθάρα.
«Ο Κέβιν ήταν πάντα ένα παιδί με σεβασμό. Είναι συμπονετικός
και ευγενικός. Κρατάει μέσα του τα συναισθήματα. Παρατηρεί τα πράγματα γύρω του
και δεν αποζητά την προσοχή. Ωστόσο μπορεί να γίνει επίσης και πολύ αστείος»,
λέει ο Πιτ όλο περηφάνια.
«Δεν μπορώ να φανταστώ τη ζωή μου διαφορετικά», λέει ο
55χρονος σήμερα Ντάνι. «Η ζωή μου έγινε πολύ πιο πλούσια και γεμάτη. Άλλαξε παντελώς
την οπτική μου για τον κόσμο».
Το ίδιο πιστεύει και ο Πιτ. Όσο αδιανόητο του φαινόταν πριν
από 20 χρόνια το να γίνουν γονείς, τόσο αδιανόητο είναι τώρα για εκείνον το να
μην είχαν γίνει. «Δεν ήξερα ότι υπήρχε αυτό το επίπεδο βαθιάς αγάπης στον
κόσμο, μέχρι τη στιγμή που ήρθε ο γιος μου στη ζωή μου», καταλήγει.