Ο άνθρωπος που διέγραψε το παρελθόν του και βρέθηκε νεκρός


Ποιος ήταν ο «Πίτερ Μπέργκμαν»; Μέχρι σήμερα το μυστήριο δεν έχει λυθεί. Ο γερμανικής καταγωγής άντρας ταξίδεψε σε μια παραθαλάσσια πόλη της Ιρλανδίας έχοντας εξαφανίσει μεθοδικά κάθε στοιχείo για την ταυτότητα και το παρελθόν του. Τελικά βρέθηκε νεκρός στην παραλία


Ένα απόγευμα του Ιουνίου του 2009, ένας αδύνατος άντρας ντυμένος στα μαύρα επιβιβάστηκε στο λεωφορείο για το Σλίγκο, μια μικρή παραθαλάσσια πόλη στη Βορειοδυτική Ιρλανδία. Τρεις ημέρες αργότερα, μετά από ένα ήσυχο Σαββατοκύριακο που πέρασε σε μεγάλο βαθμό μόνος του, ο άνδρας ήταν νεκρός. Αυτή ήταν η πρώτη πράξη ενός μυστηρίου που έχει πλέον μπερδέψει και στοιχειώσει αστυνομικές δυνάμεις, δημοσιογράφους, κινηματογραφιστές και διαδικτυακούς ντετέκτιβ για πάνω από μια δεκαετία.

Ο Πίτερ Μπέργκμαν στο Σλίγκο

Η ιστορία αυτή ξεκινά στην πόλη του Ντέρι, στη Βόρεια Ιρλανδία, όπου ο άντρας επιβιβάστηκε σε ένα απογευματινό λεωφορείο που πέρασε τα σύνορα της Βόρειας Ιρλανδίας με την Ιρλανδία με προορισμό το Σλίγκο.

Έφτασε στην πόλη στις 18:28 και πήρε ταξί για το κέντρο. Στα χρόνια που ακολούθησαν αυτή η κίνηση παρουσιάστηκε ως απόδειξη ότι ο άνδρας δεν γνώριζε το Σλίγκο. Για να περπατήσει κανείς από τον σταθμό των λεωφορείων χρειάζεται λίγο περισσότερο από δέκα λεπτά με κανονικό ρυθμό. Από την άλλη όμως ο άντρας κουβαλούσε τρεις τσάντες και ήταν σε προχωρημένη ηλικία. Ίσως λοιπόν να γνώριζε το Σλίγκο και επέλεξε να μην περπατήσει.

Το πρώτο ξενοδοχείο που επισκέφθηκε δεν είχε δωμάτιο. Ήταν Παρασκευή βράδυ στην κορύφωση της καλοκαιρινής τουριστικής περιόδου. Τελικά στάθηκε τυχερός στο Sligo City Hotel στην οδό Κουέι. Μπήκε μέσα στις 18:52. Πλήρωσε προκαταβολικά με μετρητά για τρεις διανυκτερεύσεις και πήρε το δωμάτιο 705. Στο βιβλίο του ξενοδοχείου, έγραψε τη διεύθυνσή του ως Άινστετερσν 15, 4472, Βιέννη, Αυστρία, κάτι που ταίριαζε με τη γερμανική προφορά του. Με το ίδιο στυλό έδωσε το όνομά του ως Πίτερ Μπέργκμαν. Σε κανένα σημείο δεν του ζητήθηκε η ταυτότητά του.

Η επόμενη ημέρα πέρασε χωρίς κάτι αξιοσημείωτο. Ο Μπέργκμαν πήγε στο Γενικό Ταχυδρομείο στις 10:49 π.μ., όπου αγόρασε δέκα γραμματόσημα και του έδωσαν αυτοκόλλητα αεροπορικού ταχυδρομείου. Λόγω μιας βλάβης στις κάμερες δεν είναι ξεκάθαρο αν τελικά έστειλε επιστολές. Στη συνέχεια περπάτησε στην πόλη και επέστρεψε στο ξενοδοχείο για να φάει και να κάνει ένα τσιγάρο στον υπαίθριο χώρο.

«Κοιτούσε την παραλία αλλά δεν κατέβηκε από το ταξί»

Την Κυριακή, νωρίς το απόγευμα, έφυγε από το ξενοδοχείο και πήρε ένα ταξί. Ζήτησε να τον μεταφέρουν σε μια ήσυχη παραλία, όπου θα μπορούσε να κολυμπήσει. Ο οδηγός τον πήγε στο Rosses Point (φωτό), τη χερσόνησο που είναι γνωστή για τη θέα της, περίπου 15 λεπτά με το αυτοκίνητο. Κατά την άφιξη, ο Μπέργκμαν εξέτασε την απέραντη γαλάζια έκταση και φάνηκε ικανοποιημένος. Αντί όμως να αποβιβαστεί πήρε το ταξί και επέστρεψε αμέσως στο Σλίγκο, όπου πέρασε μία ακόμη βραδιά μόνος του. «Όταν βγήκε από το ξενοδοχείο κρατούσε έναν χάρτη. Κάθισε μπροστά μαζί μου. Με ρωτούσε αν στην παραλία μπορείς να πας και με λεωφορείο. Μου είπε ότι είναι από την Αυστρία και θυμάμαι ότι είχε ένα χρυσό δόντι. Όταν φτάσαμε στο Rosses Point σταματήσαμε σε ένα πάρκινγκ στην είσοδο της παραλίας. Κοιτούσε το μέρος αλλά δεν κατέβηκε από το ταξί. Μετά μου ζήτησε να επιστρέψουμε. Όταν τον άφησα του έδωσα την κάρτα μου και του είπα να με πάρει αν χρειαστεί ξανά ταξί. Με ευχαρίστησε και με πλήρωσε με ένα ολοκαίνουργιο 20ευρω» θυμάται ο ταξιτζής Τζέραρντ Χίγκινς.

Η τελευταία μέρα του Πίτερ Μπέργκμαν

Λίγο μετά τις 13:00 της Δευτέρας 15 Ιουνίου, ο Πίτερ Μπέργκμαν κατέθεσε το κλειδί του στη ρεσεψιόν και έφυγε από το ξενοδοχείο. Κρατούσε έναν μικρό σάκο ταξιδιού και τη μωβ σακούλα και είχε στον ώμο του μια μικρή τσάντα. Πήρε μια διαδρομή προς το σταθμό των λεωφορείων- σε ένα σημείο σταμάτησε στην πόρτα ενός εμπορικού κέντρου και περίμενε. Φαινόταν να σκέφτεται να γυρίσει πίσω.

Αντ’ αυτού, κατευθύνθηκε προς το σταθμό των λεωφορείων. Η κάμερα τον εντόπισε εκεί στις 13:32. Δεν είχε πλέον μαζί του τον σάκο. Πήρε καφέ και κάθισε σε ένα τραπέζι. Έβγαλε ένα χαρτί από την τσέπη του και έγραψε κάτι σε αυτό. Στη συνέχεια τα έσκισε και τα πέταξε σε έναν κάδο που βρισκόταν κοντά του. Το λεωφορείο για το Rosses Point αναχώρησε στις 14:20 και έφτασε στις 15:00.

Αργότερα, διαπιστώθηκε ότι δεκαέξι άτομα είχαν δει τον Μπέργκμαν στην παραλία εκείνο το απόγευμα. Δεν προσπαθούσε να κρυφτεί. Τα τελευταία άτομα που τον είδαν ανέφεραν ότι είχε βγάλει τα παπούτσια του και περπατούσε περίεργα κατά μήκος της παραλίας. Ο τελευταίος άνθρωπος που τον είδε ζωντανό ήταν μια γυναίκα στις 23:50. «Κρατούσε μια πλαστική σακούλα και φορούσε τα γυαλιά του. Περπατούσε παράλληλα με τον ωκεανό» θα πει. Σε περίπου μισή ώρα η παλίρροια θα ερχόταν…

«Άγγιξα τον αστράγαλο του. Ήταν παγωμένος…»

Το επόμενο πρωί, λίγο μετά τις 6 π.μ., ο Άρθουρ Κίνσελα και ο γιός του Μπράιν έκαναν τζόκινγκ κατά μήκος της παραλίας. Ήταν οι πρώτοι που αντίκρυσαν το ξεβρασμένο σώμα του λεπτού, μεσήλικα άνδρα με τα κοντά κουρεμένα γκρίζα μαλλιά. «Ο Μπράιαν είχε μπει μέσα στο νερό όταν είδα αυτό τον παράξενο όγκο στην παραλία. Η ομίχλη είχε σηκωθεί και η ορατότητα ήταν καλή. Πλησίασα και διαπίστωσα ότι ήταν ένα σώμα. Ήταν μπρούμυτα με τα πρόσωπο του στην άμμο. Δεν υπήρχαν πουθενά πατημασιές και φαινόταν ότι το σώμα είχε ξεβραστεί από το θάλασσα. Φώναξα στον γιό μου να βγει από το νερό. Πλησιάσαμε. Ήταν ένας άντρας γύρω στα 65. Θέλαμε να βεβαιωθούμε ότι είναι νεκρός και άγγιξα τον αστράγαλο του. Ήταν παγωμένος σαν μάρμαρο» θα πει ο Άρθουρ Κίνσελα. Ο Πίτερ Μπέργκμαν ήταν νεκρός, αλλά το μυστήριο που έκτοτε περιβάλλει την ιστορία του είχε μόλις αρχίσει.

Καρδιακή προσβολή

Ο Κλάιβ Κιγκάλεν ήταν ο γιατρός που έκανε την νεκροτομή στο σώμα του άντρα. Δεν εντόπισε τα κλασικά σημάδια πνιγμού από θαλασσινό νερό. Τα στοιχεία έδειχναν ότι ήταν ένας άντρας 60 ετών και πάνω που περίμενε να σκοτεινιάσει για να μπει στο νερό και να κολυμπήσει με πρόθεση ίσως να μην επιστρέψει. Δεν είχε πεθάνει όμως από πνιγμό. Η εξέταση έδειξε ότι ο άντρας έπασχε από καρκίνο στον προστάτη στο τελικό στάδιο. Είχε κάνει μετάσταση στα κόκκαλα, το στήθος και τους πνεύμονες του. Η αιτία θανάτου του «Πίτερ Μπέργκμαν» ήταν τελικά καρδιακή προσβολή. Οι βασικές τοξικολογικές εξετάσεις στις οποίες υποβλήθηκε δεν εντόπισαν κάτι ύποπτο.

Στις 18 Σεπτεμβρίου 2009 έγινε η ταφή του σώματος του άντρα στο νεκροταφείο του Σλίγκο. Στον τάφο μπήκε ένας σταυρός και δόθηκε η εντολή να μην θαφτεί άλλος εκεί γιατί ίσως χρειαζόταν να γίνει εκταφή για εξετάσεις, αν προέκυπταν νέα στοιχεία.

Τα ρούχα δεν έδωσαν απαντήσεις

Ο Φρανσίσκο Γκαρσία, δημοσιογράφος στο βρετανικό Vice, ερεύνησε τη μυστηριώδη υπόθεση. Τον Μάιο του 2019 επισκέφθηκε το Σλίγκο και αναζήτησε στοιχεία για τον Μπέργκμαν. «Πήγα κατευθείαν στο Sligo City Hotel. Ήθελα να ξεκινήσω από εκεί, όπως ακριβώς είχε κάνει και ο Μπέργκμαν. Γρήγορα έγινε φανερό ότι υπήρχε κάτι παράξενο γύρω από τον Πίτερ Μπέργκμαν. Η παντελής έλλειψη ταυτότητας ή αντικειμένων και το γεγονός ότι οι ετικέτες των ρούχων του είχαν κοπεί χοντροκομμένα με ψαλίδι. Οι αρχές έλεγξαν τη διεύθυνσή και διαπίστωσαν ότι ήταν ψεύτικη, ενώ οι εκτεταμένες έρευνες δεν αποκάλυψαν κανέναν «Πίτερ Μπέργκμαν» που θα μπορούσε ενδεχομένως να ταιριάζει με την περιγραφή του άνδρα. Οι επιστολές που ταχυδρόμησε από το Σλίγκο δεν εντοπίστηκαν ποτέ». Το μόνο στοιχείο που είχε απομείνει ήταν το σώμα και τα ρούχα του άντρα. Όταν βρέθηκε φορούσε το εσώρουχο του, ένα σορτς, ένα μπλουζάκι και ένα αδιάβροχο ρολόι στον αριστερό του καρπό. Είχε αφήσει τα υπόλοιπα ρούχα του δίπλα σε έναν βράχο. Η έρευνα έδειξε ότι τα παπούτσια του είχαν κατασκευαστεί το 2002 στη Γερμανία και η ζώνη του ήταν ιταλική. Σε όλα τα ρούχα οι ετικέτες είχαν κοπεί.

Στις τσέπες των ρούχων βρέθηκαν 149 ευρώ (140 σε χαρτονομίσματα και 9 σε κέρματα), χαρτομάντηλα, ασπιρίνες που πωλούνταν στη Γερμανία, χάνζαπλαστ και ένα σαπούνι ξενοδοχείου το οποίο δεν χρησιμοποιείται στην Ιρλανδία.  Δεν βρέθηκαν τα γυαλιά του, τα γραμματόσημα που είχε αγοράσει, το πουκάμισο που φορούσε όταν έφυγε από το ξενοδοχείο, η τσάντα ώμου και η μωβ σακούλα.

«Σαν να παρακολουθείς ένα φάντασμα»

Ο Γκαρσία τονίζει: «Καθώς περνούσαν οι μέρες, το μυστήριο μεταλλάχθηκε σε κάτι που η αστυνομία δεν είχε αντιμετωπίσει ποτέ πριν. Άλλο πράγμα ήταν οι αγνοούμενοι και άλλο αυτό που συνέβαινε εδώ. Οι τελευταίες ημέρες του Πίτερ Μπέργκμαν συνδυάστηκαν με τη διερεύνηση του δικτύου κλειστών κυκλωμάτων παρακολούθησης του Σλίγκο. Η σχολαστικά προσεκτική φιγούρα έβγαινε από το ξενοδοχείο κάθε μέρα οπλισμένη με τη μοβ πλαστική τσάντα της, γεμάτη, και επέστρεφε με αυτήν άδεια. Οι ενδιάμεσες ώρες ήταν ένα μυστήριο. Φαίνεται ότι είχε αδειάσει τα πράγματά του σε διάφορους κάδους απορριμμάτων στην πόλη, φροντίζοντας να μην τον εντοπίσουν οι κάμερες παρακολούθησης. Δεν φάνηκε να συναντά κάποιον και δεν υπάρχει πλάνο που να χρησιμοποιεί το κινητό του. Η παρακολούθηση των αποσπασμάτων του διαθέσιμου υλικού αφήνουν μια παράξενη αίσθηση, σαν να παρακολουθείς ένα φάντασμα να κινείται στον κόσμο των ζωντανών. Ο άνθρωπος που πέρασε τις τελευταίες του ημέρες ως Πίτερ Μπέργκμαν δεν αναγνωρίστηκε ποτέ».

Γιατί στο Σλίγκο;

Τον Σεπτέμβριο του 2019 ο δημοσιογράφος συναντήθηκε με τον επιθεωρητή Ρέι Μάλντεριγκ στο τμήμα Γκάρντα του Σλίγκο. Ήταν ο τρίτος επιθεωρητής που είχε αναλάβει την υπόθεση Μπέργκμαν από το 2009. Ο Μάλντερινγκ θεωρεί ότι το Σλίγκο δεν ήταν ένας τυχαίος προορισμός.  «Φαίνεται ότι υπήρχε κάποιος σκοπός. Ό,τι έκανε φαινόταν να είχε κάποιο σκοπό, από το κόψιμο των ετικετών των ρούχων του και όλα τα υπόλοιπα. Δεν ήταν ένας άνθρωπος σε πανικό ή απόγνωση. Ήταν κάποιος που ήξερε τι έκανε και γιατί το έκανε.

Το ερώτημα που πρέπει να θέσετε είναι: γιατί στο Σλίγκο; Αν θέλετε ένα γραφικό μέρος για να πεθάνετε, έχετε πολλές επιλογές σε όλη τη δυτική ακτή της Ιρλανδίας, ή ακόμα και στη Σκωτία για το θέμα αυτό. Κάτι πρέπει να τον έφερε εδώ, ακόμα κι αν δεν μπορέσαμε ποτέ να μάθουμε τι ήταν αυτό» τονίζει ο επιθεωρητής.

Προσθέτει πως κυνήγησαν κάθε πιθανό και απίθανο στοιχείο, έκαναν ενδελεχή έρευνα αλλά δεν οδηγήθηκαν πουθενά. «Έχουμε το DNA, τα ρούχα και τα λείψανα του Μπέργκμαν. Τώρα είναι ένα παιχνίδι αναμονής που μπορεί να συνεχιστεί για πάντα. Το παρομοιάζω με έναν υπολογιστή που έχει μπει σε «κατάσταση ύπνου». Όταν προκύψει κάτι καινούργιο, ή κάποιος αξιόπιστος εμφανιστεί, τότε θα κουνήσουμε το ποντίκι και θα ξαναμπεί σε λειτουργία» λέει ο Μάλντερινγκ.

Η υπόθεση έχει εξιτάρει το διαδίκτυο και τους… ντετέκτιβ του. Στο Reddit υπάρχουν τουλάχιστον εννέα ξεχωριστά thread αφιερωμένα στο μυστήριο του Πίτερ Μπέργκμαν. Κάποιοι υποστηρίζουν ότι ήταν πράκτορας των μυστικών υπηρεσιών ή γκάνγκστερ που διέφευγε από μια σκιώδη ομάδα οργανωμένου εγκλήματος. Άλλοι, ότι προσπαθούσε να διεκδικήσει ένα ασφαλιστήριο συμβόλαιο ζωής για τους αγαπημένους του. Το 2013 ο σκηνοθέτης Κιέιραν Κάσιντι παρουσίασε το ντοκιμαντέρ «The Last Days of Peter Bergmann» το οποίο όμως δεν έδωσε κάποια απάντηση στα ερωτηματικά.

Δεν τον αναζήτησε κανείς, δεν βρέθηκε κανέναν στοιχείο

Κανείς ποτέ δεν αναζήτησε τον Πίτερ Μπέργκμαν. Όσα γνωρίζουμε γι’ αυτόν προέρχονται από τις κάμερες ασφαλείας και τις μικρές συναντήσεις που είχε κατά την παραμονή του στο Σλίγκο. Ο ταξιτζής που θυμάται τον ευγενικό, χαμηλόφωνο επιβάτη του. Οι άνθρωποι στην παραλία, που δεν μπορούσαν να γνωρίζουν ότι ήταν μάρτυρες των τελευταίων στιγμών της παράξενης φιγούρας. Κανείς ποτέ δεν «κατέθεσε» ένα στοιχείο που να συμβάλει στη λύση του μυστηρίου της πραγματικής ταυτότητας του Μπέργκμαν.

Το σχέδιο του να καλύψει την ταυτότητά του τόσο καλά ώστε να μην αποκαλυφθεί ποτέ είναι, ως τώρα τουλάχιστον, απολύτως επιτυχημένο. Ακόμα και η ιατροδικαστική αναφορά  για τις συνθήκες του ίδιου του θανάτου του μιλά για έναν άνθρωπο που δεν ήθελε να τον θυμούνται, για οποιονδήποτε λόγο.

«Ξέρουμε ότι τα διάλεξε όλα ο ίδιος, από το ψευδώνυμό του μέχρι τον τόπο και την ώρα του θανάτου του. Ίσως η ιστορία του να ήταν μια ακραία εκδήλωση ανάκτησης του ελέγχου της ζωής του. Ήταν στο τελικό στάδιο μια ασθένειας και ήθελε να πεθάνει, γι' αυτό το έκανε με μια σπάνια προσχεδιασμένη σχολαστικότητα. Υπήρχε μια θανατική ποινή βαθιά στα κόκκαλα και την καρδιά του, αλλά ο χρόνος που του απέμενε ήταν δικός του και μόνο δικός του. Είχα εγώ ή οποιοσδήποτε άλλος το δικαίωμα να απορρίψουμε, στο όνομα της περιέργειας, αυτή τη δήλωση; Μήπως η παρόρμησή μας να μάθουμε ξεπερνά το δικαίωμά του Πίτερ Μπέργκμαν να ξεχαστεί;» αναρωτιέται ο Γκαρσία.