Ένα ερημικό νησί τη δεκαετία του '60 είχε γίνει ο «παράδεισος» ατελείωτων οργίων. Μέχρι που μια διπλή δολοφονία και μια αυτοκτονία έβαλαν τέλος σε όλα...
Στην ακτογραμμή μεταξύ της Ρώμης και της Νάπολης ένα μικρό
νησάκι με το όνομα Ζανόνε στέκεται μέσα στα γαλαζοπράσινα νερά. Μπορεί κανείς
να δει πάνω σε αυτό ένα κοπάδι άγρια πρόβατα που τρώνε νωχελικά την άγρια
βλάστησή του, ωστόσο κανένα άλλο ίχνος ζωής δεν εμφανίζεται πάνω σε αυτό. Στην κορυφή
του νησιού ένα παλιό κτίριο στέκεται μισογκρεμισμένο σαν αρχαίος ναός που
κανείς δεν έχει ενδιαφερθεί να τον συντηρήσει. Είναι δύσκολο να φανταστεί
κανείς ότι την δεκαετία του ’60 αυτό το νησί όχι μόνο έσφυζε από ζωή αλλά και
ήταν ο τόπος… ακόλαστων οργίων μέχρι που μια σοκαριστική δολοφονία και μια
αυτοκτονία έδωσαν τέλος σε όλα αυτά.
Ο… έκφυλος Μαρκήσιος
Στην κορυφή του νησιού Ζανόνε, πάνω στα ερείπια ενός μεσαιωνικού
μοναστηριού, από το 1930 είχε χτιστεί μια πολυτελής βίλα, την οποία η μια
αριστοκρατική οικογένεια την κληροδοτούσε στην επόμενη. Άγνωστο παραμένει πώς
είχαν καταφέρει να νοικιάσουν από το ιταλικό κράτος το μικρό νησάκι. Οι Ιταλοί
αριστοκράτες χρησιμοποιούσαν από τότε το νησί ως παράδεισο κυνηγιού έχοντας
μεταφέρει εκεί εκατοντάδες άγρια πρόβατα μουφλόν.
Την δεκαετία του ’60 η βίλα και το νησί πέρασε στα χέρια του
Μαρκήσιου Καμίλο Κασάτι Στάμπα ντι Σονσίνο – γνωστός στους φίλους του και ως
Καμιλίνο- και της συζύγου του Άννας Φαλαρίνο (κεντρική). Ωστόσο, ο Στάμπα είχε το όραμα να δημιουργήσει
εκεί κι έναν ακόμα μυστικό παράδεισο: αυτόν των ατελείωτων οργίων.
Ο Μαρκήσιος σύντομα άρχισε να καλεί στο νησί τους φίλους του. Αριστοκράτες, δισεκατομμυριούχοι και διασημότητες της εποχής έφταναν σε αυτόν τον μυστικό προορισμό διακοπών, για να περάσουν μερικές μέρες άγριας διασκέδασης και οργίων. Ειδικά κατά την διάρκεια των Σαββατοκύριακων οι ακτές του νησιού πλημμύριζαν από σκάφη και ταχύπλοα που μετέφεραν τους υψηλούς καλεσμένους του Μαρκήσιου.
«Οι αριστοκράτες πήγαιναν για κυνήγι όσο οι όμορφες γυναίκες
τους ασχολούνταν με άλλες δραστηριότητες, όπως ο γυμνισμός στις παραλίες αλλά
και η ψυχαγωγία των υπόλοιπων ανδρών», λέει στο CNN ο Τζόρτζιο Ανιέλο, ένας πρώην ψαράς
της περιοχής που τώρα μεταφέρει με την βάρκα του στο νησί τουρίστες που θέλουν
να το θαυμάσουν.
Τα πάρτι οργίων στο νησί ήταν ολοήμερα. Το αλκοόλ και το σεξ κατά τη διάρκειά τους ήταν ασταμάτητα και δεν οργανώνονταν μόνο στην βίλα. Οι παραλίες του νησιού, αλλά και οι θάμνοι που φύτρωναν σε αυτό, ήταν μέρη που μπορούσες εύκολα να συναντήσεις κάποιους να κάνουν σεξ κι αν ήθελες να συμμετέχεις κι εσύ!
Η κατανάλωση αλκοόλ ήταν τόσο μεγάλη που ακόμα και πριν
μερικά χρόνια κατά την διάρκεια εργασιών που διεξήχθηκαν από τις τοπικές αρχές,
βρέθηκαν μεγάλες ποσότητες μπουκαλιών θαμμένα στο έδαφος.
«Όλοι γνωρίζαμε τι συνέβαινε σε αυτόν τον τόπο» δηλώνει ο
Ρικάρντο Πέτσι, που σήμερα είναι τουριστικός οδηγός του νησιού. Ο ίδιος
προσθέτει: «Ήταν ευρέως γνωστό πως ήταν ‘το νησί με τα πάρτι οργίων’ αλλά τότε
δεν τολμούσε να πει κανείς τίποτα».
Η δολοφονία και η αυτοκτονία
«Ο Μαρκήσιος ήταν ένας έκφυλος άνδρας, ένας ηδονοβλεψίας που
του άρεσε να παρακολουθεί και να φωτογραφίζει την γυναίκα του την ώρα που έκανε
έρωτα με άλλους νεαρούς άνδρες», αναφέρει ο Ανιέλο. Μάλιστα, σύμφωνα με την
ιστορία, στη βίλα υπήρχε και ένα δωμάτιο με κρυφό καθρέπτη παρακολούθησης όπου
ο Μαρκήσιος παρακολουθούσε τις ερωτικές περιπτύξεις άλλων και πολλές φορές και της
γυναίκας του με άλλους άντρες.
«Μια μέρα όμως κουράστηκε με όλα αυτά και αποφάσισε να σκοτώσει την γυναίκα του και τον εραστή της, προτού αυτοκτονήσει και ο ίδιος», αναφέρει ο Ανιέλο συνοψίζοντας την ιστορία.
Πράγματι, στις 30 Αυγούστου 1970 όλα άλλαξαν. Η Άννα
Φαλαρίνο φαίνεται ότι ερωτεύτηκε πραγματικά έναν άλλο άντρα από αυτούς που
συναντούσε, τον νεαρό φοιτητή Μάσιμο Μινορέντι. Παρόλο που το ζευγάρι είχε
μόνιμα δεκάδες εραστές, ο Μαρκήσιος φαίνεται ότι δεν άντεξε αυτό το γεγονός και
σκότωσε και τους δύο στο σπίτι του στην Via Puccini στη Ρώμη με την
καραμπίνα του. Αμέσως μετά ανέβηκε στην σοφίτα και
αυτοπυροβολήθηκε.
Ο Τύπος της εποχής κάλυψε το γεγονός και όσο έρχονταν περισσότερες
πληροφορίες στο φως γύρω από αυτό τόσο περισσότερο μεγάλωνε το ενδιαφέρον με τα
πρωτοσέλιδα να διαδέχονται το ένα το άλλο. Μάλιστα, όταν ανακαλύφθηκε το
μυστικό ημερολόγιο του Μαρκήσιου και ένα κλειδωμένο συρτάρι με περισσότερες από
1.500 «ανήθικες» φωτογραφίες της Φαλαρίνο, ο Τύπος… οργίασε! Ο Μαρκήσιος στις σελίδες
του ημερολογίου του κατέγραφε με αρκετά γλαφυρό και λεπτομερή τρόπο όλα όσα
συνέβαιναν πάνω στο νησί. Μάλιστα, αρκετά κομμάτια του κυκλοφόρησαν στις εφημερίδες
μετά τον θάνατο του και προκάλεσαν σάλο.
Το νησί σήμερα
Η εικόνα του νησιού πλέον δεν μοιάζει σε τίποτα με αυτές της
δεκαετίας του ’60. Μετά τον διπλό φόνο και την αυτοκτονία του Μαρκησίου, το
ιταλικό κράτος ανέκτησε την ιδιοκτησία του νησιού από τις οικογένειες των
αριστοκρατών.
Ψηλά, δίπλα στο φάρο, στέκεται η τελείως ερειπωμένη, σχεδόν
ετοιμόρροπη βίλα του νησιού, η οποία έχει γίνει κι αυτή σχεδόν σαν αρχαιολογικός
χώρος όπως θα ήταν και το μεσαιωνικό μοναστήρι πάνω στο οποίο χτίστηκε.
«Η βίλα χτίστηκε αυθαίρετα και παράνομα. Πως γίνεται άλλωστε να επιτρέψεις σε κάποιον να χτίσει πάνω σε έναν αρχαιολογικό χώρο; Το νησί μεταμορφώθηκε από έναν τόπο διαλογισμού, ησυχίας και προσευχών, σε ένα σκανδαλώδες και παράνομο μέρος αμαρτιών», δηλώνει ο Ρικάρντο Πέτσι.
Πριν από λίγους μήνες, στα τέλη Δεκεμβρίου, έφυγε από τη ζωή
και ο τελευταίος επιστάτης του νησιού από την δεκαετία του ‘60, ο Σαλβατόρε
Παγκόνο, κλείνοντας και την τελευταία σελίδα από την εποχή των οργίων του
Μαρκησίου. Ο Παγκάνο, ο οποίος είχε συγκλονιστεί τότε από το έγκλημα του φίλου
του και εργοδότη του, μέχρι και τον θάνατό του δεν είχε αποκαλύψει τίποτα από
τα όσα συνέβαιναν πάνω στο νησί. Ο Παγκάνο είχε την ευθύνη να υποδέχεται στο
νησί τους καλεσμένους και να φροντίζει τη βίλα. «Στην βίλα γινόντουσαν θερμές
κοινωνικές συγκεντρώσεις», αρκούνταν να λέει παίρνοντας όλα τα υπόλοιπα που
είχε δει μαζί του στον τάφο.
Σήμερα, οι μόνοι που επισκέπτονται το νησί είναι κάποιοι τουρίστες που θέλουν να περπατήσουν στον τόπο των… οργίων. Ωστόσο, οι εκδρομές γίνονται μόνο αυθημερόν και κανείς δεν επιτρέπεται να μείνει στις κάποτε ιδιωτικές παραλίες όπου άντρες και γυναίκες έρχονταν… πιο κοντά. Οι μόνοι στους οποίους επιτρέπεται να περάσουν κάποια βράδια στο νησί, είναι επιστήμονες, βιολόγοι και ορνιθολόγοι που θέλουν να διεξάγουν τις έρευνες τους. Το νησί θεωρείται πλέον προστατευμένο περιβαλλοντικό μέρος και έχει ενταχθεί στη δικαιοδοσία του Εθνικού Πάρκου Circeo.
Οι πιο τυχεροί απ’ όλους φαίνεται ότι είναι τα άγρια
πρόβατα. Οι… πρόγονοί τους βρέθηκαν εκεί για να γίνουν λεία για τα οργανωμένα
κυνήγια των Ιταλών αριστοκρατών και των φίλων τους. Σήμερα, τα πρόβατα αυτά θεωρούνται
προστατευόμενα είδη και όλο το νησί έχει περάσει πλέον στην «κυριαρχία» τους.
