Πώς είναι σήμερα το κοριτσάκι με το... σατανικό χαμόγελο;
Κάποτε ήταν ένα κοριτσάκι μόλις πέντε ετών, η Ζόι. Οι
γείτονές της την εκνεύρισαν κι αυτή αποφάσισε να «απαντήσει» βάζοντας φωτιά στο
σπίτι τους. Η ίδια στάθηκε στο απέναντι πεζοδρόμιο για να απολαύσει το έργο της,
ενώ οι φλόγες κατέτρωγαν το σπίτι. Κι εκείνη τη στιγμή το κοριτσάκι στράφηκε προς
τα πίσω ενώ ένας φωτογράφος έκανε το κλικ και κατέγραψε το πιο σαρδόνιο
χαμόγελου πεντάχρονου. Κάπως έτσι δημιουργήθηκε το «Disaster girl».
Κάτι τέτοιο φαντάζεται ίσως όποιος βλέπει τα τελευταία
δεκαπέντε χρόνια ένα από τα πιο θρυλικά meme που κυκλοφορεί στο διαδίκτυο, το
περιβόητο «Disaster girl»,
το οποίο έχει χρησιμοποιηθεί τόσο σε συνδυασμό με τραγικά ιστορικά περιστατικά της
ιστορίας όσο και με «πιασάρικες» φράσεις. Ωστόσο, η πραγματική ιστορία της δημιουργίας
της φωτογραφίας είναι πολύ διαφορετική από αυτό το σενάριο που θυμίζει
περισσότερο ταινία.
Το πεντάχρονο… καταστροφικό κορίτσι έχει πλέον μεγαλώσει. Το
όνομά της είναι Ζόι Ροθ και στα 20 της πλέον αποφάσισε να αποκαταστήσει μια και
καλή την αλήθεια πίσω από το διάσημο meme. Η Ζόι, η οποία μένει κοντά στην Λίμνη Τάχο των ΗΠΑ, μίλησε
στο δίκτυο Buzzfeed και διηγήθηκε την δική της ιστορία.
Όπως λέει η ίδια «έγινα κατά λάθος meme και αυτή
είναι η ιστορία μου».
Η αφήγησή της
«Το όνομά μου είναι Ζόι Ροθ και ίσως με ξέρετε ως «Disaster girl». Όλα ξεκίνησαν το 2005 Ήμουν
πέντε χρονών και εγώ με τον αδερφό μου Τρίσταν και τους γονείς μου βλέπαμε
τηλεόραση και ήταν μια κανονική μέρα. Ακούσαμε ξαφνικά σειρήνες και πήγαμε έξω να
δούμε τι συμβαίνει. Τότε είδαμε πυκνούς καπνούς δύο τετράγωνα πιο μακριά. Αποφασισαμε να
πάμε να δούμε τι συμβαίνει.
Ο πατέρας μου μόλις είχε πάρει την νέα του φωτογραφική μηχανή
και αρχίσαμε να περπατάμε στο δρόμο και είδαμε ότι ένα σπίτι είχε πιάσει φωτιά.
Αρχικά νομίσαμε ότι ήταν πραγματική φωτιά, αλλά όλοι οι πυροσβέστες που
βρίσκονταν εκεί δεν έμοιαζαν να βιάζονται να την σβήσουν. Απλώς περπατούσαν
τριγύρω και άφηναν παιδιά να προσπαθούν να την σβήσουν. Το σπίτι που είχε
πιάσει φωτιά είχε δοθεί από τους ιδιοκτήτες στην Πυροσβεστική ώστε να
εκτελέσουν μια άσκηση πυρκαγιάς, επειδή ήθελαν να καθαρίσουν το οικόπεδο.
Δεν ήξερα τότε τι ήταν η άσκηση πυρκαγιάς και ότι κανένας
δεν είχε τραυματιστεί και στην αρχή θυμάμαι ότι κοιτούσε να δω μέσα και να
καταλάβω τι συνέβαινε. Ο πατέρας μου φωτογράφιζε το σπίτι και όλα όσα
συνέβαιναν και μου είπε ότι ήταν σειρά μου να χαμογελάσω. Έτσι όταν είπε «Λοιπόν,
χαμογέλα» πήρα αυτήν την έκφραση. Γι’ αυτό έχω αυτό το ύφος, επειδή αυτό ήταν
το χαμόγελό μου εκείνη την εποχή. Όποια φωτογραφία μου και να δεις από εκείνη
την εποχή, σίγουρα θα με αναγνωρίσεις γιατί έκανα αυτό το μοχθηρό χαμόγελο.
Προχωράμε στο 2008. Λάβαμε ένα περιοδικό με το ταχυδρομείο και ο πατέρας μου μού λέει ‘Ζόι ξεφύλλισε λίγο αυτό το περιοδικό’. Καθώς γύριζα τις σελίδες έπεσα πάνω στην φωτογραφία μου! Ήταν η πρώτη φορά που την έβλεπα. Δεν την είχα δει ούτε αφού την είχε τραβήξει ο πατέρας μου. Αποδεικνύεται λοιπόν ότι υπάρχει αυτό το περιοδικό, το JPG, το οποίο διεξήγαγε έναν διαγωνισμό με θέμα «Emotion Capture» (Συναισθητική λήψη) και ο πατέρας μου είχε στείλει την φωτογραφία.
Τότε ήμουν στην Δευτέρα δημοτικού και δεν ήξερα πολλά γι’
αυτό το περιοδικό, μόνο ότι άρεσε πολύ στον πατέρα μου κι έτσι νόμιζα ότι άρεσε
σε όλους. Οπότε φυσικά πήρα το περιοδικό στο σχολείο και το έδειξα σε όλους
στην τάξη, στους διαδρόμους, στους δασκάλους μου γιατί σκεφτόμουν ‘εγώ είμαι
εκεί, είμαι διάσημη’. Μέχρι και σήμερα εκείνη τη στιγμή ένιωθα περισσότερο
διάσημη απ’ όσο έχω νιώσει ποτέ, τίποτα δεν συγκρίνεται με εμένα στην Δευτέρα δημοτικού
που πήρα το περιοδικό στην τάξη.
Κάπως έτσι ξεκίνησε μια τάση στο διαδίκτυο και ο κόσμος άρχισε να κροπάρει το πρόσωπό μου και να το τοποθετεί σε διάφορες καταστροφές. Έτσι, έβαζαν το πρόσωπό μου σε μια γωνία και από πίσω κάτι τρομερό, όπως τον Χίτλερ ή την καταστροφή του Χίντενμπουργκ, τους δεινόσαυρους που εξαφανίζονταν, την ατομική βόμβα, την Μπρίτνεϊ Σπιαρς στην καταστροφική της εμφάνιση. Αυτό ήταν το πρώτο «κύμα» του meme. Στη συνέχεια, άρχισαν να βάζουν κείμενο πάνω στην φωτογραφία.
Δεν είχα ποτέ κάποιο φόβο ότι ο κόσμος θα νομίζει ότι είμαι
μοχθηρή ή ότι έχω προκαλέσει εγώ αυτές τις καταστροφές. Όλοι οι συμμαθητές μου
και όσοι γνωρίζω ποτέ δεν σκέφτηκαν κάτι τέτοιο, αλλά σίγουρα άνθρωποι που δεν
με ξέρουν νομίζουν ότι είμαι κακία ή ότι εγώ ξεκίνησα την φωτιά. Ποτέ δεν το
πήρα πολύ σοβαρά ούτε ανησύχησα γι’ αυτό.
Φυσικά, το meme με τον Χίτλερ ή τους ακροδεξιούς με κάνουν να νιώθω άβολα,
ποτέ δεν μου άρεσαν, αλλά ξέρω ότι δεν μπορώ να κάνω κάτι γι’ αυτό οπότε δεν τα
αφήνω να με επηρεάζουν.
Το γεγονός ότι έχω γίνει meme είχε μεγάλη επίδραση στη ζωή μου, όπως συνέβη και για άλλους ανθρώπους, αλλά σίγουρα πολλές φορές αυτά είναι πολύ αστεία. Άλλες φορές ενώ ζω την κανονική μου ζωή, ξαφνικά μου ζητούν να γίνω διάσημη για μια ώρα. Δουλεύω σε ένα εστιατόριο και μετά να μου ζητούν να πετάξω με το αεροπλάνο, για να συμμετέχω σε ένα ντοκιμαντέρ, ενώ μετά από λίγο είμαι πίσω στο εστιατόριο!
Οι περισσότεροι ακόλουθοί μου στο Instagram είναι από την Ινδονησία, την Πολωνία και την Βραζιλία και από αυτούς παίρνω τα περισσότερα σχόλια και μηνύματα. Δεν ξέρω τι έχει συμβεί και με ακολουθούν τόσο πολύ από αυτές τις χώρες, αλλά νομίζω ότι είναι τέλειο. Ξέρω επίσης ότι υπάρχει ένα γκράφιτι με εμένα κάπου στην Πορτογαλία και αν κάποιος ξέρει πού ακριβώς είναι να μου πει για να το επισκεφτώ αν ταξιδέψω εκεί».
 |
| Η Ζόι σήμερα |