Σαν σήμερα, ο πιο διαβόητος δολοφόνος της ιστοριας - ο Τζακ ο Αντεροβγάλτης- (ίσως) )ταχυδρόμησε ένα γράμμα κατευθείαν από την κόλαση.
Στις 16 Οκτωβρίου 1888 ο Τζορτζ Λασκ έλεγξε την αλληλογραφία του. Ανάμεσα σε αυτή ξεχώριζε ένα μικρό κουτάκι τυλιγμένο σε καφέ χαρτί με σφραγίδα αποστολής στις 15 Οκτωβρίου. Ανοίγοντας το κουτί, ο Λασκ ήρθε αντιμέτωπος με ένα σοκαριστικό θέαμα: μισό νεφρό βρισκόταν μέσα σε αυτό. Δίπλα του, ένα κομμάτι χαρτί γραμμένο με λίγες ανορθόγραφες λέξεις:
From hell.
Mr Lusk,
Sor
I send you
half the Kidne I took from one women prasarved it for you tother piece I fried
and ate it was very nice. I may send you the bloody knife that took it out if
you only wate a while longer
signed
Catch me
when you can Mishter Lusk
----
Από την Κόλαση.
Κ. Λασκ,
Κύριε
Σας στέλνω μισό νεφρό που πήρα από μια γυναίκα και διατήρησα
για εσάς. Το άλλο μισό το τηγάνισα και το έφαγα ήταν πολύ καλό. Μπορεί να σας στείλω
και το ματωμένο μαχαίρι με το οποίο το έβγαλα αν περιμένετε λίγο ακόμα.
Υπογεγραμμένο
Πιάστε με όταν μπορέσετε κ. Λασκ
Το γράμμα δεν είχε ξεκάθαρο όνομα αποστολέα, ωστόσο όλοι κατάλαβαν σύντομα ποιος μπορεί να ήταν αυτός. Όλα έδειχναν ότι πίσω από τα λόγια αυτά βρισκόταν ο διαβόητος Τζακ ο Αντεροβγάλτης, ο οποίος από τον Αύγουστο ως τον Νοέμβριο του 1888 είχε σκορπίσει τον θάνατο στη γειτονιά Γουαϊτσάπελ του Λονδίνου σκοτώνοντας με φρικιαστικό τρόπο τουλάχιστον πέντε ιερόδουλες.
Τα γράμματα του Τζακ
Ο άγνωστος που ονομάστηκε «Τζακ ο Αντεροβγάλτης» είχε
ξεκινήσει το «έργο» του στις 31 Αυγούστου της χρονιάς αυτής σκοτώνοντας την
ιερόδουλη Μέρι Αν Νίκολς. Οι επιθέσεις και οι δολοφονίες των γυναικών «του
δρόμου» δεν ήταν σπάνιο φαινόμενο εκείνη την εποχή. Ωστόσο, αυτή η περίπτωση
ξεχώριζε. Δεν επρόκειτο απλώς για μια δολοφονία. Ο δράστης είχε κόψει τόσο
βαθιά τον λαιμό της που σχεδόν την είχε αποκεφαλίσει, την είχε μαχαιρώσει δύο
φορές στα γεννητικά της όργανα, ενώ την είχε κόψει τόσο βαθιά στην κοιλιά της που
τα εσωτερικά της όργανα κείτονταν στο έδαφος. Σε διάστημα τριών περίπου μηνών ο
άγνωστος δολοφόνος θα σκότωνε συνολικά πέντε γυναίκες ακολουθώντας παρόμοια
μεθοδολογία.
Το κυνηγητό για τον δράστη μετατράπηκε σε φρενίτιδα και το
θέμα καλύφθηκε εκτενώς από τις εφημερίδες της εποχής. Σύντομα άρχισαν να
καταφτάνουν στην αστυνομία, τις εφημερίδες αλλά και σε ιδιώτες χιλιάδες
γράμματα από ανθρώπους που υποστήριζαν ότι αυτοί είναι οι δολοφόνοι θέλοντας να
κερδίσουν τα «δεκαπέντε λεπτά δημοσιότητας». Άλλα περιείχαν υποτιθέμενες
πληροφορίες που θα οδηγούσαν την αστυνομία στον δράστη. Κάποια μάλιστα τα
έγραφαν ακόμα και δημοσιογράφοι εφημερίδων, ώστε να «τροφοδοτούν» συνεχώς τις ειδήσεις
με το θέμα που «πούλαγε». Έτσι, η πλειονότητα αυτών θεωρήθηκαν πλαστά ή εν
γένει άχρηστα για την διαλεύκανση της υπόθεσης και πράγματι κανένα δεν βοήθησε
να αποκαλυφθεί ο δολοφόνος.
Αν και εκατοντάδες υπέγραψαν τα γράμματά τους ως «Τζακ ο
Αντεροβγάλτης», μόλις τρία από αυτά θεωρούνται ότι είναι πιο πιθανό να ανήκουν
όντως στον δολοφόνο. Πρόκειται για το γράμμα που ονομάστηκε «Dear Boss» από την εισαγωγή του,
το οποίο στάλθηκε στο πρακτορείο ειδήσεων Central News Agency στις 27
Σεπτεμβρίου και προανήγγειλε κι άλλους θανάτους. Αν και αρχικά θεωρηθηκε φάρσα,
το γράμμα εστάλη τελικά στην αστυνομία καθώς τρεις μέρες μετά βρέθηκαν δύο
ακόμα θύματα του Τζακ του Αντεροβγάλτη.
Στη συνέχεια, την 1η Οκτωβρίου μια καρτ ποστάλ
στάλθηκε πάλι στο Central News Agency και ονομάστηκε «Saucy Jacky», ενώ ο γραφικός
χαρακτήρας του συντάκτη ήταν παρόμοιος με αυτό του «Dear Boss». Στην καρτ ποστάλ
αναφέρονταν οι δυο φόνοι της προηγούμενης μέρες, ως ένα «διπλό περιστατικό».
Τέλος στις 15 Οκτωβρίου ταχυδρομήθηκε και το γράμμα από… την
κόλαση.
Το νεφρό
Ο παραλήπτης του γράμματος, Τζορτζ Λασκ, δεν ήταν κάποιος
τυχαίος κάτοικος της περιοχής αλλά ο επικεφαλής μιας ομάδας πολιτοφυλακής που
είχε αναλάβει την φύλαξη του Γουαϊτσάπελ. Όλον τον Οκτώβριο βρισκόταν μονίμως
στα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων απευθύνοντας έκκληση σε όποιον ξέρει κάτι να
μοιραστεί τις πληροφορίες μαζί του και είχε λάβει αρκετά γράμματα από τους υποτιθέμενους
δολοφόνους.
Όταν ο Λασκ έλαβε το πακέτο, αρχικά θεώρησε ότι επρόκειτο
για μια ακόμα κακόγουστη αηδιαστική φάρσα και πίστεψε ότι το νεφρό ήταν από
πρόβατο ή κάποιο άλλο ζώο. Ωστόσο, όταν ανέφερε το περιστατικό σε άλλα μέλη της
Ομάδας της Πολιτοφυλακής, αυτοί τον έπεισαν να ερευνήσει περισσότερο το θέμα
καθώς δεν πείστηκαν ότι το νεφρό δεν ήταν ανθρώπινο.
Έτσι, ο Λασκ κατέφυγε στον χειρούργο δρ Φρέντερικ Γουιλς. Ο ίδιος
έλειπε και το νεφρό εξέτασε ο βοηθός του, δρ Ριντ. Ο ίδιος κατέληξε στο συμπέρασμα
ότι το νεφρό ήταν ανθρώπινο, ωστόσο τους συνέστησε να πάρουν και μια δεύτερη
γνώμη. Ο Λασκ επισκέφτηκε τον δρ Τόμας Όπενσο στο νοσοκομείο του Λονδίνου, ο
οποίος επίσης κατέληξε στο συμπέρασμα ότι πρόκειται για ανθρώπινο νεφρό. Επίσης,
ο Όπενσο υποστήριξε ότι πρόκειται για μέρος από το αριστερό νεφρό ενός ενήλικου
ατόμου χωρίς ωστόσο να μπορεί να προσδιοριστεί το φύλο του μιας και τα νεφρά
αντρών και γυναικών δεν διαφέρουν. Το νεφρό φαίνεται ότι άνηκε σε άτομο που
κατανάλωνε χρόνια μεγάλες ποσότητες αλκοόλ, ενώ δεν ήταν ξεκάθαρο πότε θα
μπορούσε να είχε αφαιρεθεί από το σώμα. Ο Όπενσο ανέφερε ότι θα μπορούσε αυτό
να έχει συμβεί ως και τρεις εβδομάδες πριν, ωστόσο τα περισσότερα στοιχεία είχαν
χαθεί μιας και το νεφρό όλο αυτό το διάστημα φαίνεται ότι διατηρούνταν μέσα σε
κάποια αλκοόλη με πιθανότερο το κρασί.
Το τέταρτο θύμα
Μετά και τα συμπεράσματα του Όπενσο η ιστορία σχετικά με το
νεφρό μονοπώλησε όλα τα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων και η σύνδεση δεν άργησε να
γίνει. Στις 30 Σεπτεμβρίου, δύο εβδομάδες πριν από την αποστολή του γράμματος,
ο Τζακ ο Αντεροβγάλτης δολοφόνησε το τέταρτο θύμα του, την ιερόδουλη Κάθριν
Έντοους. Λίγες ώρες μόνο πριν είχε επίσης δολοφονήσει και την Ελίζαμπεθ
Στράιντ.
Η Κάθριν Έντοους είχε πεθάνει αφού ο δράστης της έκοψε την
καρωτίδα. Στη συνέχεια της έκανε μια τομή στην κοιλιά και αφαίρεσε με μεγάλη
προσοχή το αριστερό της νεφρό. Ο ιατροδικαστής της αστυνομίας, Φρέντερικ
Γκόρντον Μπράουν, σημείωσε ότι ο δράστης πιθανότατα είχε πολύ καλές γνώσεις της
ανθρώπινης ανατομίας καθώς η αφαίρεση του νεφρού έγινε με χειρουργική ακρίβεια.
Η Έντοους πληρούσε όλες τις προϋποθέσεις για να είναι η
κάτοχος του νεφρού που στάλθηκε στον Λασκ. Είχε πεθάνει το σωστό χρόνο και της έλειπε
το… σωστό νεφρό. Έτσι, ο Τύπος και η κοινή γνώμη της εποχής δεν άργησε να
αρχίσει να μιλάει για το τρίτο γράμμα του Τζακ του Αντεροβγάλτη.
Η στάση της αστυνομίας
Ο Λασκ μετά την αναφορά του Όπενσο παρέδωσε το νεφρό αμέσως στην
αστυνομία. Η αστυνομία με την σειρά της το παρέδωσε τον ιατροδικαστή της,
Φ.Γ.Μπράουν, ο οποίος είχε διενεργήσει και την νεκροψία της Έντοους. Αν και δεν
ανακοινώθηκε επίσημα η αναφορά του Μπράουν, έγινε γνωστό στη συνέχεια ότι και ο
ίδιος θεώρησε ότι πρόκειται για ανθρώπινο νεφρό.
Ωστόσο, τόσο ο ίδιος όσο και η αστυνομία, θεώρησαν ότι το
όλο θέμα αποτελεί μια άρρωστή φάρσα. Σύμφωνα με την μικροσκοπική ανάλυση του
νεφρού, υπήρχαν ενδείξεις ότι ο κάτοχός του όντως κατανάλωνε μεγάλες ποσότητες
αλκοόλ. Ωστόσο, ο ιατρός –σύμβουλος της πόλης του Λονδίνου, Σέντγουικ Σόντερς,
υποστήριξε ότι το δεξί νεφρό της Έντοους ήταν απόλυτα υγιές και ως αποτέλεσμα
έτσι θα έπρεπε να είναι και το αριστερό. Ακόμα και το συκώτι της ήταν υγιές και
δεν φανέρωνε άτομο που υπερκατανάλωνε αλκοόλ.
Ο ίδιος ο Σόντερς εκτίμησε μιλώντας στην εφημερίδα Echo στις
19 Οκτωβρίου ότι είναι πολύ πιθανό να πρόκειται για μια φάρσα που στήθηκε από
κάποιον φοιτητή ιατρικής, ο οποίος θα είχε ελεύθερη πρόσβαση σε ανθρώπινα
όργανα κατά τη διάρκεια νεκροψιών που διενεργούνται ως μέρος της εκπαίδευσής τους.
Μάλιστα, ο Σόντερς ανέφερε ότι δεν ήταν καν σίγουρος ότι επρόκειτο για
ανθρώπινο νεφρό καθώς με δείγμα ένα μικρό μόνο κομμάτι του οργάνου δεν θα
υπήρχε μεγάλη διαφορά από ένα νεφρό γουρουνιού.
Την στάση αυτή τήρησε και η αστυνομία αρνούμενη να αποδεχθεί
ότι το γράμμα αυτό ήταν αυθεντικό και ότι το νεφρό δεν άνηκε στην Έντοους.
Το γράμμα
Στο ίδιο το γράμμα υπάρχουν αρκετές διαφορές συγκριτικά με
τα υπόλοιπα γράμματα που στέλνονταν σωρηδόν στην αστυνομία και τον Τύπο, αλλά
και από τα δύο που αποδίδονται πράγματι στον Τζακ τον Αντεροβγάλτη.
Το συγκεκριμένο γράμμα είναι φανερό ότι είναι γραμμένο από
κάποιον που δεν έχει τόσο καλή γνώση των αγγλικών ή θέλει να δώσει αυτήν την
εντύπωση καθώς περιέχει πολλά γραμματικά, ορθογραφικά και συντακτικά λάθη. Ωστόσο,
οι γλωσσολόγοι δεν έχουν καταφέρει να καταλήξουν αν τα λάθη έγιναν από άγνοια ή
επίτηδες καθώς από την άλλη ο συντάκτης
του έχει διατηρήσει σωστή ορθογραφία σε «δύσκολες» λέξεις. Για παράδειγμα
γράφει σωστά τις λέξεις «knife» και το «while» με το «k» και «h» παρόλο που τα σύμφωνα αυτά δεν «ακούγονται»
και συνήθως ημιαναλφάβητοι τα παραλείπουν.
Από την άλλη η γραφή είναι περίεργη. Ο συντάκτης γράφει τα
γράμματα κολλητά το ένα από το άλλο, ενώ οι λεκέδες από το μελάνι ίσως δείχνουν
ότι δεν ήταν εξοικειωμένος με την χρήση τέτοιου είδους γραφής.
Η ειδική γραφολόγος Μισέλ Ντρέσμπολντ που εξέτασε το γράμμα
για την σειρά ντοκιμαντέρ Mystery Quest του History Channel
υποστήριξε ότι το γράμμα φαίνεται να είναι αυθεντικό βασισμένη σε συγκεκριμένη
στοιχεία του τρόπου γραφής, όπως η έντονη γραφή του «y» που υποδηλώνουν έντονο χαρακτήρα με
μανίες. Παράλληλα, η Ντρέσμπολντ βασισμένη σε ορισμένα στοιχεία όπως η χρήση της
λέξεις prasarved αντί για preserved υποστηρίζει ότι είναι πιθανό ο
συντάκτης της να ήταν Ιρλανδός ή να είχε ιρλανδικές ρίζες. Πράγματι ένας από τους
βασικούς υπόπτους της εποχής ήταν ο Ιρλανδο-αμερικανός Φράνσις Τάμπλετι. Ο Τάμπλετι
ήταν ένας ψευτογιατρός με διαταραγμένη προσωπικότητα, ο οποίος ζούσε στο
Λονδίνο την χρονιά των φόνων. Είχε αρκετά μπλεξίματα με τις αρχές, ενώ εξέφραζε
συχνά το μίσος του κατά των γυναικών και είχε ιστορικό συλλογής ανθρώπινων
μερών σώματος. Αν και η αστυνομία τον
είχε συλλάβει ως ύποπτο, τελικά τον άφησε ελεύθερο καθώς δεν βρήκε ακλόνητα
στοιχεία που να μαρτυρούν την ενοχή του. Ο Τάμπλετι πέθανε το 1903 στις ΗΠΑ από
καρδιακή προσβολή.
Σήμερα, πάνω από 130 χρόνια μετά τους φόνους του Τζακ του
Αντεροβγάλτη, η ταυτότητά του παραμένει άγνωστη - παρόλο που οι υποψήφιοι είναι αρκετοί- όπως και το αν όντως έστειλε
τελικά κάποια από αυτά τα γράμματα. Η ελπίδα για να βρεθούν περισσότερα
στοιχεία έχει πλέον πια σχεδόν χαθεί. Ακόμα και το αρχικό κομμάτι του νεφρού
που στάλθηκε έχει εξαφανιστεί οπότε οποιαδήποτε μελέτη με τις σύγχρονες
μεθόδους που θα μπορούσε να δώσει σίγουρες απαντήσεις είναι αδύνατη. Παρόλα αυτά
οι τρεις αυτοί μήνες του τρόμου στο Λονδίνου συνεχίζουν μέχρι και σήμερα να
στοιχειώνουν την ιστορία, αλλά και την φαντασία των ανθρώπων.