Η ιστορία φρίκης των παιδιών που έγιναν πειραματόζωα και εκτελέστηκαν σε ένα υπόγειο σχολείου από τους Ναζί
«Ποιος θέλει να πάει να δει τη μητέρα του;» ρώτησε ο Τζόζεφ Μένγκελε. Τα περισσότερα παιδιά σήκωσαν το χέρι. Επέλεξε είκοσι, δέκα αγόρια και δέκα κορίτσια. Θα αποτελούσαν το δώρο του στον γιατρό των SS, Κουρτ Χαϊσμάγερ.
Τα παιδιά ετοιμάστηκαν και ξεκίνησαν το ταξίδι από το Άουσβιτς στο στρατόπεδο του Νεουενγκάμε, έξω από το Αμβούργο. Τα συνόδευαν τέσσερις ενήλικες γυναίκες, δύο νοσοκόμες από την Πολωνία, μια φαρμακοποιός από την Ουγγαρία και μια Πολωνή γιατρός εβραϊκής καταγωγής, η Πάουλα Τρότσκι. Οι τρείς πρώτες εκτελέστηκαν αμέσως μόλις έφτασαν στο στρατόπεδο. Η Τρότσκι, λόγω της ιδιότητας της, επέζησε και αποτέλεσε μάρτυρα της μεταφοράς των παιδιών.
«Κατά τη μεταφορά μάς συνόδευε ένα φρουρός των SS. Είκοσι παιδιά, δύο νοσοκόμες από την Πολωνία, μια φαρμακοποιός από την Ουγγαρία. Μας μετέφεραν σε ξεχωριστό βαγόνι σε κανονικό τρένο και όχι αυτά που μετέφεραν τους αιχμαλώτους. Ήθελαν να φαίνεται ότι είναι μια απλή μεταφορά. Μας είπαν να βγάλουμε τα αστέρια από τα ποδιά για να μην τραβούν την προσοχή. Για να αποτρέψουν τον υπόλοιπο κόσμο να μας πλησιάσει έλεγαν ότι η ομάδα μας έπασχε από τυφοειδή πυρετό. Το φαγητό ήταν πολύ καλό και κατά τη διάρκεια του ταξιδιού μάς έδωσαν σοκολάτα και γάλα. Μετά από περίπου δύο ημέρες φτάσαμε στο Νεουενγκάμε. Ήταν δέκα το βράδυ» θυμάται η Τρότσκι.
Ο γιατρός
Τα 20 παιδιά είχε ζητήσει ο γιατρός Κουρτ Χαϊσμέγερ. Είχε χρησιμοποιήσει τις γνωριμίες του στα SS για να μιλήσουν στον Μένγκελε ώστε να του στείλει το... πακέτο. Ο θείος του, Αουγκούστ Χαϊσμέγερ ήταν στρατηγός όπως και ο πολύ καλός του φίλος Όσβαλντ Πολ. Αυτοί διαμεσολάβησαν για να του σταλούν τα παιδιά αλλά και για να μπορεί να χρησιμοποιεί τις εγκαταστάσεις στο Νεουενγκάμε.
Κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου, ο Χαϊσμέγερ διεξήγαγε πειράματα για την αντιμετώπιση της φυματίωσης. Παρότι οι συνάδελφοι του τον είχαν απορρίψει αυτός επέμενε ότι οι ενέσεις με τον ζωντανό βάκιλο της φυματίωσης θα μπορούσε να λειτουργήσει ως εμβόλιο για τον ιό. Παράλληλα ήθελε να αποδείξει ότι η φυλή παίζει ρόλο στο πώς εξελίσσεται η φυματίωση σε κάθε άνθρωπο.
Για την έρευνα του χρησιμοποιούσε αρχικά αυτό που οι Ναζί ονόμαζαν «Untermenschen» (υπανθρώπους): Σοβιετικούς και Σλάβους αιχμαλώτους πολέμου. Στη συνέχεια πειραματίστηκε και με Εβραίους. Σε όλους έκανε ένεση με τον ιό της φυματίωσης και παρακολουθούσε τα αποτελέσματα. Χωρίς φαρμακευτική αγωγή και χωρίς φροντίδα όλα τα... πειραματόζωα του Χαϊσμέγερ πέθαιναν.
Τα πειράματα
Τα είκοσι παιδιά του Άουσβιτς τοποθετήθηκαν σε ξεχωριστό κτίριο στο Νεουενγκάμε. Ο Χαϊσμέγερ (ΦΩΤΟ) τα επισκέφθηκε και μέσα στις επόμενες μέρες τους έκανε ενέσεις με ζωντανό βάκιλο φυματίωσης. Όταν πλέον όλα τα παιδιά παρουσίασαν συμπτώματα της ασθένειας τους έκανε επεμβάσεις. Έβγαλε από το καθένα τους λεμφαδένες που βρίσκονται κάτω από τις μασχάλες. Μάλιστα έβαλε τα παιδιά να ποζάρουν με το χέρι σηκωμένο ώστε να φωτογραφηθεί το σημείο της τομής. Οι λεμφαδένες στάλθηκαν στον Χάνς Κλάιν, στο νοσοκομείο Χοχενλίτσεν για να τους μελετήσει.
Οι εκτελέσεις
Στα μέσα Απριλίου η γερμανική αντίσταση είχε καταρρεύσει και οι Σύμμαχοι προελάμβαναν. Στο Νεουενγκάμε έφτασε ρητή εντολή να εξαφανίσουν άμεσα κάθε στοιχείο που θα μπορούσε να αποκαλύψει τα πειράματα. Τα βρετανικά στρατεύματα βρίσκονταν πλέον κάποια μίλια μακριά από το στρατόπεδο.
Στις 20 Απριλίου τα παιδιά και κάποιοι Σοβιετικοί αιχμάλωτοι μεταφέρθηκαν με φορτηγό στο σχολείο Μπουλενχούζερ Νταμ, στο προάστιο του Αμβούργου, Ρότενμπουργκσορτ. Το σχολείο είχε μετατραπεί από τα SS σε χώρο στέγασης αιχμαλώτων αλλά είχε εκκενωθεί από τις 11 Απριλίου. Πίσω είχαν μείνει μόνο οι φύλακες Έβαλντ Γιάουτς και Γιόχαν Φραμ αλλά και ένας επιστάτης.
Τα παιδιά και τους αιχμαλώτους συνόδευαν τρεις στρατιώτες των SS (Ο Βίλχεμ Ντράιμαν, ο Άντολφ Σπεκ και ο Χάινριχ Βαϊχάγκεν), ο οδηγός του φορτηγού Χάνς Φρίντριχ Πέτερσεν και ο γιατρός Άλφρεντ Τρζεμπίνσκι.
Είχαν πει στα παιδιά ότι τελικός προορισμός τους είναι το στρατόπεδο του Θερέζιενσταντ και απλώς έκαναν μια στάση. Τα μετέφεραν στο υπόγειο του σχολείου. «Τα παιδιά κάθισαν στους πάγκους που βρίσκονταν στο υπόγειο. Ήταν χαρούμενα γιατί είχαν φύγει για πρώτη φορά από το Νεουενγκάμε. Δεν είχαν καταλάβει τίποτα» θα δηλώσει ένα από τους στρατιώτες που ήταν παρών.
Ο γιατρός τους είπε να γδυθούν για να τους κάνει ένα εμβόλιο για τον τύφο. Τα παιδιά υπάκουσαν. Έκανε και στα 20 ενέσεις με μορφίνη για να χάσουν τις αισθήσεις τους. Στη συνέχεια έβαλαν θηλιές στο λαιμό κάθε παιδιού και τα κρέμασαν από γάντζους που είχαν τοποθετηθεί στους τοίχους. «Κρεμάστε τα σαν φωτογραφίες» είπε ο αξιωματικός των SS. Άρνολντ Στρίπερ, ο οποίος επόπτευε τη διαδικασία.
Όπως θα αποκαλυφθεί αργότερα από τις καταθέσεις όταν κρέμασαν το πρώτο παιδί διαπίστωσαν ότι ήταν τόσο ελαφρύ που δεν θα απαγχονιζόταν. Ο Φραμ το αγκάλιασε και κρεμάστηκε πάνω του ώστε να σφίξει το σχοινί. Στη συνέχεια κρεμούσαν δύο παιδιά (με το ίδιο σχοινί) από κάθε γάντζο για να διπλασιαστεί το βάρος.
Οι Σοβιετικοί στρατιώτες κρεμάστηκαν από σωλήνες στο ταβάνι.
Το ίδιο βράδυ στο σχολείο έφτασε ένα φορτηγό με 30 ακόμα Σοβιετικούς αιχμαλώτους. Έξι κατάφεραν να δραπετεύσουν, τρεις εκτελέστηκαν κατά τη διάρκεια της απόδρασης και οι υπόλοιποι κρεμάστηκαν στο υπόγειο.
Τα παιδιά
Τα 20 παιδιά στο οποία έγιναν πειράματα και στη συνέχεια εκτελέστηκαν ήταν:
Σέρτζιο ντε Σιμόνε - 7 ετών
Μάρεκ Γιάμες - 6 ετών
Χάνα Βάσερμαν - 8 ετών
Ρόμαν Βιτόνσκι - 6 ετών.
Ελεονόρα Βιτόνσκα - 5 ετών
Ρόμαν Ζέλερ - 12 ετών
Ρίβκα Χέρσεμπεργκ - 7 ετών
Μάνια Άλτμαν - 5 ετών
Σούρκις Γκόλντινγκερ - 11 ετών
Λέφκα Μπίρνμπαουμ - 12 ετών
Ρούσλα Ζίλμπερμπεργκ - 8 ετών
Έντουαρντ Ράιχενμπαουμ - 10 ετών
Μπολούμελ Μέκλερ - 11 ετών
Έντουαρντ Χόρνεμαν - 12 ετών
Αλεξάντερ Χόρνεμαν - 9 ετών
Τζόρτζ Αντρέ Κον - 12 ετών
Μάρεκ Σταϊνμπάουμ - 10 ετών
Βάλντερ Γιούνγκαλαϊμπ - 12 ετών
Λέα Κλάιγκερμαν 12 ετών
Ζακλίν Μόργκενστερν - 12 ετών
Η μοίρα των δολοφόνων
Ο γιατρός Τρζεμπίνσκι και οι Ντράιμαν, Σπεκ, Γιάουτς και Φραμ συνελήφθησαν από τους Βρετανούς και δικάστηκαν. Τους επιβλήθηκε η ποινή του θανάτου και εκτελέστηκαν δια απαγχονισμού στις 8 Οκτωβρίου 1946. Ο γιατρός Χαϊσμέγερ και ο αξιωματικός Άρνολντ Στρίπελ κατάφεραν αρχικά να διαφύγουν.
Ο Στρίπελ συνελήφθη τον Νοέμβριο του 1949 και φυλακίστηκε. Έμεινε στο κελί έως το 1969 όταν και με απόφαση δικαστηρίου ελευθερώθηκε. Πέθανε στο σπίτι του την Πρωτομαγιά του 1994.
Ο Χάϊμέγερερ εγκαταστάθηκε στο Μαγδεμβούργο της τότε Ανατολικής Γερμανίας και εργάστηκε ως πνευμονολόγος με ειδίκευση στη φυματίωση. Εντοπίστηκε το 1959 και τελικά καταδικάστηκε σε ισόβια το 1966. Κατά τη διάρκεια της δίκης παρουσιάστηκε αμετανόητος και υπερασπίστηκε τις πράξεις τους. «Δεν θεωρώ ότι οι αιχμάλωτοι των στρατοπέδων είχαν την ίδια αξία με τα ανθρώπινα όντα. Για εμένα δεν υπήρχε καμία διαφορά μεταξύ αυτών των ανθρώπων και των πειραματόζωων. Συγγνώμη, αυτών των Εβραίων και των πειραματόζωων» δήλωσε. Πέθανε τον Αύγουστο του 1967.