Τα δύο παιδιά και ο σκύλος τους σκοτώθηκαν το 2017 όταν τους χτύπησε νεαρός οδηγός που έτρεχε με υπερβολική ταχύτητα. Η υπόθεση τελεσιδίκησε έξι χρόνια μετά και η ποινή που επιβλήθηκε στον δράστη είναι απολύτως εξαγοράσιμη
Το πρωινό (λίγο μετά της 07:00) της
17ης Αυγούστου του 2017 η 20χρονη Στέλλα με τον 19χρονο Γιάννη είχαν βγάλει
βόλτα το σκυλάκι τους έξω από το Πολυτεχνείο Κρήτης στα Κουνουπιδιανά Χανίων.
Ξαφνικά εμφανίστηκε ένα αμάξι το οποίο, όπως αποδείχθηκε, κινούταν με
125χλμ/ώρα σε περιοχή με όριο ταχύτητας τα 40. Τα παιδιά δεν πρόλαβαν να
αντιδράσουν. Ο Γιάννης εκτοξεύτηκε στα 71 μέτρα, η Στέλλα 107 μ. μακριά, στο
παρμπρίζ ενός αυτοκινήτου. Η κοπέλα ξεψύχησε επί τόπου ενώ ο 19χρονος έσβησε στο
νοσοκομείο. Ούτε ο σκύλος επέζησε της σύγκρουσης. Μετά τη θανάσιμη σύγκρουση ο
οδηγός, ένας νεαρός 20 ετών, δεν σταμάτησε. Επιτάχυνε φτάνοντας τα 170 χλμ/ώρα
πριν προσκρούσει σε σταθμευμένη μοτοσικλέτα.
Έξι χρόνια στα
δικαστήρια
Από εκεί και πέρα η υπόθεση πήρε τη
δικαστική οδό και χρειάστηκαν έξι χρόνια για να τελεσιδικήσει. Τρείς αναβολές
πήρε στην πρωτοβάθμια εκδίκαση και τρεις ακόμα στην δευτεροβάθμια.
Η αυλαία έπεσε τελικά την Τρίτη 2
Σεπτεμβρίου 2023 στο Εφετείο Χανίων. Ο οδηγός κρίθηκε και πάλι ένοχος και η
πρωτόδικη ποινή δεν άλλαξε. Του επιβλήθηκε κάθειρξη έξι ετών και εννέα μηνών με
έναν όμως αστερίσκο. Όπως αναφέρει η απόφαση η ποινή, στον 26χρονο σήμερα
καταδικασθέντα, είναι άμεσα εκτελεστέα και μη αναστέλλουσα, αλλά εξαγοράσιμη.
Το κάθε παιδί «κοστολογήθηκε»
12.757,5 ευρώ
Συγκεκριμένα ο δράστης, ο οποίος ήταν
ελεύθερος από την πρώτη στιγμή, έχει το δικαίωμα να εξαγοράσει την ποινή του με
ένα συνολικό ποσό 25.515 ευρώ το οποίο μπορεί να πληρώσει σε οκτώ δόσεις ξεκινώντας
από τον Οκτώβριο του 2023. Δωδεκάμισι χιλιάδες δηλαδή για κάθε θύμα (δεν
δικάστηκε για τον σκύλο γιατί δεν είχε ψηφιστεί τον καιρό του εγκλήματος η
σχετική νομολογία).
Ουσιαστικά ήταν γνωστό ότι η ποινή θα
ήταν χαμηλή καθώς είχαν απαγγελθεί κατηγορίες σε βαθμό πλημμελήματος για
ανθρωποκτονία από αμέλεια κατά συρροή. Η πολιτική αγωγή ζητούσε την αναβάθμιση
της κατηγορίας σε κακούργημα και την αντικατάσταση της αμέλειας με τον
ενδεχόμενο δόλο, αλλά δεν εισακούστηκε. Έτσι οι ζωές δύο παιδιών κοστολογήθηκαν
μερικές χιλιάδες ευρώ και ο δράστης δεν στερήθηκε την ελευθερία του.
Ακόμα στη μελέτη ο
κυκλικός κόμβος
Μετά το δυστύχημα, στο ύψος του
Πολυτεχνείου Κρήτης τοποθετήθηκαν φωτεινοί σηματοδότες και κατασκευάστηκε
πεζοδρόμιο, ωστόσο έξι χρόνια μετά δεν έχει ακόμη κατασκευαστεί κυκλικός κόμβος
που θα επιτρέπει την ανάσχεση της ταχύτητας των οχημάτων. Βρίσκεται ακόμα στη…
μελέτη.
Σημειώνεται πως από την εξέταση του ιστορικού,
τις επιτόπου αυτοψίες και τη διαβούλευση με το Πολυτεχνείο της Κρήτης και τη
Διεύθυνση Τεχνικών Έργων της Περιφερειακής Ενότητας Χανίων, συμφωνήθηκε ότι ο
κύριος παράγοντας των ατυχημάτων στον συγκεκριμένο δρόμο είναι η υπερβολική
ταχύτητα. Δευτερογενείς παράγοντες είναι η αδυναμία διενέργειας αριστερών
στροφών από τους οδηγούς με ασφαλή και νόμιμο τρόπο, ο μη διαχωρισμός και η
προστασία των πεζών και ποδηλατών από τα αυτοκίνητα, οι παρόδιες χρήσεις, η
έλλειψη προσβάσεων και η αυξημένη παραβατικότητα του συνόλου των χρηστών.
«Συγνώμη Στέλλα
μου, Συγνώμη Γιάννη μου… Δεν τα
καταφέραμε…»
Η μητέρα της Στέλλας, Βαρβάρα Γιόραν
δεν έδωσε το παρών στη δίκη στο Εφετείο καθώς αντιμετωπίζει σοβαρή ασθένεια. Με
ανοιχτή επιστολή της σχολίασε την απόφαση, μίλησε για «πικρή νίκη» και ζήτησε
συγγνώμη από την κόρη της και τον Γιάννη γιατί η κατάληξη δεν ήταν αυτή που θα
ήθελαν.
Η επιστολή της:
«Μετά από έναν Γολγοθά 6 ετών που
βιώνουν οι οικογένειές μας, με τον τραγικό χαμό των παιδιών μας, της Στέλλας
μου και του Γιάννη καθώς και του σκύλου τους, στα Κουνουπιδιανα στις 17
Αυγούστου του 2017, και μετά από την απόφαση του πρωτοβάθμιου Δικαστηρίου για
τον ασυνείδητο και προκλητικό 20χρονο τότε οδηγό, που καταδικάστηκε σε 4 συν 2
χρόνια συν 9 μήνες, που ωστόσο δεν μετέτρεψε το αδίκημα σε κακουργηματικής
μορφής ενώ το απαιτούσε η κοινή λογική και γνώμη, αλλά δυστυχώς όχι η
νομολογια, έκλεισε σήμερα και τυπικά ο κύκλος της τιμωρίας του δράστη. Που
ακόμα και σήμερα στην απολογία του έλεγε: δεν ξέρω, δε θυμάμαι, δεν κατάλαβα τι
έγινε…
Οι Δικαστές του Εφετείου ευτυχώς τον
καταδίκασαν για άλλη μία φορά, παρά (προς μεγάλη μας έκπληξη) την πρόταση της
Εισαγγελέως της έδρας περί ενοχής και για τις δυο πράξεις αλλά με ελαφρυντικό
της μετεφηβικής ηλικίας (!).
Τον καταδίκασαν και για τις 2 πράξεις
χωρίς κανένα ελαφρυντικό και με τις ίδιες ακριβώς ποινές δηλώνοντας μάλιστα ότι
ήταν και πολύ επιεικείς…
Η ποινή μετατρέψιμη μεν και χωρίς
αναστολή, ήτοι φυλακίζεται αν δεν καταβάλλει και προς τούτο ζήτησε τη
δοσοποίηση αυτής σε 8 δόσεις αρχομενης αρχες Οκτωβρίου 2023.
Το δικαστήριο ΔΕ ΔΕΧΘΗΚΕ κανένα
ισχυρισμό της υπεράσπισης που προσπάθησε να μειώσει την ποινή και να κερδίσει
ελαφρυντικά. Η υπεράσπιση του δεν έπεισε κανέναν.
Εγώ, λόγω υγείας δεν κατάφερα να
παραστώ, όμως σε συνεχή επικοινωνία που είχα με την μητέρα του Γιάννη, η οποία
κάποια στιγμή από την μεγάλη ένταση, κλαίγοντας δεν μπορούσε καν να μου
μιλήσει, μου μετέφερε ότι μην αντέχοντας άλλο να ακούει την γελοία απολογία,
ξέσπασε έναντι όλων, για το σύστημα της Δικαιοσύνης, για τους οδηγούς, για τον
κατηγορούμενο που μας στέρησε τα παιδιά μας, για την αδικία, για το πρόδηλο να
ζούμε σε μια εποχή που κανείς δεν αναλαμβάνει ευθύνη, με το ψάρι να βρωμίζει
από την κεφαλή του, από τους Διοικούντες, τους νομοθέτες και τους εφαρμόζοντες
το νόμο… Το μόνο που της είπα, ήταν: MΙΛΑ!! Εμείς δεν έχουμε πια να χάσουμε
τίποτα… Μίλα και για τους υπόλοιπους γονείς! Μίλα για τα παιδιά που πεθαίνουν
άδικα στους δρόμους…
Η σημερινή δικαστική απόφαση είναι για
μας μία πικρή νίκη, που σε καμία περίπτωση δεν θα την πεις ποτέ δικαίωση, γιατί
τα παιδιά μας δε γυρίζουν πίσω και γιατί στο ίδιο σημείο πιθανόν να σκοτωθούν
ακόμα άνθρωποι, τα παιδιά κάποιων, οι γονείς, τα αδέρφια…
Δυστυχώς επίσης δεν καταφέραμε, παρά
τις προσπάθειες μας όλα αυτά τα χρόνια, να κατασκευαστεί ένας κυκλικός κόμβος
στον δρόμο του Πολυτεχνείου Κρήτης.
Συγνώμη Στέλλα μου, Συγνώμη Γιάννη
μου… Δεν τα καταφέραμε…
Δυστυχώς στην Ελλάδα τα παιδιά σαν και
σας, των απλών οικογενειών, που παλεύουν να μεγαλώσουν σωστούς ανθρώπους,
χρήσιμους στην κοινωνία, δεν έχουν καμία αξία…
Σήμερα έκλεισε ο δικαστικός κύκλος…
Νομίζω πως τουλάχιστον εγώ, και
τουλάχιστον σε αυτή τη φάση, δεν έχω πια δύναμη να παλέψω.
Ευχαριστούμε όλους τους Χανιώτες που
μας συμπαραστάθηκαν, αλλά δυστυχώς δεν καταφέραμε αυτό το έργο που υποσχεθήκαμε
στα παιδιά..».