Γυναίκες που επιλέγουν να τοποθετήσουν τεράστια εμφυτεύματα στο στήθος τους εγκλωβίζονται σε αυτή την εικόνα. Αδυνατούν να ζήσουν μια φυσιολογική ζωή και σε πολλές περιπτώσεις καταλήγουν με μόνιμα προβλήματα υγείας
Τον
Δεκέμβριο του 2023 η Σόφι Άντερσον έφυγε από τη ζωή. Στα 36 της χρόνια η
Άντερσον ήταν ηθοποιός πορνό, ακτιβίστρια, κωμικός και διασημότητα των μέσων
κοινωνικής δικτύωσης, όπου μόνο στην πλατφόρμα Χ, όπου οι σταρ των ταινιών
ενηλίκων έχουν μεγαλύτερη παρουσία λόγω της λιγότερης λογοκρισίας του γυμνού,
την ακολουθούσαν σχεδόν 360.000 άνθρωποι. Αυτοπροσδιοριζόταν ως πανσεξουαλική,
ειλικρινής και περήφανα χυδαία. Αλλά για κάποιους, το στοιχείο που ήταν έκανε
πιο αναγνωρίσιμη ήταν τα στήθη της που αψηφούσαν τη βαρύτητα και τους τυπικούς
κανόνες της ανθρώπινης ανατομίας.
Η εικόνα της
γινόταν πιο σύνθετη από την προσωπικότητα που πρόβαλε η Άντερσον στο διαδίκτυο.
Χαιρετούσε τους ακολούθους της με ένα τρυφερό «guys, girlies and nonbinary friends» και η υπεράσπιση της ισότητας και η
αγάπη της για το διαφορετικό την έκαναν ένα είδος μούσας για ένα τμήμα της
βρετανικής ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητας, που συχνά την προσκαλούσε σε πορείες Pride.
Το προφίλ που
παρουσίαζε στα πορνογραφικά της βίντεο -σκηνοθετημένο, θεατρικό, μερικές φορές
πιο κοντά στην χοντροκομμένη κωμωδία ή σε αυτό μιας ηρωίδας κόμικς ενηλίκων
παρά στην κλασική πορνοστάρ που στοχεύει στην ανδρική απόλαυση, την τοποθέτησε
σε μια σφαίρα πέρα από αυτή της ψυχαγωγίας ενηλίκων. Mainstream περιοδικά όπως το Interview και το Dazed τη φωτογράφισαν και της πήραν
συνεντεύξεις. Δεν ήταν η πρώτη φορά που μια γυναίκα με ακραία, υπερσεξουαλική
σωματική διάπλαση πέρασε τα… σύνορα και μπόρεσε να βρεθεί στον ίδιο χώρο με
καλλιτέχνες, σχεδιαστές και διάσημες πολυτελείς μάρκες.
Η Άντερσον
ακολούθησε τα βήματα άλλων γυναικών των οποίων τα δυσανάλογα μεγάλα εμφυτεύματα
στήθους συνέβαλαν στη φήμη τους. Υπάρχει μια ολόκληρη γενιά ηθοποιών του
ερωτικού κινηματογράφου και μοντέλων τα οποία, χάρη στη χειρουργική επέμβαση,
τη λιποαναρρόφηση, τις βαφές και το μακιγιάζ, μοιάζουν με ζωντανές φουσκωτές
κούκλες.
Λολό και Σαμπρίνα
Η Γαλλίδα Λολό
Φεράρι (πραγματικό όνομα Ιβ Βαλουά, 1963-2000 - φωτό) υπήρξε αδιαμφισβήτητα μια από
τις πιο διάσημες από αυτές τις γυναίκες, αναγνωρισμένη στην εποχή της από τα
Παγκόσμια Ρεκόρ Γκίνες ως η γυναίκα με τα μεγαλύτερα εμφυτεύματα στήθους στον
κόσμο.
Στο βιβλίο «Lolo» ο συγγραφέας Μιγκέλ Αγνές προσπαθεί
να αποκαταστήσει τη φιγούρα της Λολό που υποτιμήθηκε για χρόνια και θεωρήθηκε μια
χαζοχαρούμενη πορνοστάρ.
«Η ‘bimbo’ ζούσε πάντα στη φαντασία μας, αλλά
η εκδοχή της Λολό Φεράρι πήγε την έννοια ένα βήμα παραπέρα. Αποφάσισε,
πιθανότατα παρακινούμενη από τον σύζυγό της, Έρικ Βινιέ, να κάνει μια
χειρουργική μετάβαση προς μια αφύσικη σιλουέτα. Η Λολό έβαλε το σώμα της στο
τραπέζι του χειρουργού για να σμιλέψει στη σάρκα της μια μετα-ανθρωπιστική
φαντασίωση, ένα ασυνείδητο αρχέτυπο που μέχρι τότε, το είχαμε δει μόνο μέσω των
σωμάτων των τρανσέξουαλ γυναικών στο underground» αναφέρει ο Αγκνές.
Ωστόσο, υπήρξαν και άλλες σαν τη Λόλο. Η Αργεντίνα Σαμπρίνα Σάμπροκ (Sabrina Sabrok, 53 ετών - φωτό) αναγνωρίστηκε το 2006 και το 2009 από το Γκίνες ως η γυναίκα με τα μεγαλύτερα εμφυτεύματα στήθους στον κόσμο. Το 2020 είπε σε έναν δημοσιογράφο ότι ζύγιζαν 11 κιλά το καθένα.
Η Πανδώρα
Πικς (Pandora Peaks) ήταν η τελευταία μούσα του σκηνοθέτη Ρας Μάιερ, ο οποίος
ήταν διάσημος τη δεκαετία του 1970 για τη δημιουργία μιας σειράς ταινιών που
για κάποιους αντιπροσώπευαν ετεροκανονικούς παραδείσους, γεμάτους με γυναίκες
που είχαν τεράστιο στήθος. Για άλλους, ήταν το αποκορύφωμα της ψυχεδέλειας, της
ειρωνείας και του χιούμορ. Το πορνό και ο ερωτισμός αποτελούν το φυσικό
περιβάλλον για αυτού του είδους τα σώματα, τα οποία τελειοποιούνται και φτάνουν
στα άκρα με την αισθητική χειρουργική.
Ο Αγκνές
γράφει ότι στην πραγματικότητα η Φεράρι γύρισε μόνο μία πορνογραφική ταινία την
οποία «η βιομηχανία την έκοψε και την διαμοίρασε σε πλήθος συλλογών, δίνοντας
την εντύπωση ότι αυτή ήταν η κύρια δραστηριότητά της. Το στίγμα του πορνό της
έμεινε και η Λολό το μετάνιωνε για πάντα. Προφανώς, το είχε κάνει υπό την πίεση
του μάνατζερ και του συζύγου της».
Το στίγμα
του σεξουαλικού αντικειμένου δεν είναι απολύτως σωστό, σύμφωνα με την Τάνια Πάρδο,
αναπληρώτρια διευθύντρια του Centro de Arte Dos de Mayo. Για την ίδια, αυτού του είδους τα
σώματα αντιπροσωπεύουν «μια υπερσεξουαλική αντίληψη για τις γυναίκες, αλλά
υπάρχει κάτι σε αυτό το ακραίο που μπορεί να κατανοηθεί ως μια αναβίωση της
υπερβολής.
Σκέφτομαι
την τρανς κουλτούρα και την κατασκευή διαφορετικών ταυτοτήτων μέσω της
υπερσεξουαλικοποιημένης αισθητικής, που όμως, από την άλλη πλευρά, χαρακτηρίζει
ετεροφυλόφιλες αρσενικές απαιτήσεις που χρησιμοποιούνται από μια θέση αναβίωσης
και διεκδίκησης. Το αποτέλεσμα είναι αυτά τα υπερβολικά σώματα. Από εκεί και
πέρα, αναγκαζόμαστε να αναλογιστούμε την ίδια την αντίφαση της εικόνας στην
οποία ζούμε σήμερα: Η χρήση φίλτρων και οι selfies είναι, τελικά, παραμόρφωση και
αλλοίωση της πραγματικότητας», αναφέρει η Πάρδο μιλώντας στην εφημερίδα El Pais.
Η Ρακέλ
Μαντσάδο, ιδρύτρια του εκδοτικού έργου Antorcha, το οποίο εδώ και χρόνια
συγκεντρώνει στοιχεία της ιστορίας του μισογυνισμού και των στερεοτύπων φύλου
στη λαϊκή κουλτούρα, συμφωνεί με αυτή την ερμηνεία. «Το σημείο εκκίνησης
φαίνεται να είναι το ετεροφυλόφιλο ανδρικό βλέμμα, αυτό το πανταχού παρόν
φαντασιακό, αλλά αυτά τα σώματα θα μπορούσαν επίσης να προέρχονται από την
παιδική φαντασία, η οποία εκθειάζει επιμελώς αυτό το φαντασιακό. Είναι δυνατόν
να ξεκινήσει κανείς από την υπερσεξουαλικοποίηση χωρίς να καταλήξει σε ένα απλό
σεξουαλικό αντικείμενο. Είναι σαφές ότι αυτό πηγαίνει πολύ παραπέρα: Πρόκειται
για την οπτικοποίηση του εαυτού σας και τον σχεδιασμό του εαυτού σας σε μια
σχεδόν εξωπραγματική και υπερβολική μορφή που δεν υπάρχει στη φύση. Δεν
χρειάζεται καν να υπάρχει».
O Αγκνές
συμφωνεί με αυτή την αντίληψη για τις γυναίκες με ακραία σωματική διάπλαση που
εμφανίζεται στο ανδρικό βλέμμα ως ένα μείγμα σεξουαλικής θεάς και μητέρας:
«Υπάρχει στην υπερσεξουαλική γυναίκα κάτι από την παράδοξη επιστροφή στην
παιδική ηλικία, σαν η αφύσικη σιλουέτα της να κερδίζει τη μάχη ενάντια στον
κυρίαρχο άνδρα που παρέχει, αντιστρέφοντας τους κανόνες του παιχνιδιού. Ο
άντρας γίνεται παιδί στο πλευρό της».
Αλλά είναι τέχνη;
Ο 21ος
αιώνας έχει φέρει μαζί του ένα είδος συγκαταβατικού βλέμματος προς κάθε μορφή
αισθητικής απόκλισης, σπεύδοντας να την χαρακτηρίσει ως παράσταση, επανάσταση ή
τέχνη. «Το αν αυτά τα ακραία σώματα θεωρούνται τέχνη καθορίζεται από την
πρόθεση με την οποία έχουν δημιουργηθεί», λέει η Πάρδο.
Η Άντερσον,
για παράδειγμα, είχε πολύ σαφείς αναφορές και αυτές δεν τις είχε βρει σε κανένα
μουσείο. «Θυμάμαι ότι ήθελα να κάνω αισθητική επέμβαση όταν ήμουν 18 ετών.
Έβλεπα πορνό και πάντα μου άρεσε αυτή η ψεύτικη εικόνα. Ήξερα ότι η εμφάνιση που ήθελα ήταν η υπερβολικά
πολύ ψεύτικη εικόνα που θα τραβούσε τα βλέμματα».
Η Ρακέλ
Μαντσάδο πιστεύει ότι «όλο αυτό δεν ήταν τίποτα περισσότερο παρά τέχνη, παρόλο
που οι ίδιες μπορεί να μην έχουν επαφή με την σύγχρονη τέχνη και κάποιες
καλλιτέχνες χρησιμοποιούν και καταστρέφουν την ίδια τους την εικόνα». Επίσης
τονίζει τον ρόλο τους ως πρότυπα διαφορετικότητας κάτι που συχνά τις
μετατρέπει, όπως στην περίπτωση της Άντερσον ή της Φεράρι, σε πρότυπα της
ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητας.
«Αυτές οι
γυναίκες ενσαρκώνουν την ανυπακοή, δεν συμμορφώνονται με αυτό που αναμένεται
από αυτές. Δεν νομίζω ότι οι γονείς τους είναι περήφανοι που η κόρη τους
απέκτησε οικειοθελώς αυτά τα υπερφυσικά στήθη. Αλλά εκείνες είναι» τονίζει.
Τόσο η Πάρδο όσο και η Μαντσάδο αναφέρονται σε ένα συγκεκριμένο πρόσωπο: Tη Γαλλίδα καλλιτέχνιδα Ορλάν Σεντ-Ετιέν (76 ετών - φωτό), η οποία τη δεκαετία του ’90 υποβλήθηκε σε μια σειρά αισθητικών επεμβάσεων ως έναν τρόπο αναβίωσης του σαρκικού σώματος: Aύξηση χειλιών και ένθετα σιλικόνης και στις δύο πλευρές του μετώπου ως ένας τρόπος αντίθεσης στα δυτικά πρότυπα ομορφιάς που επιβάλλονται στα γυναικεία σώματα. «Η σύγχρονη τέχνη έχει δουλέψει πολύ πάνω σε όλα αυτά για να μιλήσει για την παραμορφωμένη, κατακερματισμένη ή τερατώδη ομορφιά και να διαλύσει την κατασκευή της γυναικείας υποκειμενικότητας» λένε.
Τεράστιο βάρος-κυριολεκτικά
Ωστόσο, πέρα
από αυτές τις καλλιτεχνικές εκτιμήσεις, υπάρχουν και οι σωματικές και
ψυχολογικές επιπτώσεις στις γυναίκες αυτές. Πριν από λίγες εβδομάδες, η Σαμπρίνα
Σάμπροκ δήλωσε σε τηλεοπτική εκπομπή της Αργεντινής: «Ξέρω ότι το βάρος του
στήθους μου επηρεάζει την υγεία μου, αλλά πρέπει να συνεχίσω όσο καλύτερα
μπορώ. Αυτή τη στιγμή, δεν μπορώ να αθλούμαι, δεν μπορώ να κάνω τίποτα,
ζυγίζουν πολύ και η πλάτη μου είναι πολύ μικρή». Για τα άτομα που έχουν βρει τη
φήμη και τον τρόπο ζωής χάρη σε μια ακραία ανατομία, το να την αλλάξουν θα
σήμαινε ότι θα έχαναν τη δουλειά τους.
Στο άρθρο
της Guardian που ανακοίνωσε τον θάνατο της Φεράρι (μια αυτοκτονία που αμφισβητείται
εδώ και χρόνια, με τον σύζυγο και τον μάνατζέρ της να είναι ύποπτοι), εξηγείται
ότι «φορούσε ένα ειδικά σχεδιασμένο σουτιέν μέρα και νύχτα και δεν μπορούσε να
κοιμηθεί μπρούμυτα ή ανάσκελα καθώς παρεμπόδιζαν
την αναπνοή της. Φοβόταν να ταξιδέψει με αεροπλάνο σε περίπτωση που εκραγούν».
Η Φεράρι ζούσε
με τον συνεχή φόβο, καθώς έκανε το σόου της και στριπτίζ στο ένα κλαμπ μετά το
άλλο σε όλη την Ευρώπη, ότι κάποιος τρελός θα πηδούσε στη σκηνή και θα προσπαθούσε
να της τρυπήσει το στήθος.
Η Πανδώρα
Πικς δεν κατάφερε να ασχοληθεί τελικά με κανένα άλλο είδος ταινίας πέρα από τις
ερωτικές. Άλλες ηθοποιοί πορνό, όπως η Leanna Lovelace και η Wendy Whoppers,
που απέκτησαν τεράστια φήμη στην ερωτική βιομηχανία μετά τις εγχειρήσεις τους
για να αποκτήσουν στήθος μεγάλου μεγέθους, τα έχασαν όλα μετά την αφαίρεσή τους
λόγω των προβλημάτων υγείας που τους προκάλεσαν. Ωστόσο, η Φεράρι, η Σάμπροκ
και η Άντερσον απέκτησαν φήμη και σε άλλα τηλεοπτικά προγράμματα ή ακόμα και
στη μουσική. Για παράδειγμα, η Φεράρι ασχολήθηκε με τη μουσική και το πιο
γνωστό τραγούδι της ονομαζόταν «Airbag Generation» και συμμετείχε στην επιτυχημένη
βρετανική εκπομπή Eurotrash, την οποία φιλοξενούσε για χρόνια ο Ζαν Πολ Γκοτιέ. Ετσι,
σύντομα η φήμη της ξεπέρασε τα όρια της πορνογραφίας και του ερωτισμού.
Στην
περίπτωση της Φεράρι και της Σάμπροκ, τα τηλεοπτικά προγράμματα σε όλο τον
κόσμο τις πρόβαλαν με τη συνηθισμένη συγκατάβαση που δείχνει κάποιος που
αντιμετωπίζει ένα περίεργο μυθολογικό πλάσμα. Αυτό φαινόταν να είναι το ηθικό
δόγμα: Ο κόσμος έχει εμμονή με τα τεράστια στήθη και υπάρχει ένας τρόπος που
σας επιτρέπει να ζήσετε από αυτά, αν μπορείτε να τα αντέξετε.
Από την
άλλη, ενώ το πορνό και η ψυχαγωγία δοξάζουν το μεγάλο στήθος, η μόδα τα αγνοεί.
Και πολλοί γιατροί, κάνοντας χρήση της κοινής λογικής, αρνούνται να κάνουν
εγχειρίσεις προσθήκης τόσο μεγάλων εμφυτευμάτων. Η Σάμπροκ (η οποία λέει ότι
έχει υποβληθεί σε 16 χειρουργικές επεμβάσεις μόνο στο στήθος της) δήλωσε: «Στις
Ηνωμένες Πολιτείες με ρώτησαν πώς τα έκανα τόσο μεγάλα. Είπαν: «Πού σου το
έκαναν αυτό;»».
Ο εφιάλτης που τόσο φοβόταν η Φεράρι τελικά έγινε πραγματικότητα για την Άντερσον. Την άνοιξη του 2022, έδειξε στους ακολούθους της ένα βίντεο με το αριστερό της στήθος, το οποίο είχε μετατραπεί σε μια άμορφη μάζα δέρματος αφού μια μόλυνση της προκάλεσε σήψη και το εμφύτευμα σιλικόνης έσκασε. Τα βρετανικά ταμπλόιντ ισχυρίστηκαν ότι είχε «εκραγεί». Η ίδια η Άντερσον είπε πώς ο Βέλγος χειρουργός που την χειρούργησε δεν έπρεπε ποτέ να την αφήσει να υποβληθεί σε αυτήν την επέμβαση. Τους μήνες πριν από το θάνατό της, έκανε ανακατασκευή του μαστού της, αλλά συνέχισε να αντιμετωπίζει προβλήματα. Μια άλλη σταρ των μέσων κοινωνικής δικτύωσης με ασυνήθιστα μεγέθη στήθους, η Mary Magdalene, ανακοίνωσε ότι ένα από τα προσθετικά της είχε επίσης υποχωρήσει την άνοιξη του 2023. Η Daily Mail κυκλοφόρησε με τον τίτλο, «Το εμφύτευμα στήθους 38J του μοντέλου που είναι εθισμένο στη χειρουργική επέμβαση ΕΞΕΡΡΑΓΗ αφήνοντάς της έναν λοξό εξωγήινο μονό στήθος». Στη συλλογική φαντασία, η τραγωδία ήταν ένα αστείο. Αυτό συνέβαινε ήδη από τη δεκαετία του '90. Στο τμήμα "Lolo Pops" - το οποίο παρουσίαζε η Φεράρι στο Eurotrash – σε ένα σκετσάκι φαινόταν το στήθος της Φεράρι να εκρήγνυται, με κωμικά ηχητικά εφέ, ενώ εκείνη πετούσε και εξαφανιζόταν.
Σήμερα τι γίνεται;
Η παράδοση
συνεχίζεται, με τη βοήθεια πλέον πλατφορμών όπως το Onlyfans, όπου τα όρια μεταξύ πορνογραφικού
και απλώς μαζικού περιεχομένου έχουν οριστικά εξαφανιστεί. Ο τίτλος της
γυναίκας με τα μεγαλύτερα στήθη στον κόσμο είναι πλέον αμφισβητούμενος.
Μια νεαρή
γυναίκα με το όνομα Lourdes García μπορεί να υπερηφανεύεται για το μεγαλύτερο στήθος στην
Ισπανία. Η Leia Parker ισχυρίζεται ότι έχει το μεγαλύτερο στήθος στο Ηνωμένο
Βασίλειο. Μια Βραζιλιάνα, η Sheyla Hershey, λέει ότι έχει καταρρίψει το ρεκόρ
της Σάμπροκ. «Το πορνό είναι τόσο πανταχού παρόν που ξεχειλίζει στην καθημερινή
μας πραγματικότητα», λέει ο Αγκνές.
Σήμερα είναι
πιο προσιτό από τη μουσική, τη λογοτεχνία ή το εμφιαλωμένο νερό, με την έννοια
ότι είναι ελεύθερο και με έναν πολύ ειδικό και οικείο τρόπο θεωρείται
θεμελιώδες δικαίωμα. Οι σκιές του φέρνουν παράπλευρες απώλειες, αλλά οι χρήστες
της δεν είναι ακόμη πρόθυμοι να ρίξουν φως σε αυτές τις περιοχές.