Ένα συννεφιασμένο βράδυ του Μαΐου του 2007 ο Σίλβιο Μπερλουσκόνι έζησε, στην ελληνική πρωτεύουσα, την τελευταία ποδοσφαιρική βραδιά δόξας
Το μακιγιάζ
του ήταν έντονο, όπως και η βαφή στα πολύ αραιωμένα πλέον μαλλιά του. Η αύρα
του όμως ήταν εκεί. Κανείς δεν μπορούσε να το αμφισβητήσει αυτό. Μπήκε στον
αγωνιστικό χώρο του Ολυμπιακού Σταδίου σαν «capo dei capi». Όλη του τη ζωή προσπαθούσε να
αποτινάξει από πάνω του τη ρετσινία του συνεργάτη της Κόζα Νόστρα. Με ένα αστείο,
ένα αστραφτερό χαμόγελο, ενίοτε και με ένα τραγούδι, απέφευγε τις ερωτήσεις που
υπονοούσαν ότι τελικά δεν είναι και τόσο αυτοδημιούργητος και πάντα είχε
δεσμούς με το οργανωμένο έγκλημα στην Ιταλία.
Η είσοδος
του όμως στο γήπεδο, εκείνο το βράδυ της 24ης Μαΐου 2007, είχε την
αύρα του…αφεντικού. Ήταν βγαλμένη από τις ταινίες που έπαιζαν τα κανάλια του
στην χώρα την οποία είχε… αποπλανήσει πλήρως. «Ευχαριστούμε τον θεό για τον
Σίλβιο» τραγουδούσαν οι οπαδοί του εκείνο το διάστημα και αυτός δεν ξεχνούσε
ποτέ να αναφέρει πώς δημοσκόπηση τον είχε φέρει πρώτο σε δημοφιλία μπροστά από
τον Σβαρτζενέγκερ και τον Χριστό.
Η ομάδα του
η Μίλαν, το κλαμπ το οποίο ο ίδιος καθιέρωσε ως παγκόσμια ποδοσφαιρική δύναμη, αντιμετώπιζε
τη Λίβερπουλ στον τελικό του Champions League. Αποζητούσε εκδίκηση για τον… μυθικό
τρόπο που απώλεσε το τρόπαιο από τους Άγγλους, δύο χρόνια πριν στην Κωνσταντινούπολη.
Αγκαζέ με το Φαινόμενο
Η καταχνιά
που είχε πέσει στο Στάδιο έκανε το σκηνικό απολύτως κινηματογραφικό. Εκ δεξιών
του βρισκόταν το «Φαινόμενο», ο Βραζιλιάνος Ρονάλντο που ανήκε στη Μίλαν αλλά
δεν είχε δικαίωμα συμμετοχής στο Champions League. «Θα αφήσεις μαλλιά, θα κόψεις τα
πάρτι και θα έρθεις σε εμάς» του είχε ξεκαθαρίσει o «Καβαλιέρε». Ο Ρονάλντο έκανε μόνο το
πρώτο, ο Μπερλουσκόνι το γνώριζε εξ αρχής όμως δεν τον ενδιέφερε. Ήθελε το «Φαινόμενο»
να φορέσει τη φανέλα της Μίλαν και τώρα τον είχε δίπλα του (με μαλλιά και
γυαλιά μυωπίας). Tον κρατούσε αγκαζέ σαν πολύτιμο τρόπαιο.
Οι φωτογράφοι
συγκεντρώθηκαν σαν σμήνος γύρω του και με την άνεση της πολυετούς εμπειρίας σε
τέτοιες καταστάσεις, ο Μπερλουσκόνι το απολάμβανε. Χαιρέτησε το τεχνικό
επιτελείο και τους παίκτες, οι οποίοι σταμάτησαν για λίγο το ζέσταμα για να αποτίσουν
φόρο τιμής, και κατευθύνθηκε προς το πέταλο όπου οι οπαδοί της Μίλαν ήδη τον
αποθέωναν. Τους χαιρέτησε και τους χάρισε ένα αστραφτερό χαμόγελο. Ο κόσμος
τραγουδούσε «Siamo noi, siamo noi, i campioni dell΄ Εuropa, siamo noi» και ο
Μπερλουσκόνι τους επιδοκίμασε.
Το
τελευταίο βράδυ ποδοσφαιρικής δόξας
Εκείνο το
βράδυ η Μίλαν του ήταν η καλύτερη ομάδα στο γήπεδο. Επικράτησε με 2-1 της Λίβερπουλ
και στέφθηκε για δεύτερη φορά Πρωταθλήτρια Ευρώπης στην Αθήνα και έβδομη συνολικά.
«Την αγαπώ αυτή την πόλη. Έχω ζήσει δύο από τις μεγαλύτερες χαρές της ζωής μου»
θα πει ο 71χρονος τότε Μπερλουσκόνι αναφερόμενος και στην κατάκτηση του 1994 στο
ίδιο στάδιο.
Ίσως μέσα του
να ένιωθε πως θα ήταν και η τελευταία βραδιά δόξας στον προεδρικό θώκο των «ροσονέρι».
Από την επόμενη χρονιά άρχισε να κλείνει την… κάνουλα, την οποία για δεκαετίες
είχε ορθάνοιχτη. Η Μίλαν σταδιακά μετατράπηκε από απόλυτη πρωταγωνίστρια, σε κομπάρσο.
Έως το 2017, όταν και επισημοποιήθηκε η αποχώρηση του, η ομάδα θα κέρδιζε μόλις
ένα πρωτάθλημα το 2011. Όμως όπως είχε πει και ο ίδιος «για εμένα το πρωτάθλημα
είναι ο τρόπος να παίζεις στο Champions League. Εκεί είναι η λάμψη, εκεί είναι η
δόξα». Στη μετά «Καβαλιέρε» εποχή η Μίλαν δεν έχει καταφέρει να κατακτήσει πάλι
τη μεγάλη κούπα. Κόλλησε σε εκείνο το βράδυ του Μαΐου του 2007.
«Πρόεδρε είσαι πανέμορφος»
Ο τότε
πρόεδρος της UEFA, Μισέλ Πλατινί είχε αποφασίσει η απονομή να γίνει στην κερκίδα και όχι
στο κέντρο του γηπέδου. O Μπερλουσκόνι ήταν δίπλα στον μεγάλο αρχηγό Πάολο Μαλντίνι
όταν σήκωσε την κούπα. Φυσικά την πήρε κι αυτός στα χέρια του, φυσικά κατέβηκε και
στο κέντρο του αγωνιστικού χώρου για τις καθιερωμένες φωτογραφίες.
Στα
αποδυτήρια μίλησε στην ομάδα για το πόσο περήφανος είναι γιατί μετά το κάζο της
Πόλης έδειξαν ψυχή. Ευχαρίστησε τους πάντες και κλείνοντας τους είπε ότι είναι
ώρα να το γιορτάσουν. Τα είχε ήδη κανονίσει όλα…
Μπήκε στο
πούλμαν της ομάδας, κάθισε στη δεύτερη σειρά, στο παράθυρο και κρατούσε αγκαλιά
το τρόπαιο. «Presidente sei bellissimo» (πρόεδρε είσαι πανέμορφος) του φώναξε ένας
Ιταλός φίλαθλος. Πιθανότατα δεν τον άκουσε αλλά το χαμόγελο του ήταν απόλυτα
συγχρονισμένο. Για έναν άνθρωπο που γνώριζε και εκμεταλλευόταν όσο ελάχιστοι τη
δύναμη της εικόνας, ήταν ένα ιδανικό κομπλιμέντο.
Μπερλουσκονικό
φινάλε
Το πάρτι έγινε σε γνωστό ξενοδοχείο της
Αθήνας. Όσοι βρέθηκαν εκεί είδαν, έστω για λίγο, την αύρα του σόουμαν
Μπερλουσκόνι αλλά και το γεγονός ότι η ηλικία δεν είχε σιγάσει το πάθος του για
τις όμορφες γυναίκες. Ο «Καβαλιέρε» μοίραζε χαμόγελα, ήπιε ελάχιστα και είχε
πάντα δίπλα του αιθέριες υπάρξεις. Σε μια βραδιά όμως που η ομάδα είχε θριαμβεύσει,
δεν ήταν το επίκεντρο της προσοχής. Έδωσε χώρο στους παίκτες και τις οικογένειες
τους. Επέλεξε να αποσυρθεί νωρίς με τις φήμες να λένε πως μαζί του αποσύρθηκε
και γνωστή εκείνη την εποχή Ελληνίδα τραγουδίστρια. Ήταν ένα… Μπερλουσκονικό
φινάλε σε μια απολύτως Μπερλουσκονική βραδιά όπου ο «Καβαλιέρε» ήρθε στην
Αθήνα, είδε, νίκησε..