Ο θρυλικός Ιταλός τερματοφύλακας Τζιανλουίτζι Μπουφόν μιλάει για το γεγονός ότι στα 43 του δεν έχει ακόμα κρεμάσει τα γάντια του και τονίζει πως οι αποτυχίες είναι ένα σημαντικό κομμάτι στην εξέλιξη ενός ατόμου
«Κοιτάξτε, στα 43 μου έχω μάθει ότι τίποτα δεν είναι σίγουρο στη ζωή» απαντά ο Τζιανλουίτζι Μπουφόν όταν τον ρωτούν πότε θα κρεμάσει τα γάντια του. Ο θρυλικός Ιταλός γκολκίπερ, ίσως ο κορυφαίος στην ιστορία της χώρας, φλερτάρει εδώ και χρόνια με την ιδέα να αποσυρθεί αλλά πάντα κάτι τον κρατάει. Μιλώντας στην εφημερίδα Guardian υποστήριξε πως πλέον έχει βάλει ένα όριο το οποίο δεν πρόκειται να ξεπεράσει. «Στο μυαλό μου υπάρχει πραγματικά μια πινακίδα στοπ, ένα ανώτερο όριο το οποίο είναι ο Ιούνιος του 2023. Αυτό είναι ανώτερο, πραγματικά το ανώτερο. Θα μπορούσα όμως να σταματήσω να παίζω σε τέσσερις μήνες» τονίζει.
Έχοντας κατακτήσει σχεδόν τα πάντα με την Γιουβέντους και την εθνική ομάδα της Ιταλίας και έχοντας βιώσει την εμπειρία του εξωτερικού με το πέρασμα του από τη γαλλική Παρί Σεν Ζερμέν, ο Μπουφόν πλέον παίζει γιατί νιώθει (και αποδεικνύει μέσα στον αγωνιστικό χώρο) ότι μπορεί. Άλλωστε οι εποχές που τα 34-35 χρόνια ήταν το απόλυτο όριο για έναν ποδοσφαιριστή έχουν παρέλθει και αυτό δεν αφορά μόνο τη θέση του τερματοφύλακα.
Πέραν από τα σχέδια «παροπλισμού» ο Μπουφόν μιλάει με ειλικρίνεια και για το μεγάλο θέμα της εποχής μας. «Κοιτάξτε πρέπει να πω την αλήθεια. Για εμένα ο πρώτος μήνας του lockdown ήταν πραγματικά όμορφος. Στην αρχή η πανδημία μου έδωσε την ευκαιρία να έχω χρόνο για τον εαυτό μου. Ήταν κάτι που δεν είχε συμβεί ποτέ σε ολόκληρη τη ζωή μου. Μπορούσα να μείνω με τη σύζυγο μου και τα παιδιά μας ολόκληρη την ημέρα. Να αφιερώσω χρόνο στα χόμπι μου, στο διάβασμα και πράγματα που μου αρέσουν. Ήταν κάτι όμορφο που δεν θεωρούσα ότι θα το έχω ποτέ. Το εκμεταλλεύτηκα λοιπόν απόλυτα και μου άρεσε. Μετά όμως καθώς ο χρόνος περνούσε έγινε βαρύ. Σκέφτεσαι όλο και περισσότερο τι περνούν οι άλλοι», αναφέρει.
Σίγουρα το να ζεις σε ένα τεράστιο σπίτι με κήπο και πισίνα είναι πολύ πιο εύκολο από το να κλειστείς σε ένα διαμέρισμα. Ο Μπουφόν όμως τονίζει ότι τα χρήματα δεν είναι η θεραπεία για τα πάντα. Στα 25 του βρέθηκε να δίνει μάχη με την κατάθλιψη παρά τον γεμάτο τραπεζικό λογαριασμό και την αναγνώριση από τον ποδοσφαιρικό κόσμο. «Είναι μια μαύρη τρύπα της ψυχής» έχει πει.
Για να βγει από εκεί έπρεπε να τα βρει με τον εαυτό του. «Νομίζω ότι αυτό που σου επιτρέπει να μείνεις καλά είναι μια υπαρξιακή ευτυχία. Να νιώθεις μέσα σου ότι είσαι ένα ευτυχισμένο άτομο για όλα όσα έχεις κάνει, για όσα κάνεις και για αυτό που είσαι. Όταν διαβάζω ένα βιβλίο ή βλέπω μια ταινία και παίρνω κάτι από αυτό νιώθω καλύτερα. Αν κερδίσω έναν νέο τρόπο κατανόησης με κάνει να νιώθω όμορφα.
Είμαι ένα άτομο που πραγματικά δεν χρειάζομαι τίποτα άλλο όταν είμαι σπίτι με τη γυναίκα και τα παιδιά μου. Συζητάμε για τα πάντα και έχω τον χρόνο να ψάξω νέες πληροφορίες. Νιώθω σαν ένα πρόσωπο που συνεχίζει να εξελίσσεται. Δεν ξέρω αν αυτό με κάνει καλύτερο ή χειρότερο. Εγώ ελπίζω καλύτερο. Σίγουρα όμως με κάνει να νιώθω καλά» λέει.
«Νιώθω ότι έχω ακόμα
κάτι να προσφέρω»
Παρότι όμως η οικογενειακή ζωή είναι τόσο όμορφη για τον Μπουφόν, γιατί του είναι τόσο δύσκολο να αφήσει πίσω το ποδόσφαιρο; Έχει 26 χρόνια επαγγελματικής καριέρας και πλέον αγωνίζεται μαζί με τον γιό ενός πρώην συμπαίκτη του. Ο Μπουφόν λέει ότι η απάντηση είναι απλή. «Νιώθω ότι έχω ακόμα κάτι να προσφέρω» τονίζει και δίνει το παράδειγμα του θρύλου του αμερικάνικου ποδοσφαίρου Τομ Μπρέιντι που κέρδισε το έβδομο Super Bowl σε ηλικία 43 ετών.
«Λένε ότι στην ηλικία μου η πτώση έρχεται απότομα, από τη μια στιγμή στην άλλη. Δεν το πιστεύω αυτό. Νιώθω αυτό που νιώθω και τα συναισθήματα που έχω μέσα μου δεν με κάνουν να σκέφτομαι ότι θα έρθει μια απότομη κατάρρευση. Είμαι επίσης κάποιος που πιστεύει πολύ έντονα στη μοίρα, στο πεπρωμένο. Όταν η Γιουβέντους μου προσέφερε την επιλογή να επιστρέψω σκέφτηκα: Παναγία μου!
Ποτέ δεν ξέρεις ίσως υπάρχει κάποιος λόγος, κάτι για το οποίο πρέπει να επιστρέψω. Μια τελευταία ιστορία να γράψω. Πρέπει όμως να είμαι ειλικρινής υπάρχει επίσης και αυτό το κομμάτι του εγωισμού που όλοι μας έχουμε» τονίζει.
Ο Μπουφόν υποστηρίζει ότι πάντα είναι το ταξίδι που τον ενθουσιάζει και όχι ο προορισμός. «Μετά από κάποιο καιρό νιώθω ότι έχω αποσυνδεθεί από τις μεγάλες επιτυχίες. Από τους στόχους που πέτυχα. Κοιτάζω τον επόμενο» λέει.
Πλέον στην Γιουβέντους προπονητής του είναι ο Αντρέα Πίρλο. Έπαιζαν μαζί από την ηλικία των 15 ετών (στην εθνική Ιταλίας κάτω των 15). Κατέκτησαν το Παγκόσμιο Κύπελλο το 2006 και τελικά αγωνίστηκαν και στον ίδιο σύλλογο όταν ο Πίρλο έφυγε από τη Μίλαν και υπέγραψε στη Γιουβέντους. Πλέον πρέπει να ακολουθεί τις οδηγίες του.
«Η φιλία μου με τον Πίρλο ξεκινά πολλά χρόνια πίσω. Τον ήξερα από το 1993, όπως και τον Τζενάρο Γκατούζο. Είχαμε την τύχη και την ικανότητα να κάνουμε μαζί το ταξίδι μέχρι την κατάκτηση του Παγκοσμίου Κυπέλλου και αυτό σφράγισε τη σχέση μας. Όχι τη φιλία μας. Δεν κρίνεται με φιλία το να κερδίσεις ένα Μουντιάλ αλλά σφραγίζει έναν δεσμό. Μας έδωσε μια κοινή κατανόηση που δεν μπορεί να σπάσει ποτέ. Όταν ήρθε στη Γιουβέντους ως παίκτης και τον είδα να προπονείται μαζί μας είπα: Ο Θεός υπάρχει! Αργότερα όταν το καλοκαίρι του 2020 η Γιουβέντους του έδωσε τη θέση του προπονητή τον ρώτησα: «Τώρα θα πρέπει να σε λέω μίστερ;».
Φυσικά και το έκανε. Ήταν το πρώτο πράγμα. Μπροστά σε άλλα
άτομα θα είναι πάντα ο μίστερ. Είναι θέμα ρόλων, θέμα σεβασμού και θέμα
οξυδέρκειας. Όσο βρισκόμαστε εδώ έχει έναν συγκεκριμένο ρόλο και εγώ έναν άλλο.
Όταν φύγουμε από εδώ τότε μπορούμε να είμαστε ξανά ο Τζίτζι και ο Αντρέα»
τονίζει.
«Θα έδινα κάποιες
συμβουλές στον νεαρότερο εαυτό μου»
O Μπουφόν θυμάται την τεράστια καριέρα του. Τις επιτυχίες και τις δύσκολες στιγμές. Σε ερώτηση αν θα ήθελε να επιστρέψει σε κάποιες περιόδους και να συμβουλέψει τον νεαρότερο εαυτό του με την εμπειρία 43 ετών τονίζει: «Ναι υπάρχουν κάποιες συμβουλές που θα μπορούσα να δώσω στον εαυτό μου. Θυμάμαι πώς ήμουν τότε και σκέφτομαι πώς είμαι τώρα. Για να φτάσω εδώ όμως έπρεπε να έχω όλες αυτές τις εμπειρίες. Έπρεπε να αποτύχω κάποιες φορές. Αν ένα άτομο δεν αποτύχει ποτέ και δεν πληρώσει το αντίτιμο για αυτό, κατά τη γνώμη μου, δεν θα καταλάβει ποτέ πραγματικά. Είναι σημαντικό να κάνεις λάθη στη ζωή σου και είναι ακόμα πιο σημαντικό να πληρώσεις για αυτά τα λάθη. Αν δεν πληρώσεις το χρέος σου θα το οφείλεις έως το τέλος. Το να νιώθεις ντροπιασμένος είναι ουσιώδες κομμάτι της εξέλιξης. Σε κάνει να νιώθεις άσχημα αλλά σε κάνει να στοχάζεται και να κοιτάς τις λεπτομέρειες σε μια κατάσταση» λέει και συνεχίζει: «Όταν δεν πάω καλά σε ένα παιχνίδι ειλικρινά νιώθω τόσο άβολα. Απόλυτα απελπισμένος. Είμαι συνηθισμένος να περιμένω το απόλυτο από τον εαυτό μου και όταν δεν κάνω τα πράγματα τέλεια νιώθω αυτή την τεράστια ντροπή».
Στα 43 του ο Μπουφόν έχει ακόμα ρόλο στην ομάδα. Έχει παίξει συνολικά δέκα παιχνίδια και έχει αποδείξει πως δεν βρίσκεται στη Γιουβέντους μόνο για να προσφέρει με την παρουσία και την εμπειρία του. «Ειλικρινά, ποτέ δεν φανταζόμουν ότι θα παίζω για τόσα πολλά χρόνια. Αλλά πιστεύω ότι είναι μια όμορφη ιστορία» τονίζει.