Το χωριό Μπάστι Άχμαντ Ντιν στο Πακιστάν μετατράπηκε σε νησί μετά τις φονικές πλημμύρες. Σπίτια και καλλιέργειες καταστράφηκαν αλλά οι γυναίκες πρέπει να μείνουν για να μην έρθουν σε επαφή με άλλους άντρες.
«Δεν θα πιστεύατε το μέγεθος της καταστροφής εκεί. Υπάρχει νερό παντού, όσο φθάνει το μάτι σας. Είναι απλά σαν θάλασσα» δήλωσε ο πρωθυπουργός του Πακιστάν, Σεχμπάζ Σαρίφ. Για πολλοστή φορά η ασιατική χώρα χτυπήθηκε από φονικές πλημμύρες. Οι νεκροί πλησιάζουν τους 1.500 και υπολογίζεται ότι έως και 33εκατ. άνθρωποι επηρεάστηκαν από την καταστροφή. Εκατοντάδες χιλιάδες έμειναν άστεγοι και οι ζημιές υπολογίζεται να ξεπεράσουν τα 10 δισεκατομμύρια δολάρια.
Πρόσβαση μόνο με
βάρκα
Το Μπάστι Άχμαντ Ντιν είναι ένα μικρό
χωριό 400 κατοίκων στο κεντρικό Πακιστάν. Αυτή τη στιγμή θυμίζει νησί. Είναι περιτριγυρισμένο
από πλημμυρισμένους κάμπους. Τα περισσότερα από τα 90 σπίτια του χωριού έχουν
καταστραφεί ολοσχερώς. Οι καλλιέργειες βαμβακιού γύρω από το χωριό είναι
πλημμυρισμένες. Ο δρόμος που συνέδεε το χωριό με την κοντινότερη πόλη βρίσκεται
τρία μέτρα κάτω από την επιφάνεια του νερού. Η πρόσβαση γίνεται μόνο με
βάρκα και οι ιδιοκτήτες τους ζητούν πλέον υπέρογκα ποσά. Οι κάτοικοι του όμως αρνούνται
να απομακρυνθούν παρότι απειλούνται από λιμό και ασθένειες. Αποφάσισαν να
μοιράσουν όσο σιτάρι και τρόφιμα έχει απομείνει και να παραμείνουν στο Μπάστι
Άμχαντ Ντιν ελπίζοντας η στάθμη του νερού να πέσει γρήγορα.
Οι γυναίκες δεν
επιτρέπεται να βγουν από το σπίτι
Ο λόγος της επίμονης άρνησής τους έχει
να κάνει με θέματα «τιμής», όπως εξηγούν οι ίδιοι. Αν φύγουν από το χωριό και
μεταφερθούν σε καταυλισμούς εκτοπισμένων, οι γυναίκες του χωριού θα αναγκαστούν
να έρθουν σε επαφή με άνδρες που δεν ανήκουν στην οικογένειά τους. Αυτό θα
αποτελούσε προσβολή για την τιμή της κάθε οικογένειας, μια προσβολή που δεν
μπορεί να την αποδεχθεί.
Την απόφαση αυτή πήραν οι γηραιοί
άντρες του χωριού. Οι γυναίκες του Μπάστι Άχμαντ Ντιν δεν έχουν λόγο πάνω στο
θέμα, όπως και στα περισσότερα σοβαρά ζητήματα. «Οι γηραιοί του χωριού
αποφασίζουν», εξήγησε η 17χρονη Σιρίν Μπίμπι όταν τη ρώτησαν αν θα προτιμούσε
να πάει σε έναν πιο ασφαλή καταυλισμό.
Οι Αρχές και μέλη οργανώσεων
προσπαθούν, χωρίς αποτέλεσμα, να πείσουν τους άντρες του χωριού να αλλάξουν την
απόφαση τους και να μεταφερθούν σε ασφαλές μέρος.
«Είμαστε Βαλούχοι. Οι Βαλούχοι δεν
επιτρέπουν στις γυναίκες τους να βγουν από το σπίτι. Οι Βαλούχοι προτιμούν να
πεθάνουν από την πείνα από το να αφήσουν τις οικογένειές τους να βγουν από το
σπίτι» τονίζει ο Μοχάμεντ Αμίρ, ένας από τους κατοίκους του χωριού.
Δεν είναι…
έκτακτη κατάσταση
Στην επαρχία του Πακιστάν, όπου οι
κάτοικοι είναι ιδιαίτερα συντηρητικοί, ο πατριαρχικός κώδικας που βασίζεται
στην «τιμή» ορίζει τη ζωή των γυναικών. Βάσει αυτού περιορίζονται πολύ οι ελευθερίες
τους και κυρίως οι επαφές τους με τους άνδρες που δεν ανήκουν στην οικογένειά
τους. Επιτρέπεται εξάλλου μια γυναίκα να φονευθεί από συγγενή της αν έχει
αμαυρώσει την οικογενειακή τιμή, απλώς και μόνο επειδή την είδαν μαζί με έναν
άνδρα ή επειδή επέλεξε μόνη της τον σύζυγό της.
Σε ακραίες καταστάσεις, όπως οι
πλημμύρες τώρα, οι γυναίκες μπορεί να βρεθούν εντελώς αβοήθητες, χωρίς τρόφιμα
ή ιατρική φροντίδα.
Οι γηραιοί του χωριού εκτιμούν ότι
είναι απαράδεκτο οι γυναίκες να βγουν από αυτό παρά μόνο σε «έκτακτες»
καταστάσεις, όπως ένα σοβαρό πρόβλημα υγείας. Οι φυσικές καταστροφές δεν
θεωρούνται μια τέτοια «έκτακτη» κατάσταση.
Ένας από τους γηραιούς, ο Μουρίν
Χουσάιν, τόνισε ότι οι γυναίκες δεν έφυγαν από το χωριό ούτε στις προηγούμενες
μεγάλες πλημμύρες, το 2010. Δεν υπάρχει λόγος να το κάνουν τώρα. «Δεν φύγαμε
από το χωριό μας τότε. Δεν επιτρέπουμε στις γυναίκες μας να βγουν έξω. Δεν μπορούν
να μείνουν σε αυτούς τους καταυλισμούς. Είναι θέμα τιμής» τονίζει.