Μέσα στα επιπλέοντα σκουπίδια δημιουργήθηκε ένα νέο κόσμος που όχι μόνο επιζεί αλλά… θριαμβεύει
Κάπου στην περιοχή μεταξύ της Καλιφόρνιας και της Χαβάης, στον βόρειο Ειρηνικό, βρίσκεται μια από τις μεγαλύτερες ντροπές του ανθρώπινου είδους. Μια αχανής έκταση 1,6εκατ. τετραγωνικών χιλιομέτρων με σκουπίδια που ζυγίζουν πάνω από 79.000 τόνους. Για να καταλάβετε το απίστευτο μέγεθος μιλάμε για μια περιοχή τρεις φορές μεγαλύτερη από την Ισπανία. Τα ρεύματα έχουν συγκεντρώσει σκουπίδι τα οποία κατά το ήμισυ αποτελούνται από δίχτυα και υλικά που έχουν πετάξει πλοία ενώ το υπόλοιπο 50% προέρχεται από σκουπίδια που ήρθαν από τις ακτές. Το «Great Pacific garbage patch» όπως αποκαλείται είναι το μαζικότερο παράδειγμα μόλυνσης στον πλανήτη μας.
Ακόμα και εκεί όμως οι ερευνητές επιβεβαίωσαν
αυτό που ήδη γνώριζαν. Η ζωή πάντα βρίσκει τρόπο.
Σε αυτή την τεράστια σχεδία σκουπιδιών
που επιπλέει στον Ειρηνικό εντοπίστηκε ένας εκπληκτικά μεγάλο αριθμός φυτών και
ζώων τα οποία θεωρητικά ζουν μόνο κοντά στις ακτές. Μια αναφορά που δημοσιεύθηκε
στο περιοδικό «Nature Ecology & Evolution» επιβεβαίωσε πως στο «Great Pacific garbage
patch» έχει αναπτυχθεί ένα ολόκληρο οικοσύστημα. Ζώα ζουν και αναπαράγονται
κανονικά.
«Το να βρούμε τόσο πολλά είδη σε ένα σχετικά
μικρό δείγμα ήταν κάτι που μας σόκαρε» αναφέρει η Λίνσεϊ Χαράμ, η οποία συμμετείχε
στην έρευνα. Ήδη υπήρχαν στοιχεία ότι κάποια είδη μπορούσαν να επιζήσουν στον
ανοιχτό ωκεανό. Συντρίμμια και υλικά, που είχαν βρεθεί στη θάλασσα μετά τον
σεισμό και το τσουνάμι το 2011 στην Ιαπωνία, ξεβράστηκαν σε Χάβαη και Βόρεια
Αμερική και πάνω τους βρέθηκαν μικρά ζώα όπως καβούρια.
Στη νέα έρευνα που έγινε οι
επιστήμονες ανέλυσαν 150 δείγματα σκουπιδιών που λήφθηκαν από τον γιγάντιο επιπλέοντα
σκουπιδότοπο του Ειρηνικού. Μπουκάλια, δίχτυα, σχοινιά και κουτιά ήταν μερικά
από τα δείγματα στα οποία βρέθηκαν συνολικά 37 διαφορετικά είδη. Το 70,5% των
δειγμάτων φιλοξενούσε ζωή.
Αυτά τα είδη περιελάμβαναν αρθρόποδα
που μοιάζουν με γαρίδες, θαλάσσιες ανεμώνες και μαλάκια, καθώς και είδη των
ακτών της Ιαπωνίας, όπως στρείδια του Ειρηνικού, πορτοκαλί ριγέ ανεμώνες και
αμβροσκουλήκια.
«Έμεινα έκπληκτη που εντόπισαν
μεγάλους αριθμούς παράκτιων ειδών», λέει η Σαμπιν Ρεχ, θαλάσσια βιολόγος στο
Καθολικό Πανεπιστήμιο του Βορρά στη Χιλή.
Παράκτιοι οργανισμοί και οργανισμοί
ανοιχτού ωκεανού ζούσαν μαζί στα δύο τρίτα των συντριμμιών. Αλλά αυτό δεν ήταν
απαραίτητα μια ειρηνική συνύπαρξη: Η ομάδα βρήκε παράκτιες θαλάσσιες ανεμώνες
να τρώνε θαλάσσια σαλιγκάρια που κατοικούν σε ανοιχτά νερά. Και οι δύο τύποι
οργανισμών μπορεί να ανταγωνίζονταν για χώρο ή τροφή.
Οι ερευνητές πίστευαν ότι τα παράκτια
είδη δεν μπορούσαν να ευδοκιμήσουν στη θάλασσα. Αλλά κάποια παράκτια ζωή όχι
μόνο επέζησε, αλλά κατάφερε να αναπαραχθεί στα σκουπίδια. Τα καρκινοειδή
φρόντιζαν τα αυγά και οι ανεμώνες κλωνοποιούνταν.
Αλλά η προσαρμοστικότητα των παράκτιων
ειδών στον ανοιχτό ωκεανό μπορεί να μην είναι καλό σημάδι για τα οικοσυστήματα
στο σύνολό τους.
«Αν μπορείς να αναπαραχθείς, τότε
μπορείς να εξαπλωθείς. Και αν μπορείτε να εξαπλωθείς τότε μπορείς να εισβάλεις»,
λέει η Λίντα Αμαράλ Ζέτλερ, θαλάσσια μικροβιολόγος στο Βασιλικό Ολλανδικό
Ινστιτούτο.
Ουσιαστικά, οι ερευνητές ανακάλυψη έναν
βιότοπο στον ανοιχτό ωκεανό ο οποίος δημιουργήθηκε μέσω της ανθρώπινης ρύπανσης.
Αυτό περιπλέκει την ιδέα του καθαρισμού του «Great Pacific garbage patch».
«Πρόκειται για είδη που έχουν παρασυρθεί
με συντρίμμια από τις ακτές και πλέον ουσιαστικά έχουν βρει έναν νέο βιότοπο
εκεί έξω», λέει ο Τζέιμς Κάρλτον, επιστήμονας ο οποίος συμμετείχε στη μελέτη.
«Ως άνθρωποι, δημιουργούμε νέους
τύπους οικοσυστημάτων που δυνητικά δεν έχουμε δει ποτέ πριν» αναφέρει από τη
μεριά της η βιογεωγράφος Σέριντουιν Φρέιζερ.
Σε μελλοντική εργασία, η ομάδα θέλει
να ανακαλύψει εάν παράκτιοι οργανισμοί σε άλλα μέρη του κόσμου έχουν κάνει
παρόμοια ταξίδια στη θάλασσα με τη βοήθεια πλαστικών απορριμμάτων. Αν ναι, οι
ερευνητές έχουν πολλά να μάθουν για το πώς αυτές οι κοινότητες μπορεί να
αλληλεπιδράσουν με τα οικοσυστήματα γύρω τους ή να ταξιδέψουν σε νέες περιοχές.
«Σίγουρα θα περίμενα ότι ως αποτέλεσμα
αυτού θα δούμε περισσότερες παρόμοιες εισβολές σε παράκτιες ζώνες» τονίζει ο
Τζέιμς Κάρλτον.