Μια έκρηξη supernova τον Ιούλιο του 1054, η οποία καταγράφηκε από τους αστρονόμους της εποχής, άφησε πίσω της ένα μοναδικό αποτύπωμα
Το 1731 ο Άγγλος γιατρός και αστρονόμος Τζον Μπίβις παρατήρησε για πρώτη φορά το Νεφέλωμα του Καρκίνου (Crab nebula). Ήταν το απομεινάρι την έκρηξης ενός supernova (υπερκαινοφανούς αστέρα). Ένα διαστελλόμενο νεφέλωμα αερίων, τα οποία είχε αποβάλει η έκρηξη του supernova, η οποία συνέβη στις 4 Ιουλίου 1054, κοντά στο άστρο ζ Ταύρου. Μάλιστα την έκρηξη είχαν καταγράψει Κινέζοι αστρονόμοι της εποχής και την είχα αναφέρει στα Χρονικά της Σινίκης.
Το νεφέλωμα έχει σήμερα μήκος παραπάνω
από έξι έτη φωτός, καθώς διαστέλλεται με ταχύτητα 1.000 χιλμ το δευτερόλεπτο και
έχει εκτιμώμενη μάζα περίπου 1 ως 5 ηλιακές μάζες. Ο υπερκαινοφανής που
δημιούργησε το Μ1 ήταν τόσο φωτεινός, ώστε ήταν ορατός με γυμνό μάτι ακόμη και
την ημέρα επί 23 ημέρες, ενώ ήταν ορατός τη νύχτα για περίπου δυο χρόνια,
ξεπερνώντας την Αφροδίτη σε λαμπρότητα, μέχρι που χάθηκε από τον νυχτερινό
ουρανό την άνοιξη του 1056. Οι Κινέζοι αστρονόμοι, στα χρονικά των οποίων
καταγράφηκε εκτεταμένα το κοσμικό αυτό γεγονός, αποκάλεσαν τον αστέρα αυτόν
επισκέπτη αστέρα.
Το Νεφέλωμα του Καρκίνου εντοπίζεται
στον αστερισμό Ταύρο και απέχει από τη Γη περίπου 6.500 έτη φωτός. Για το λόγο
αυτό, το κοσμικό γεγονός που το δημιούργησε συνέβη στην πραγματικότητα 6.500
χρόνια πριν γίνει ορατό, δηλαδή περίπου το 5.400 π.Χ. Στο κέντρο του
νεφελώματος βρίσκεται ο πάλσαρ του Καρκίνου (γνωστός και ως PSR B0531+21), ένας
αστέρας νετρονίων με διάμετρο 20 περίπου χιλιoμέτρων που ανακαλύφθηκε το 1968.
Ήταν η πρώτη παρατήρηση πάλσαρ σε υπόλειμμα υπερκαινοφανούς, μια θεμελιώδης
ανακάλυψη για την εξήγηση του φαινομένου των πάλσαρ ως αστέρων νετρονίων.
Ονομάστηκε νεφέλωμα του Καρκίνου από
το σχήμα του, που θυμίζει καβούρι (καρκίνος). Δεν είναι ορατό με γυμνό μάτι
αλλά υπό τις κατάλληλες συνθήκες κάποιος μπορεί να το παρατηρήσει με ένα ακριβό
τηλεσκόπιο.