H εκπληκτική ιστορία του Ινδού καλλιτέχνη που ξεκίνησε με το ποδήλατο από την Ινδία, για να βρει την αγαπημένη του στη Σουηδία. Σήμερα είναι ακόμα μαζί
Ο Πραντιούμνα Κουμάρ Μαχανάντια σχεδίαζε
πορτρέτα μπροστά στο ιερό σιντριβάνι της πλατείας Κονότ στο Νέο Δελχί. Είχε
αποκτήσει αυτό το δικαίωμα λόγω του ταλέντου του και συγκεκριμένα ενός πορτραίτου
της Ίντιρα Γκάντι. Η πρόεδρος της Ινδίας είχε ενθουσιαστεί και θέλησε να προσφέρει κάτι στον
Μαχανάντια. Αυτός ζήτησε να του δοθεί επίσημη άδεια
να κάθεται και να σχεδιάζει μπροστά στο ιερό σιντριβάνι.
Εκεί τον συνάντησε, το απόγευμα της 17ης
Δεκεμβρίου 1975, μια φοιτήτρια από τη Σουηδία. Η Σάρλοτ «Λότα» Βον Σέντβιν
σπούδαζε στο Λονδίνο και αποφάσισε να ακολουθήσει το «μονοπάτι των χίπηδων» ως
την Ινδία. Με το βανάκι της οδήγησε για 22 μέρες μέχρι να φτάσει στο προορισμό της.
Εκεί είδε ένα από τα σχέδια του Μαχανάντια και ενθουσιάστηκε. Η συνάντηση τους θα γεννούσε μια απίστευτη ιστορία έρωτα.
H… προφητεία
«Θυμάμαι ότι έλεγε πως σχεδιάζει το
πορτραίτο σου σε δέκα λεπτά. Το πρώτο που μου έκανε δεν μου άρεσε και του είπα
ότι θα επιστρέψω την επόμενη μέρα. Πρέπει να ομολογήσω ότι ούτε το δεύτερο
πορτραίτο με ενθουσίασε» λέει η Λότα.
Προς υπεράσπιση του ο Ινδός
καλλιτέχνης λέει ότι δεν μπορούσε να συγκεντρωθεί καθώς η συζήτηση με τη Λότα του έφερε στο μυαλό μια «προφητεία» που είχε κάνει η μητέρα του πριν
πολλά χρόνια. «Ανήκαμε στην κατώτερη κάστα των Νταλίτ και πολλές φορές ένιωθα τη διάκριση και ήμουν στενοχωρημένος. Η μητέρα μου, μου έλεγε ότι μια μέρα θα
παντρευτώ μια γυναίκα της οποίας το ζώδιο της θα είναι ταύρος, θα έρχεται από έναν
πολύ μακρινό τόπο, θα είναι μουσικός και θα της ανήκει μια ζούγκλα», θυμάται ο
Μαχανάντια.
Η φοιτήτρια από τη Σουηδία, η οποία
του ζήτησε να σχεδιάσει το πορτραίτο της, ήταν ταύρος, προφανώς ερχόταν από
έναν μακρινό τόπο και έπαιζε πιάνο. «Μήπως σου ανήκει μια ζούγκλα;» τη ρώτησε
και η απάντηση της τον σόκαρε. Πράγματι στην οικογένεια της, η οποία είχε αριστοκρατικές
ρίζες, ανήκε ένας δάσος στη Σουηδία.
«Μια φωνή μέσα μου έλεγε ότι είναι
αυτή. Από την πρώτη μας συνάντηση νιώσαμε αυτόν τον μαγνητισμό. Ήταν έρωτας με
την πρώτη ματιά. Ακόμα δεν ξέρω πού βρήκα τη δύναμη να της πιάσω κουβέντα και
να την καλέσω για τσάι. Φοβόμουν ότι θα καλέσει την αστυνομία» λέει ο Ινδός
καλλιτέχνης.
Η Βον Σέντβιν όμως αποδέχθηκε την πρόταση. «Μου φάνηκε ειλικρινής και ήθελα να μάθω γιατί έκανε όλες αυτές τις ερωτήσεις. Συναντηθήκαμε αρκετές φορές και συζητήσαμε πολύ. Τελικά δέχθηκα να τον ακολουθήσω στον τόπο καταγωγής του. Με πήγε στον διάσημο ναό Κονάρκ. Συγκινήθηκα πολύ γιατί είχα την εικόνα του στο φοιτητικό μου δωμάτιο στο Λονδίνο. Αυτό το μέρος που είχα στην αφίσα τώρα το έβλεπα μπροστά μου» τονίζει. Εκεί έδωσαν και το πρώτο τους φιλί. «Τη στιγμή που με φίλησε σκεφτόμουν: Θεέ μου μπορώ να αγγίξω τον ουρανό» λέει από την πλευρά του ο Μαχανάντια.
Πέρασαν πολλές μέρες μαζί και αποφάσισαν
να παντρευτούν. «Φόρεσε σάρι και συνάντησε τον πατέρα μου. Πήρε την ευλογία του
και παντρευτήκαμε σύμφωνα με τα τοπικά έθιμα» τονίζει.
Ινδία-Σουηδία με το ποδήλατο
Όμως η Λότα έπρεπε κάποια στιγμή να
επιστρέψει στο σπίτι της, στην πόλη Μποράς της Σουηδίας. «Της υποσχέθηκα ότι σύντομα
θα πάω κι εγώ εκεί. Για έναν περίπου χρόνο επικοινωνούσαμε με επιστολές. Κάποια
στιγμή αποφάσισα ότι είχε έρθει η ώρα να κάνω το ταξίδι» λέει ο Ινδός.
Διαπίστωσε όμως ότι για να πάει αεροπορικώς
στη Σουηδία χρειαζόταν έναν πολύ μεγάλο ποσό το οποίο δεν είχε. Πούλησε λοιπόν
όλα τα υπάρχοντα του και αγόρασε ένα ποδήλατο. «Δεν υπήρχε περίπτωση να μαζέψω
αρκετά λεφτά να πάω αεροπορικώς. Πήρα ένα «γυναικείο» Raleigh γιατί το μοντέλο για άντρες είχε τη διπλή
τιμή. Έβαλα σε έναν σάκο το διαβατήριο μου,
ένα δεύτερο παντελόνι, υπνόσακο, αδιάβροχο και έραψα στα ρούχα μου 80 δολάρια.
Αποφάσισα να ακολουθήσω κι εγώ το μονοπάτι
των χίπηδων. Ήμουν αποφασισμένος να φτάσω στη Σουηδία. Ξεκίνησα στις 22
Ιανουαρίου 1977 και κάλυπτα περίπου 70 χιλιόμετρα την ημέρα. Το πρώτο βράδυ
θυμάμαι κοιμήθηκα σε έναν ορυζώνα» λέει ο Μαχαμάντια και συνεχίζει:
«Ο κόσμος ήταν πολύ διαφορετικός τότε.
Για παράδειγμα δεν χρειαζόμουν βίζα για να περάσω από την κάθε χώρα. Η τέχνη
μου με έσωσε σε αυτό το ταξίδι. Έκανα πορτραίτα των ανθρώπων που συναντούσα και
μου έδιναν χρήματα, φαγητό ή με φιλοξενούσαν. Το Αφγανιστάν μου έκανε τη
μεγαλύτερη εντύπωση, ήταν τόσο διαφορετικό. Ήρεμο και όμορφο, ο κόσμος αγαπούσε
την τέχνη. Περνούσα τεράστιες εκτάσεις όπου δεν έμενε κανείς. Στο Αφγανιστάν
κάποιοι καταλάβαιναν χίντι και δεν είχα θέμα επικοινωνίας. Στο Ιράν όμως επικοινωνούσα
μόνο με την τέχνη μου. Ήταν διαφορετικοί καιροί. Νομίζω ότι τότε οι άνθρωποι
είχαν περισσότερο χρόνο και μπορούσαν να ασχοληθούν με έναν ταξιδιώτη σαν εμένα.
Θυμάμαι δύο χαρακτηριστικά περιστατικά.
Βοήθησα μια κοπέλα από τη Γερμανία, τη Λινέα, που είχε πάθει ατύχημα με το
αυτοκίνητο της. Είχε χτυπήσει άσχημα και είχε σπάσει τα δόντια της. Το δεύτερο ήταν
ένας Βέλγος ταξιδιώτης που μου εξήγησε ότι η Σουηδία είναι διαφορετική από την
Ελβετία. Τα ονόματα στα αγγλικά με είχαν μπερδέψει. Τότε συνειδητοποίησα ότι ο προορισμός
μου ήταν πολύ πιο μακριά απ’ ό,τι πίστευα».
«Φοβόμουν μην πεθάνω και δεν τη συναντήσω»
Σε ερώτηση αν ένιωθε κούραση λέει: «Ναι,
ναι πολύ συχνά. Πονούσαν τα πόδια μου αλλά με κρατούσε το γεγονός ότι έβλεπα
συνέχεια νέα μέρη και κυρίως η ανυπομονησία να δω τη Λότα. Το μόνο που
φοβόμουν είναι ότι θα πεθάνω κατά τη διάρκεια του ταξιδιού και δεν θα κατάφερνα
να τη συναντήσω. Ήξερα όμως ότι θα την έβρισκα στην επόμενη ζωή. Δεν είχα καμία
αμφιβολία για τον έρωτα μου μόνο για το αν θα επιζήσω».
Έφτασε στην Ευρώπη στις 28 Μαΐου 1977.
Πρώτα στην Κωνσταντινούπολη όπου έκανε μια στάση και έλαβε ένα ανέλπιστο δώρο. Η
Λίνια, το κορίτσι από τη Γερμανία που είχε βοηθήσει, του έστειλε ένα εισιτήριο
τρένου για τη Βιέννη. Στην αυστριακή πόλη γνώρισε έναν ιδιοκτήτη γκαλερί ο
οποίος συγκινήθηκε από την ιστορία του. Ήταν αυτός που του αγόρασε εισιτήρια
για να πάει με τρένο στο Γκέτεμποργκ.
Μετά από 16 μήνες ο «PK» και η Λότα συναντήθηκαν. «Ήταν σε έναν
ξενώνα έξω από το Γκέτενμποργκ. Η στιγμή ήταν ιδιαίτερα έντονη. Κουρασμένος και
συγκινημένος ο PK έβαλε τα κλάματα. Τον πήρα αγκαλιά και
πήγαμε βόλτα σε ένα κοντινό πάρκο. Ήπιαμε καφέ και μιλήσαμε» λέει η Λότα.
Η συνάντηση ήταν μαγική αλλά η ζωή
στην Ευρώπη ήταν κάτι πρωτόγνωρο γι’ αυτόν. «Δεν είχα ιδέα για την ευρωπαϊκή
κουλτούρα. Τα πάντα ήταν καινούργια για εμένα αλλά η Λότα με βοήθησε πάρα πολύ.
Δεν ήταν εύκολο να με αποδεχθεί η οικογένεια της αλλά ξεπεράσαμε και αυτό το
εμπόδιο. Τελικά παντρευτήκαμε και στη Σουηδία» λέει.
Ένας έρωτας που νίκησε τον χρόνο
Στα 73 του πλέον ο «PK Mahanandia»
είναι διάσημος στη Σουηδία. «Σήμερα είμαι το ίδιο ερωτευμένος με τη Λότα όπως ήμουν
το 1975. Ποτέ δεν κατάλαβα γιατί οι άνθρωποι εντυπωσιάστηκαν τόσο πολύ με το
γεγονός ότι ήρθα με ποδήλατο στην Ευρώπη. Έκανα αυτό που έπρεπε να κάνω. Δεν
είχα λεφτά αλλά έπρεπε να πάω να τη βρω. Έκανα ποδήλατο λόγω του έρωτα, αλλά
ποτέ δεν ερωτεύτηκα το ποδήλατο. Είναι απλό», τονίζει.
Ο «PK» και η Λότα ζουν στη Σουηδία και έχουν δύο παιδιά. Η
ιστορία τους θα γίνει ταινία. Όταν τους ρωτούν για το μυστικό ενός ευτυχισμένου
γάμου λένε: «Το μυστικό είναι ότι δεν υπάρχουν μυστικά. Το λέω κυριολεκτικά. Να
μιλάτε πολύ μεταξύ σας, να αγκαλιάσετε τις διαφορές σας και να υπάρχει αγάπη.
Ένα τσάι και γιόγκα το πρωί βοηθά επίσης».